#ADE12: These Guys ontgroent Rôhne Warehouse met verve
Goed feesten met deze jongens en nieuwe generatie techno
Het Rhône Warehouse is een relatief nieuwe locatie, gelegen op een steenworp afstand van station Amsterdam Sloterdijk, vrijwel naast The Sand. Het eerste feest werd deze zomer gegeven en dit is derhalve de eerste keer dat de locatie meedoet met Amsterdam Dance Event. En dat is te merken. De super industriële, kale locatie hangt productioneel gezien nog net niet met kauwgom en plakband aan elkaar vast. Er geldt geen rookverbod, de muntjesverkoop en kluisverhuur wordt door dezelfde gezellige vrouw gedaan, er is een lachgascaraven en EHBO Wimako is aanwezig. Het projectiescherm van de visuals, waarvan overigens twee TL-balken kenmerkend defect zijn, wordt op zijn plaats gehouden door een bouwkraan. Area twee is een autogarage waarbij nog niet alle gaten in de muur zijn gedicht en er ondefinieerbare ijzeren voorwerpen op de grond zijn te vinden. De ideale locatie voor een avond rauwe nieuwe generatie techno.
Want een dikke line-up en een kale, lege hal, eigenlijk heb je natuurlijk niets meer nodig. Hier geen sterallures, maar oprechte liefde voor de muziek. Zo is headliner Objekt, die volgens de planning pas om 04:30 moet draaien, vanaf het begin aanwezig en opener Funkineven blijft tot het bittere eind hangen. Hij, Funkineven trapt om half twaalf af, als de dansvloer bij lange na nog niet gevuld is. Met een plaat van Carl Craig probeert hij de avond langzaam wat op stoom te brengen. Funkineven komt eigenlijk uit de acidscene, en zijn die invloed sijpelt als zoutzuur door zijn set heen. De borrelende acidbleeps houden de boel bij elkaar. Zijn popsingle Phone Line doet het op een groot systeem ook goed, maar de echte acid (zoals zijn hitje Roland’s Jam) blijven vanavond achterwege. Dat hier geknald gaat worden is duidelijk. Nights, de track die hij samen met Kyle Hall maakte als Funkinevil knalt door het Warehouse.
Aan het einde van zijn set, om 01:00, is het prettig gevuld, maar echt druk gaat het de hele avond niet worden. Aangenaam, want na de vol uitverkochte UK special een dag eerder is hier ruimte genoeg. The Analogue Cops nemen het vervolgens over. Deze Italianen hebben een eigen label en noemen zichzelf “true defenders of vinyls”. Het is vanavond hun eerste gig in Nederland en bij de eerste, brutale mix geven ze hun visitekaartje al weg. Wat een swagger hebben deze kerels. Je merkt dat ze gewend zijn om met vinyl te draaien, want mixen kunnen ze. De petjesdragende mannen leggen zeker een uur lang brute platen met een fantastische groove op: heel drukke tracks, erg rauw en van hoog tempo. Je vraagt je bijna af waar dit heengaat, want we moeten nog zo lang.
Terwijl in de tweede zaal (wat zonder dollen een oude garage is met een capaciteit van circa 300 man) door DJ Mattikk wat meer housey en melodisch gedraaid wordt, legt om 02:30 Pariah in de grote zaal een plaat op. Een half uur voordat hij eigenlijk moet. Het is een iets meer funky en acid plaat, wat doet vermoeden dat hij mogelijk een iets rustiger pad wil bewandelen dan het stevige van de Italianen. Maar daarna is het weer aan de Cops. Om 02:45 legt ook Objekt zijn eerste plaat op en wordt duidelijk dat de drie hebben besloten om back2back2back te draaien. Zeker het eerste uur werkt dit prima. Daarna gaat het knagen. Waar Pariah en Objekt meermaals de diepte in trachten te gaan met classic rave, een half-tempo plaat of off beat techno, knallen de Italianen er vervolgens weer ongenadigd hard op. De lijn ontbreekt en het zijn eigenlijk voornamelijk losse flodders nu. Deze avond zou juist in het teken moeten staan van die nieuwe generatie technoproducers, die van de gebaande paden afwijken en de zojuist genoemde zijpaden durven te nemen. Die compleet drumloze plaat die Objekt om 04:15 op durft te leggen is daarvan een perfect voorbeeld. Risico nemen, dynamisch te werk gaan en zorgvuldig tappen uit verschillende vaatjes.
Even lijkt de avond dus uit te monden op een teleurstelling, als de back2back2back-sessie rond 04:30 niet meer lekker loopt. Alsof ze het zelf ook doorhebben, pakt Objekt een kwartier later zijn laptop in. Heeft hij er genoeg van? Is hij er klaar mee? Hij loopt het podium af, richting de tweede zaal, laptop onder de arm. Aldaar blijkt al vlug dat Objekt, later vergezeld door Pariah, de kleine zaal zullen afsluiten, terwijl The Analogue Cops de grote zaal in puin mogen slaan. Een geweldige en verstandige keuze, want dit is voor iedereen het beste. Vanaf circa 05:00 begint Objekt dan in de kleine zaal met zijn set en de sfeer is meteen anders. Het geluid is hier harder, er wordt meer gedanst en door de grootte voelt het heel intiem. Zo zou een rave moeten zijn. Om circa 05:40 sluit Pariah ook zijn apparatuur aan en draaien de twee gezamenlijk tot na 07:30, meer dan anderhalf uur later dan eigenlijk de bedoeling was.
Alles kan hier. Platen van Dave Clarke, Green Velvet, veel nieuwe Karenns en Objekt’s eigen CLK Recovery laten de garage veranderen in een snelkookpan. Deze laatste twee uur laten horen waar deze nieuwe generatie producers (waar onder andere Blawan, die vanavond nog op de gastenlijst stond maar niet meer kwam, ook deel van uitmaakt) toe in staat is: een dynamische, veelzijdige, afwisselende maar rauwe technosound met een miniscule flirt dubstep en acid om het net een beetje meer jeu te geven. Is het te vroeg om dit genre post-techno te noemen? Want dan hebben we dat, met name deze laatste twee uur, zeker gehoord.