Lowlands 2012: Over de kop in achtbaan Clark

Engelsman zet je voortdurend op het verkeerde been

Atze de Vrieze ,

Als je vanaf de Groovetube door de meute richting X-Ray loopt, zie je op de achtergrond de machtige achtbanen van Walibi boven de oranje loods uit torenen. Binnen leidt Engelsman Chris Clark - kortweg Clark - je in een dolle achtbaanrit door de elektronica. Riemen vast, non-stop over de kop!

GEZIEN:
Clark, Lowlands X-Ray, vrijdag 16 augustus 2012

MUZIEK:
Je weet nooit wat je krijgt bij Clark. Zijn oeuvre is caleidoscopisch en moeilijk te vangen. Soms trakteert hij je op hardere IDM, op zijn meest recente album Iradelphic zoekt hij juist de rust op, met opvallend veel akoestische instrumenten als gitaren, piano's en zelfs een verdwaalde strijker. De leadtrack van zijn aanstaande EP Fantasm Planes is dan juist weer stevig en hard. Zijn albums komen sinds jaar en dag uit bij WARP.

PLUS:
Vandaag komt de scherpe elektronica-kant van de man het meest aan bod, voor een aanzienlijk deel geïmproviseerd. En - zo laat hij graag even omroepen als hij klaar is - analoog. Niks geen software, niks geen Ableton. We zien inderdaad een man die voortdurend aan zijn apparatuur staat te duwen en trekken, met achter hem visuals. Clarks set is voortdurend in beweging en heeft een hoog tempo. Hij komt met harde technobeats, met gebroken ritmes, met zijn karakteristieke felle stabs. Hij flirt heel even met dubstep, maar blijft enorm dicht bij zichzelf. Niet zo opportunistisch als Orbital dat op hun laatste album deed, maar puur als toevoeging aan zijn klankenpalet. Op ongeveer een kwart van zijn set pakt hij de hele tent in met een vocale track die op zijn eigen vreemde manier enorm sexy is. Later countert hij dat met de mannelijke hardtechno stamper 'New Year Storm'.

MIN:
Soms zou je willen dat hij net iets verder keek, iets meer geduld nam, iets meer lijn in zijn set bracht. Saai wordt het geen moment, wel taai.

CONCLUSIE:
Je kunt Clark geen purist noemen, ook geen minimalist. Je moet je graag op het verkeerde been laten zetten om deze set vol te houden. Dansen bij Clark ontaardt in een soort hink-stap-sprong, omdat hij voortdurend uit andere genres plukt. Wat hebben we hier? Verdomd, het is drum 'n bass, nee acid, nee weet ik veel hoe we dit moeten noemen. Een kleine groep vooraan speelt het spel graag mee. Clark is in vergelijking met Aphex Twin, Autechre en Squarepusher een heel wat minder prominente kracht binnen de WARP-stal, maar hij verdient respect voor zijn massieve, frivole en vooral uitdagende set.

CIJFER:
8