#CB12: Jef Neve grensoverschrijdend

Jazz, pop, blues, klassiek, zelfspot

Sjoerd Huismans ,

De Duitse Kerk is vanavond het sfeervolle theater voor een pianoconcert van de Belgische componist Jef Neve. Van alle artiesten neemt Neve de naam van het festival waarschijnlijk het meest letterlijk: klassieke versies van popnummers, originele jazzcomposities en uitstapjes naar blues vloeien soepel in elkaar over. Neve weet de aandacht niet helemaal vast te houden gedurende het uur dat hij speelt, maar komt vooral door zijn enthousiasme een heel eind.

CONCERT
Jef Neve, Crossing Border Den Haag, Duitse Kerk, zaterdag 17 november 2012

MUZIEK
Pianoconcert van de Belgische componist Jef Neve, die de grenzen tussen jazz, pop en klassiek laat vervagen. Hij doet het vanavond alleen en niet met zijn Jef Neve Trio. Neve is klassiek geschoold, maar zijn muziek kent ook invloeden uit pop. Hij maakte deel uit van allerlei jazz- en klassieke bezettingen en produceerde muziek voor Belgische films als de Dimitri Verhulst-verfilming De helaasheid der dingen.

PLUS
De vermenging van klassieke muziek met pop, blues en jazz is de grootste kracht van Neve. Hij begint zijn concert met 'Blackbird' van The Beatles, en later komt bijvoorbeeld ook nog een nummer van Ramses Shaffy langs. Neve pakt geregeld de microfoon om het publiek te bedanken, en noemt de Duitse kerk de perfecte setting voor een piano-soul concert als dit. De compositie 'Lush Life' van Billy Strayhorn introduceert Neve met een verhaal over een jongen die naar New York gaat en 'alle hoeken van het leven' ontdekt, zoals Neve het uitdrukt. De compositie pakt direct met een zeer duister begin, waarbij Neve de snaren van de piano direct beroert. Geregeld bromt de pianist vals mee met de muziek of zorgt hij met gestamp op de planken voor ritme. Hij gaat volledig in zijn muziek op, speelt ook zonder bladmuziek maar grotendeels op gevoel. Voor veel nummer heeft hij een passende introductie: 'Endless DC' staat niet alleen voor een muzikaal Da Capo, maar ook over Endless, hoe bepaalde dingen altijd weer terugkeren in ons leven.

MIN
De echte purist van elk afzonderlijk genre zal hier weinig mee kunnen. Het is natuurlijk nogal populistisch wat Neve doet en dat zal niet iedereen kunnen waarderen. De laatste compositie die Neve vanavond speelt, 'One For The Road', is niet erg sterk. Hij erkent zelf al dat de titel niet echt origineel is ('Er zijn waarschijnlijk wel 5000 stukken die zo heten'), maar ook muzikaal is het stuk niet bijster bijzonder. De kerk stroomt tijdens het optreden langzaam maar zeker leger...

CONCLUSIE
…maar het resterende deel van het publiek zit in vervoering naar de pianist te kijken. Neve valt vanavond veelvuldig op met zijn gevoel voor zelfspot: 'Dit stuk gaat over het openstellen van de chakra's, ik weet niet of u dat vaak doet, maar als er in één keer van alles begint te stromen moet u niet verbaasd opkijken.' Bij een groot deel van het publiek is dat inderdaad het geval, zo lijkt het.

CIJFER
7,5