Something About April is een conceptalbum over een interraciale liefde. Een ontroerend verhaal, maar het is de muziek die het een echt bijzonder album maakt. Younge is een geduldige producer met veel kennis van zaken en oog voor detail. "Ik probeer mijn muziek niet oud te laten klinken", legt hij uit. "Mijn geluid IS oud. Ik probeer mezelf in de schoenen te plaatsen van songschrijvers uit die tijd, maar ik heb het voordeel van vier decennia muziek die volgde. Ik weet hoe producer RZA van hiphopact Wu-Tang Clan een Stax soulnummer van Wendy Renee samplede. After The Laughter, heette dat nummer. Het heeft een prachtige zware orgelsound, maar zachte drums. RZA plaatste daar juist harde drums onder, iets dat in die tijd nooit gedaan werd. Ik trek dat verder op een nummer als It's Me op mijn eigen album. Ik pak die oude orgel-vibe uit de Stax-tijd, benader het met RZA's 'hitting it hard' mentaliteit, en probeer meer muzikaliteit, meer instrumenten, meer melodie toe te voegen."

Blaxploitation
Zie daar het geheim van Something About April. In feite heeft Younge dus met zijn album een soort reconstructie gemaakt van iets dat nooit gemaakt is, door de ogen van de hedendaagse luisteraar. Concreet: door de ogen van de sampler, de crate digger. Dat deed hij ook met een eerder project waarmee hij enige faam verdiende: Black Dynamite, een blaxploitation-film die oogt alsof hij geschoten is in 1972, maar dan uit 2009. Blaxploitation, het was een kortstondig razend populair filmgenre. Films als Superfly, Shaft en Coffy werden grote successen, ondanks hun kleine budget, dankzij de zwarte helden die erin speelden. "Die films hebben de tand des tijds doorstaan omdat ze cultureel belangrijk waren", vertelt Younge, die alle originele muziek bij de film componeerde. "Het was voor het eerst dat zwarten sterren in Hollywoodfilms mochten zijn. Het gaf zwart Amerika macht en liet de rest van het land eindelijk iets zien van de andere kant. Wij wilden een film maken die helemaal in die tijd gemaakt had kunnen worden, maar dan wel met een knipoog."

Younge verklaart een groot fan van soundtracks, een liefde die hij ook weer dankte aan hedendaagse producers als RZA. "En Geoff Barrow van Portishead, en Air. Zij leidden mij naar de bron: psychedelische filmmuziek. Het heeft mijn leven en vooral mijn perspectief als schrijver volledig veranderd. Soundtracks hebben als doel het beeld te versterken, maar dan wel vaak zonder woorden. Ze moeten emoties oproepen, en om dat te doen nemen componisten als Ennio Morricone vaak grote risico's. Je hoort akkoorden en melodieën die je in gewone popsongs zelden hoort, en juist op die momenten wordt het psychedelisch. Ze moeten verrassen, variëren met hard en zacht. Goede soundtracks zijn enorm goed doordacht. En de geoefende luisteraar - daar ben ik van overtuigd - waardeert alle details die een componist in zijn stukken verwerkt."

Michael Jackson als alien
Sinds een paar maanden draait op de Amerikaanse Comedy Central een nieuwe uitvoering van Black Dynamite, namelijk een cartoonversie. De karakters zijn nog wat verder opgeblazen, al was het maar omdat tekenfilms de verhalenvertellers oneindig veel mogelijkheden boden. Om de serie goed te volgen is kennis van de Afro-Amerikaanse geschiedenis opnieuw een pre. Zo duikt in de tweede aflevering een pornoster op die Isaac Layes heet, en die sprekend lijkt op soulzanger Isaac Hayes, die weer een Oscar won voor zijn blaxploitationsoundtrack Shaft. In de derde aflevering wordt comedian Richard Pryor op de hak genomen, die onder andere een junk speelde in blaxploitationfilm The Mack. De eerste aflevering draait om Michael Jackson, die half mens, half alien blijkt te zijn. Een gewaagde grap, want zwart Amerika heeft Jackson met al zijn rare grillen nooit laten vallen. "Het is wel tijd om er grappen over te maken", vindt Younge. "De schrijvers zijn zo verschrikkelijk grappig. Elke keer als ik het nieuwe script krijg lig ik onder de bank van het lachen. Maar we doen het met respect. We blijven ver uit de buurt van ontucht met kleine jongetjes, wat South Park wel deed. Ik denk dat ons verhaal op een grappige en slimme manier antwoord probeert te geven op de vele vragen die Michael Jackson omringden. Iedereen in de Black Dynamite crew geeft om Michael Jackson."

Een doorslaand commercieel succes is de carrière van Adrian Younge voorlopig nog niet, al lijkt met een re-release van Something About April in september al iets meer reuring te ontstaan. Younge heeft geen zin om erop te wachten. Hij is al bezig met twee andere projecten. De eerste moet dit jaar nog uitkomen, een album met William Hart van The Delphonics. Een van zijn oude helden. "Toen ik Turn Down The Sound, het eerste nummer op mijn album, maakte, dacht ik aan The Delphonics. Dat ik nu een album mag produceren is geweldig. William is 67 maar heeft nog een ongelofelijke energie. Reken op de oude Philly soul sound, gecombineerd met de donkere Adrian Younge insteek. Dit is het eerste van meerdere albums die we samen willen maken. Ondertussen ben ik ook nog bezig met mijn eerste hiphopalbum. Ik kan nog niet zeggen met wie, maar laat ik vertellen dat het een old school rapper is die in het verleden met The Delphonics samengewerkt heeft." Schrijf maar met potlood op: Ghostface Killah.

Autobiografische platenzaak
Om de cirkel compleet te maken draagt Younge zijn gevoel voor historie ook uit in zijn eigen platenzaak. Het is misschien niet het meest logische moment om een winkel in vinyl te beginnen, maar Younge deed het toch maar. Iets meer dan een jaar geleden, in de kapsalon van zijn vrouw, The Artform Studio. Haircuts & records, geen ongewone combinatie voor eenieder die iets van de Afro-Amerikaanse cultuur weet. Je kunt immers geen zwarte Amerikaanse film kijken zonder een kappersscène. Younge verkoopt er alleen muziek die hij zelf goed vindt, en het liefst zo zeldzaam mogelijk. Het blijkt te werken. Mooi romantisch idee, een autobiografische winkel. "Alles wat in die winkel staat is op de een of andere manier verbonden met Something About April", zegt Younge. "Er ligt vroege Pink Floyd, King Crimson, Wu-Tang, oude soulplaten uit L.A. waarvan er maar 500 geperst zijn. We richten ons op de niche, en daar is markt voor. Een groot deel van onze klanten is zo jong dat ze onmogelijk met vinyl opgegroeid kunnen zijn. Kennelijk realiseren ze zich hoe bijzonder het is om een fysiek stukje geschiedenis in handen te hebben."

Geschiedenis en toekomst gaan altijd hand in hand, besluit Younge. "Iedere goede kunstenaar bestudeert het verleden. Wie dat niet doet, schiet zichzelf in de voet. Maar het doel is uiteindelijk om daardoor vooruit te komen. Ik heb een hekel aan retro soulbands die niets anders doen dan het geluid van vroeger na-apen. Zij willen hun helden zijn. Ik wil dat niet. Ik wil proberen beter te zijn dan mijn helden.”