#LGW12: Mala In Cuba maakt mooiweerdubstep

Met een Britse donderwolk er boven

Atze de Vrieze ,

Het was BBC-dj Gilles Peterson die dubstep-producer Mala op het idee bracht eens een bezoek te brengen aan de Cubaanse hoofdstad Havana. Peterson, een icoon in de Britse muziekscene, liet daarmee zijn hechte banden met de eigen elektronische underground samenkomen met zijn open blik naar de rest van de wereld. Met een harde schijf vol bongo's en piano's kwam Mala terug naar Europa, met een percussionist en een toetsenist staat hij vandaag op de planken voor een van de weinig liveshows die hij met dit project zal doen.

CONCERT
Mala In Cuba, Le Guess Who?, Tivoli Oudegracht, zaterdag 1 december 2012

MUZIEK

Mala kennen we natuurlijk wel. Hij is elk jaar wel een paar keer in ons land te vinden, zij het dan als dj. De Londenaar met Jamaicaanse roots stond aan de basis van de dubstep. Hij is onder de vlag Digital Mystikz (samen met Coki) al jaren populair, heeft een eigen label DMZ en host onder diezelfde naam feesten. Hij maakte de blauwdruk voor het genre: trage, scherpe percussie, ziedend harde subbassen. Maar Mala toont met dit project ook dat hij geen purist is.

PLUS

Mala staat over zijn gigantische tafel vol apparatuur gebogen, zoals meestal met de capuchon diep over zijn lange rasta-haar getrokken. Links een stel gigantische bongo's, rechts die toetsenist. Goed, een band is misschien een groot woord, meer een liveset met extra elementen, maar vooruit. Je ziet de mensen in de zaal wachten: komt het? Ja natuurlijk, na een kalm intro is daar dat fenomenale basgeluid, dat letterlijk in staat is lichaamsdelen te laten vibreren. Mala's stijl blijft ver van het populaire bastaardgeluid van Skrillex. Niet dat zenuwachtige, maar een trage, vasthoudende sound. Langzame beats met daar tussen nu dus dat frivole getrommel, en een aanhoudend basgeluid. Het is een hybride geluid dat je nog nooit ergens gehoord hebt - Cubaanse mooiweerdubstep met een Britse donderwolk er boven - en alleen al daarom interessant.

MIN

Maar de echte brille blijft uit. Het project levert een boeiend basisgeluid op, maar weinig sterke tunes. Ja, Cuba Electronic, de single, is ook vanavond veruit het hoogtepunt. Het is een van de weinige momenten dat Mala het tempo versnelt en dat hij naar voren duwt in plaats van naar achteren te hangen. De toetsenist doet stiekem wel mooie dingen, maar hij zit ver weg gestopt in de mix. De percussionist krijgt een belangrijker rol, maar in zijn bijdrage zit daar weer niet zoveel dynamiek. Kortom: eigenlijk gebeurt er niet zo veel spectaculairs, misschien deels doordat Mala alle vocalisten thuis gelaten heeft. Vocalen uit de computer, dat schept afstand, veel meer dan volledig instrumentale muziek uit diezelfde computer. Misschien moet je er niet op rekenen dat de zaal volledig plat gespeeld wordt, maar ook op andere manieren weet Mala niet echt iets meeslepends te creëren.

CONCLUSIE

Mala In Cuba blijkt typisch zo'n project dat qua idee beter uitpakt dan in de praktijk. De basis is goed en prikkelend, de definitieve beloning blijft uit.

CIJFER

6,5