#LGW12: De stille climaxen van Do Make Say Think

Een groots geluid, gedreven door kleine instrumenten

Laurence Tanamal ,

Op donderdag 29 november vindt er een ware post-rock avond plaats in Tivoli Oudegracht, het is aan de Canadese band Do Make Say Think om deze te openen. Een avond als deze vormt een mooie etalage voor de bands om te laten zien op welke vlakken zij zich onderscheiden van de rest. En zo wordt het publiek bij Do Make Say Think getrakteerd op slepende en evoluerende landschappen van nummers; een spel tussen melodie, variërende muzikaliteit en insluipende emoties. Met een grote rol voor de trompet en saxofoon.

CONCERT
Do Make Say Think, Le Guess Who?, Tivoli Oudegracht, donderdag 29 november 2012

MUZIEK
Als je het woord post-rock in de mond neemt, noem je daarna Mono, Godspeed You! Black Emperor, Mogwai, maar ook Do Make Say Think. Deze band uit Toronto is gevormd in 1995 en heeft zich vooral met de albums Winter Hymn Country Hymn Secret Hymn en You, You're a History in Rust tussen de post-rockgrootheden weten te scharen. Lange albumtitels, passend bij de uitgesponnen muziek die zij maken – hun nummers duren gemiddeld 5 tot 10 minuten. De bandnaam is afkomstig van het klaslokaal waar de band tijdens hun begindagen in oefende, daar stonden de woorden Do, Make, Say en Think op de muur geschreven. Deze werkwoorden werden vervolgens door de band geadopteerd. Oprichter Charles Spearin heeft roots in jazz, dat hoor je terug in de band (voornamelijk bij de drums). Het verdere instrumentarium bestaat uit blaasinstrumenten, elektronica (synthesizers, effecten) en elektrische gitaren.

PLUS
Elk bandlid heeft zijn eigen kwaliteiten die geen moment onbenut geworden. Spearin is de stuwende kracht met baslijnen die soms melodieuzer zijn dan de gitaren zelf. Van jazzy naar galopperend, maar soms ook traag en zwaar geeft hij de gevoelsstaat van een muziekstuk aan. Soms loopt hij zijn basloopjes zodat hij de handen vrij heeft om met zijn trompet een extra laag emotie los te pellen. De andere twee gitaristen vullen de overgebleven ruimte in: de één met een clean, maar melodieus gitaargeluid, terwijl de ander zich richt op geluidseffecten en verstoorde vlagen. Wat ook redelijk uniek is, is het feit dat de band twee drummers in dienst heeft. Hierdoor ontstaan er complexe en snelle ritmes die voornamelijk tot hun recht komen als er naar een apotheose toegewerkt wordt.

MIN
Af en toe klinken de instrumenten wat rommelig en zitten de melodielijnen tegen het valse aan. Vooral wanneer een gitaar kraakhelder klinkt en duidelijk hoorbaar is, weet deze zich niet goed te hechten met de rest van de muziek.

CONCLUSIE
Na een versnelling wordt de zaal plotseling gevuld met rood licht, waardoor de sfeer direct omslaat, en de spanning voelbaar is. Wat volgt is een bezwerende hymne die gedragen wordt door geloopte drones, waarboven Spearin met zijn trompet laat zien wat de unieke kwaliteit is van Do Make Say Think: het beïnvloeden van de atmosfeer, waarna er gespeeld kan worden met emoties. Post-rock in zijn puurste vorm draait voornamelijk om opbouw en explosies. Het is aan de bands om hier op eigen wijze invulling aan te geven. Het gebruik van blaasinstrumentjes zorgt ervoor dat Do Make Say Think tussen al die grootsheid, toch op momenten zeer klein weet te blijven.

CIJFER
7,5