CONCERT
Camera, Le Guess Who?, ACU, 1 december 2012

MUZIEK
De muzikale invloeden van Camera liggen duidelijk in het Duitsland van de vroege jaren zeventig. Krautrockbands Neu! en Can zijn gedeelde invloeden van het trio. Invloeden die ze zeker niet onder stoelen of banken steken. Met een minimale drumset (snare, tom en bekken), gitaar en synthesizer proberen ze er wel een eigentijdse draai aan te geven. Wat ze doen krijgt in ieder geval de goedkeuring van legendarische krautrockers als Michael Rother (NEU!, Harmonia)en Dieter Moebius (Cluster, Harmonia), waarmee de band al verschillende keren heeft samengespeeld. Dit najaar is debuutalbum Radiate! verschenen bij het Hamburgse platenlabel Bureau B, dat gespecialiseerd is in (her-)uitgaves van elektronische muziek en ook een aantal van de krautockpioniers in het rooster heeft.

PLUS
De hypnotiserende sound die op zijn beste momenten en op zijn eigen manier hetzelfde doet wat Animal Collective ook zo goed kan: je in een staat van tijdloosheid brengen waarbij je nauwelijks nog bewust bent van wat er om je heen gebeurt. Camera speelt lange nummers, jams bijna, met als basis de pulserende drums van Michael Drummer (!). Daar overheen speelt Tim Brockmann typische Krautrock-achtige synthesizerpartijen, die hij wel met moderne techniek vervormd. De gitaar van Franz Bargmann is soms dienend dan weer leidend als alle hij alle registers open trekt. Op het album staan ook een aantal serene, vloeiende tracks, maar die heeft de band duidelijk voor een ander moment bewaard (of dit moet hun definitie van sereen zijn). Zang is niet nodig, niet gewenst ook. Sowieso zijn het geen spraakzame types. Net als het publiek gaan ze – en dan vooral Drummer – helemaal op in de nummers. Waarom zou je die staat ook onderbreken voor een gezellig praatje.

MIN
Voor een band die bekend staat om zijn guerilla-gigs is Camera wel bijzonder druk met het geluid. Als niet alles naar wens verloopt lijkt stress zich van de mannen meester te maken. Het opbouwen van de set kost aanzienlijk meer dan de 15 minuten die ze voor een buitenoptreden kwijt zijn. En doordat ze niet tevreden zijn met het geluid dat uit de monitoren komt, start het optreden zo’n bijna een kwartier na het aangekondigde tijdstip. Misschien is het guerilla-achtige er een beetje vanaf en brengt deze Europese tour grotere verwachtingen met zich mee? Maar zonder gekheid: dat is wel de aanleiding voor het grootste minpunt. Het kwartier dat de band later begint maken ze niet helemaal meer goed. Misschien was het op voorhand al niet de bedoeling om nog meer nummers te spelen, maar de bezoekers smachten naar meer. Als de band binnen een minuut na het laatste nummer weer het podium opkomt denkt en hoopt iedereen ‘toegift’. Niets is minder waar. Even geconcentreerd en stoïcijns als ze hebben opgebouwd, wordt nu weer afgebroken.
 
CONCLUSIE
In de retro-genres van de laatste jaren zijn we krautrock nog nauwelijks tegen gekomen. Dat kan natuurlijk nog komen, maar de kans bestaat ook dat het net zo gaat als 40 jaar geleden: pas met terugwerkende kracht wordt het genre op waarde geschat en wordt de invloed ervan duidelijk. Op basis van de show van vanavond in een volle ACU zou je kunnen stellen dat Camera al toe is aan een volgende stap. Misschien nog niet meteen buiten de context van een sterk en passend festival als Le Guess Who?, maar dat moment kan zomaar dichter bij zijn dan we denken.

CIJFER
8