CONCERT:
Boy & Bear, Lowlands India, zondag 19 augustus 2012
MUZIEK:
De Australiërs van Boy & Bear maken onvervalste folkpop à la Fleet Foxes, maar dan met heel pakkende refreintjes die zo in je hoofd blijven hangen. Ook schuwen ze soul en rock niet, dankzij virtuoze gitarist Jake Tarasenko. Debuutalbum Moonfire gooide hoge ogen.
PLUS:
In de India is het bloed- en bloedheet en daar heeft de band ook zichtbaar last van. Nou kijkt zanger Dave Hosking altijd al een beetje alsof hij ze ziet vliegen, maar vandaag komt daar een schepje hitte bovenop. De set begint met de opener van debuutalbum Moonfire, 'Lordi May'. Een langzaam lied dat het lome gevoel dat vandaag in de tent hangt versterkt. De setopbouw lijkt ingesteld op de hitte, want alle uptempo nummers worden afgewisseld met iets relaxtere versies, bijvoorbeeld 'Milk & Sticks' en het nieuwe nummer 'Three Headed Woman'. Een hoogtepunt uit de set is de Crowded House-cover 'Fall At Your Feet', waar alle vijf de bandleden in een mooie samenzang versmelten. De band nam het nummer op voor een tribute-album voor de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter-broers Neil en Tim Finn. De enige die geen last van de hitte lijkt te hebben is gitarist Jake. Eind mei liet de band in het Amsterdamse podium Bitterzoet al zien dat Jake een soulvolle kant heeft. Die komt er vandaag wederom prima uit als hij in 'Part Time Believer' alle ruimte krijgt om de noten over zijn gitaarhals te laten rollen. Het geeft een extra laag aan de muziek van Boy & Bear, waardoor ze geen doorsnee folkbandje blijven. Dat waren ze misschien toch al niet, omdat er een groot gebrek aan baarden is. 'Feeding Line', dat pas tegen het einde van de set wordt ingezet, kan rekenen op de eerste volwaardige golf van opwinding in het publiek. Het is dan ook het herkenbaarste nummer van debuutalbum. 'Golden Jubilee' is het sluitnummer, en dan gaan toch ineens alle remmen los. Ze trekken het nummer uit elkaar met dan weer een rustig stuk, om dan weer over te schakelen op een onvervalst stuk rock-'n-roll. Punten voor de drummer die na een uur spelen alsnog een versnelling hoger gaat.
MIN:
Die allesverzengende hitte gooit roet in het eten van wat een prachtige set had kunnen worden. Boy & Bear heeft de knop een paar keer teruggedraaid, en kan overduidelijk niet alles geven. Ze mogen dan wel uit Sydney komen, waar het ook flink warm kan worden, maar zelfs de zanger moet toegeven dat de temperatuur vandaag bijzonder hoog is.
CONCLUSIE:
De warmte wegspelen lukte Boy and Bear pas aan het einde van de set. Toch nog even alle registers open trekken en de beuk erin, want die hitte, ach, die hebben ze in Australië ook. Als het niet zo allejezus warm was geweest had de rest van het spel net een tandje harder gekund, zoals op het album. Gelukkig zorgt gitarist Jake er met zijn uitstekend staaltje gitaarspel voor dat de show niet verzandt in een lome boel.
CIJFER:
7,5