Lowlands 2012: Sleigh Bells pruttelt van het podium

New Yorks duo is de hype voorbij en mag op zoek naar nieuwe munitie

Ingmar Griffioen ,

'Valt mee met de hitte, in Brabant is het 37 graden,' grapt de presentator. Grappig, maar in de India voelt het nog tien graden warmer. In de aankondiging van Sleigh Bells kiest hij zijn woorden beter: 'Who needs a drummer als je dat ook uit een kastje kan halen?'

CONCERT:
Sleigh Bells, Lowlands India, zondag 18 augustus 2012

MUZIEK:
Trashy noiserock,  digital hardcore, dancepunk met hardcore riffs en lieflijke zang. De harde kern bestaat uit gitarist Derek E. Miller en zangeres Alexis Krauss uit Brooklyn, New York, live versterkt door tweede gitarist Jason Boyer.

PLUS:
Indeed, who needs a drummer: de ritmes ratelen apestrak en Sleigh Bells zet twee gitaristen en een sterke frontvrouw voor een wand van twaalf Marshall amps. Krauss komt op in hotpants, gescheurde panty en een zwartleren jekkie, dat na een nummer in de coulissen belandt. Vanaf het brute 'Crown On The Ground' snelt ze over het podium in een mouwloos, luchtig wit shirt, dat telkens handig door de ventilators omhoog geblazen wordt. Met haar veelzijdige strot pakt ze de bezoekers pas echt in; een frontvrouw om van te dromen, ook als band. Mooi hoe ze lieflijk 'Where did you go' zingt in 'Born To Lose', waarna machinale drums en zware riffs je in je gezicht beuken. Krauss vraagt op zwoele toon: 'Lowlands, do you like to dance?' om dan uit te krijsen: 'Come on and dance with me' of 'Let's fucking rock!' Dat is het voordeel van beproefde recepten; die werken.

MIN:

Toch lijkt het allemaal maar half te werken, voordat de show vrij snel weer dood slaat. Sleigh Bells spat zo niet echt van het podium. Het nadeel van de extreme hitte is, dat je geneigd bent om mindere beleving bij het publiek daaraan te wijten. Maar het kan zijn dat de Lowlander Sleigh Bells wel genoeg gezien heeft na diverse clubshows, Le Guess Who? 2010 en 5 Days Off dit jaar. Het nieuwtje is er af. Feit is dat de India halfvol is voor hun show en vanaf halverwege gestaag leeg loopt.

CONCLUSIE:
De poeslieve poses en zang van Krauss zijn verraderlijk, ze vormen steevast de opmaat naar een eruptie van vervormde herrie, die de uitzinnige zangeres doet krijsen en stampen van genot. Het contrast tussen de sprookjesachtige zang en de soms kiezelharde, dansbare noise is het wapen van Sleigh Bells. Een krachtig wapen, dat niettemin aan zeggingskracht inboet tijdens de set. De eerlijkheid gebiedt te concluderen dat de groep de langzaam leeg lopende India steeds minder bij de strot weet te pakken. Sleigh Bells is de hype voorbij en mag aan nieuwe munitie of aan extra wapens denken. Zeker voor live-shows die de drie kwartier overstijgen.

CIJFER:

6,5