#LGW12: Mo Kolours needs mo fyah

Lome loop-koning denkt teveel in tracks

Ingmar Griffioen ,

De overgang van de #LGW12 vrijdagavond naar de nacht levert vreemde taferelen op bij Ekko. Deur en gevel van het pand aan de Bemuurde Weerd zijn gebarricadeerd met een onwaarschijnlijke berg aan muziekinstrumenten en gear van de bands die al klaar zijn en binnen loopt het nog niet bepaald storm voor Mo Kolours. Veel mensen lijken een gang naar De Helling voor Suuns te prefereren boven dit vreemde Mauritaans-Engelse snoepje.

CONCERT
Mo Kolours, Le Guess Who?, EKKO, vrijdag 30 november 2012

MUZIEK
De Mauritaanse Brit Joseph Deenmamode is stiekem een van de meest verrassende acts op de Le Guess Who? bill. Zeker op basis van zijn platen is dat geen gekke constatering: als Mo Kolours is hij evenzeer percussionist als beatmaker en voor zijn muziek integreert hij elementen van de Afrikaanse tot de L.A. beat-hoek.

PLUS

Live is het idee nog wat spannender: Deenmamode bljkt een groot fan van loopen en gooit rustig eerst een beat, een stukje eigen beatboxen en een roffel op zijn congo's een voor een in de loop. Blazers beatboxt 'ie even makkelijk. Heel tof gedaan. Vooral vocaal voegt de Brit veel toe. Hij is eigenlijk soundsystem en mc/toaster ineen en is veelvuldig aan het human beatboxen, maar chanten is hem ook niet vreemd. Mo Kolours blijkt een totaal sympathieke, ietwat doorrookt overkomende Brit, die charmant babbelend wat extra liefde losmaakt bij het publiek.

MIN
Iemand heeft bedacht dat de tafel met apparatuur waar Mo Kolours achter staat best wel helemaal achterop het Ekko-podium kan staan. Wellicht zag het er comfortabel uit om daar op het vloerkleedje voor het drumstel plaats te nemen, maar de afstand naar het voorzichtig naar binnen schuifelende publiek is wel heel groot. Opvallend is dat Mo Kolours een live-set heel erg als band benadert, dat wil zeggen: in losse nummers. Het zullen vast in oorsprong losse tracks zijn, maar muziek en publiek vragen om een meer continue bediening dan een collage van dubhop- en elektronica fragmenten. Wat extra vervreemdt is dat zijn composities vaak nogal abrupt eindigen. Deenmamode grinnikt dan en mompelt wat (verontschuldigends?) in de mic, alvorens een nieuwe loop in te starten. Die pauzes zijn, tenzij hij zelf op adem moet komen, totaal onnodig, en vooral storend.

CONCLUSIE

Mo Kolours zag zijn naam terug naast grootheden als Flying Lotus en Hudson Mohawke op de compilatie Kutmah Presents Worldwide Family en is zonder twijfel een getalenteerde en eigenzinnige muzikant. Vanavond stond hij echter op het verkeerde feestje. Langzaam loopt Ekko wel vol voor deze party, maar het is meer loom chillen dan bouncen. Het gros van de bezoekers staat te kijken of iemand het kampvuur nog gaat ontsteken of dat het bij lauwe marshmallows blijft. Mo Kolours mag zich optrekken aan de titel van een oude Tivoli reggae-party: Mo' Fyah.

CIJFER

5,5