Solo meets The Velvet Underground en Joy Division, zo beschrijft Flamman de nieuwe Solo-plaat. “Het is harder en donkerder dan ik ooit heb gemaakt. Er zullen vast mensen zijn die mijn eerdere platen wel goed vonden, maar het nu niet meer kunnen volgen. Ik heb een nummer dat heet Marilyn And Me. Mensen zullen schrikken als ze ‘m horen.” De switch komt niet helemaal uit de lucht vallen. “Ik probeer al een tijdje te breken met het Solo werk uit het verleden. Daarom ben ik ook naar Berlijn vertrokken. Als je hier naar een café gaat, is het een groot verschil met Utrecht. Je hoort altijd een dancebeat.”

Dat is wat we ook gaan horen in de nieuwe plaat van Solo. “Je kunt er echt niet op dansen, maar er komt wel meer elektronica in. Ik weet niet of het veel airplay zal krijgen, maar daar ben ik ook helemaal niet mee bezig.” De afgelopen week heeft Flamman met Niels Zuiderhoek (o.a. Kensington) in de studio gezeten. Hij werkt ook samen met Ruger Hoedemaekers (Bart Constant). “Rutger zorgt ervoor dat het niet te zoetsappig of te vrolijk wordt. Het is wel grappig dat hij juist van elektronisch naar akoestisch is gegaan, elektronisch met About en nu meer akoestisch met Bart Constant.” Het belangrijkste is dat de plaat spannend moet blijven. “Het moet schuren,” aldus Flamman. Hoe de plaat precies gaat klinken, vindt de singer-songwriter lastig te omschrijven. “Het wordt harder en grootser.” Verder moeten we geduldig afwachten tot begin 2013.

Daarmee is het mysterie van de plotseling verschenen track nog niet opgelost. “Love (Everybody Knows About) is niet de stijl die op de plaat komt,” vertelt Flamman. “Ik heb nog een stuk of zes nummers liggen die best goed zijn, maar niet op de plaat passen. Mogelijk komen die binnenkort ook op internet.”

In februari kwam Flamman al met nieuw materiaal, maar dan onder de naam A Tunnel To Oslo. De EP Outtakes Of An Album To Come werd eerst online aangeboden, maar is nu uitsluitend op cassette verkrijgbaar. “Ook dat project gaat gewoon verder. Het is eigenlijk de donkere kant van Solo.”