Het concert op 29 april past in een nieuwe traditie. Vorig jaar stond Patrick Watson op 29 april in het Concertgebouw. Het idee is om de klassieke wereld en de popwereld aan elkaar te laten snuffelen. Dat geldt niet alleen voor het jonge publiek dat het Concertgebouw voor ogen heeft, maar in dit geval ook voor Fink zelf. "Ik weet weinig van klassieke muziek, maar onze arrangeur heeft verschillende stukken laten horen die hij bij ons vond passen. Naast nummers van onszelf spelen we die avond werk van onder meer Benjamin Britten en John Adams."

Het optreden in het Concertgebouw zal dus live te streamen zijn via een speciale app voor de iPad, die in de Apple Store te krijgen is. Na afloop zal het materiaal nog een flinke upgrade krijgen, met interviews en materiaal van achter de schermen. Het concert zal dan te zien zijn vanuit alle hoeken van de zaal. "Ik begrijp dat ze overal camera's gaan ophangen. Aan camera's zijn we inmiddels gewend. Ik ben niet zozeer voor volledige openheid in het creatieve proces, maar je raakt er gaandeweg immuun voor. Als je net begint te touren raak je nog heel zenuwachtig als mensen in de zaal staan te kijken terwijl je repeteert of soundcheckt. Soundchecks gaan altijd verkeerd, dat is een feit. Je moet je erbij neerleggen dat mensen daar bij zijn. Het gaat uiteindelijk om het concert, in dit geval de uitvoering."

Na zijn succesvolle optreden op Motel Mozaique in Rotterdam bracht Fink met zijn band de hele week door in Amsterdam om te repeteren. "Om eerlijk te zijn moest het orkest meer aan ons wennen dan wij aan hen. In essentie spelen wij onze eigen liedjes niet echt anders. We kennen ze echt door en door. We zitten midden in een tour en gaan hierna direct door naar Scandinavië voor drie weken optredens. Zij moesten zich ons werk eigen maken. Geweldig om te zien hoe dat in de loop van de week groeide. Natuurlijk spelen wij wel iets anders dan normaal. Zo speel ik tijdens de tour soms met de akoestische gitaar partijen die op plaat door strijkers gevuld worden. Nu heb ik op die momenten mijn handen vrij."

Het werk van Fink kan niet anders dan een flinke metamorfose ondergaan met zo'n groot orkest. De zanger staat bekend om zijn spaarzame arrangementen en delicate sfeer. Het meest kijkt Greenall echter uit naar de uitvoering van een van de klassieke stukken. "Het is een stuk van Purcell uit de zeventiende eeuw, dat gaat over doodvriezen. Ik zing het stuk zelf. Het is zo fantastisch dat ik nu overweeg het een plek te geven op mijn nieuwe album. Maar dan heb ik wel een orkest nodig."