Aardedonker is het op de kleine nauwe paadjes waarover kunstgidsen Rogier Dijkman en Froukje van der Velden hun gevolg voeren. Langs zeven verschillende kunstprojecten gaat het. Allemaal krijgen ze een extra dimensie door de nacht. Het is in zekere zin een race tegen de klok. Om elf uur begint de tocht, om twaalf uur moet het afgelopen zijn want dan gaat het licht bij alle projecten uit.

In de bomen, niet ver van het sportveld, hangt het tjokvol met bh's. Ze zijn verhard met epoxyhars en hangen in trossen bij elkaar. 'Vrije val' heet dit werk van Karin Gerfen. Wie erin loopt, krijgt het gevoel dat hij onder water is. De trossen met bh's lijken op grote zwevende kwallen. ,,Heeft u ooit zoveel bh's bij elkaar gezien?", vraagt Dijkman. ,,De kunstenares heeft hier zeven jaar voor gespaard!"

 

Verderop aan het pad ligt 'Fairytale' van Paul Baartmans. Een collectie van reflectoren, gemonteerd op de bomen. In de kruin hangt het woord 'flow' of 'wolf', als je van de andere kant komt. Overdag schijnt het volgens Dijkman mooier te zijn dan 's nachts.

'Binnen in' van Esther Hoogendijk is het volgende werk op de route. Op grote plastic stroken tussen de boomstammen zijn moleculaire structuren geprint. Wie er doorheen loopt, ziet de moleculen op zijn eigen lichaam. Een knalrode strook is een afbeelding van een cranberry.

'Binnen in' van Esther Hoogendijk is het volgende werk op de route. Op grote plastic stroken tussen de boomstammen zijn moleculaire structuren geprint. Wie er doorheen loopt, ziet de moleculen op zijn eigen lichaam. Een knalrode strook is een afbeelding van een cranberry.

Indrukwekkend is 'Be a light' van het kunstenaarscollectief Het Blauwe Uur. Programmeur Carolien Euser wist zich aanvankelijk geen raad met het project maar stemde uiteindelijk toch toe. Daarvoor hebben ze een gigantische interactieve lichtinstallatie aangebracht in het bos. Door op knopjes te drukken of aan touwtjes te trekken veranderen de patronen van het licht. Letters, vormen en kleuren glijden door het landschap. ,,Echt space", volgens Dijkman.

Wanneer de groep aankomt bij 'Lightberg' van Coen Hoogstraten is door het donkere pad en een chaotische tocht langs festivallocatie Naar Buiten ongeveer de helft van de groep overgebleven. 'Lightberg' is een fluorescerende ijsschots op de plaats waar anders de ijsbaan van Vlieland ligt. Die is nu opgedroogd, rondom het kunstwerk is een moeras ontstaan. Hoogstraten schijnt geobsedeerd te zijn door de kleur van ijs.

Verscholen in de struiken ligt 'Lampyris noctiluca', een project van Tamar Frank. Vijfhonderd pulserende lampjes zijn tussen het riet gestoken. In rust knipperen ze af en toe. Als er iemand langskomt worden ze geactiveerd door een sensor en ontstaat een kakofonie van flikkering, voor de achteloze voorbijganger moeten ze de associatie met vuurvliegjes oproepen.

Het laatste werk op de route is Joris Strijbos' 'Homeostase'. Homeostase is het bestaan van onderling op elkaar afgestemde processen waarbij het evenwicht bewaard blijft. Dat beeldt Strijbos uit met roterende lampen. ,,Ze zitten elkaar achterna, zoals een hond achter zijn staart aanzit", legt Van der Velden uit. Dijkman maant de groep om onder de lampen te gaan zitten: ,,Ga erin en voel! Geen idee wat, maar het is wel iets goeds."