De grote Amsterdam Convention Factory doet aan het begin van de avond kaal en leeg aan. De industriële setting heeft zeker zijn charme maar is ook nogal onpersoonlijk, zeker vanwege de grote afstand tussen het publiek en de dj's. Ook in de kleine zaal is die afstand groot: blijkbaar is iemand op het idee gekomen om de plaatselijke scouting een houten podium in elkaar te laten knutselen met de dj booth helemaal bovenin.
#ADE12: Ricardo Villalobos durft zich te verliezen
Wegspacen maar hard weer neerkomen bij Cocoon-dj's
De Amsterdam Convention Factory maakt zich zaterdagavond op voor een avond gehost door Cocoon, met Ricardo Villalobos als belangrijkste attractie. Om hem heen zijn dj's geprogrammeerd die er net als de hoofdact om bekendstaan stampwerk met sfeer en melodie te kunnen verenigen. Tot vreugde van het publiek blijkt de nadruk bij vrijwel iedereen op het hardere werk te liggen, en wordt het een uitbundige avond waarbij het op heen en weer rennen tussen de twee zalen neerkomt om niets te hoeven missen.
Aan Guy Gerber de taak die barriere te slechten. Hij speelt een live-set in de grote zaal en drukt het gaspedaal daarbij wat steviger in. De Israëliër draait al een tijd mee en scoorde in 2009 een grote hit met Stoppage Time. Door dit succes kwam hij bij Cocoon terecht, waarmee hij nu dus in de Amsterdam Convention Factory staat. De progressieve techno van Gerber doet bij vlagen nerveus aan door de snelle, diepe four-to-the-floor beats en dissonante achtergrondgeluiden. De grote zaal gaat al wat harder door het opgevoerde tempo. Het opgevoerde ritme in combinatie met de trance- en deephouse invloeden zorgt voor een meeslepende totaalbeleving. Het is ondertussen goed vol in de kleine zaal en Rauwkost krijgt de massa aan het dansen met een opzwepende set. Hoewel Utrechters Floris Regoort en Jasper Löwik in de basis vrij minimaal ingesteld zijn, breiden ze hun muziek geregeld uit tot een gevarieerde collage, overladen met atmosferische details. Live is het wel een stuk meer straightforward dan op plaat, overigens. Het zijn vooral de tegen elkaar schurende ritmes die vanavond de hoofdmoot van de set vormen, de melodische kant van het duo blijft onderbelicht.
Raresh is een Roemeense producer die house en techno speelt en er vanavond een enerverend geheel van maakt, denk aan de wat meer rechttoe-rechtaan tracks van hoofdact Villalobos ter vergelijkingsmateriaal. In het kader van 'het-oog-wil-ook-wat' verschijnen er bij Raresh voor het eerst de vier schaars geklede danseressen op het podium die ook tijdens Villalobos' set nog veelvuldig hun opwachting zullen maken. Niet dat Raresh het nodig heeft om twee uur lang te blijven boeien: het is knap de aandacht te verliezen bij zijn harde techno met diepe bas en dreunende drums. Halverwege het optreden neemt hij even pauze voor een iets rustiger, melodischer middenstuk maar tegen het einde krijgt hij het publiek in de mood voor hoofdact Villalobos door nog even de beuk erin te gooien. Amsterdammer Arjuna Schiks speelt in de kleine zaal ondertussen melodieuze, warme techno met wat meer aandacht voor hooks dan Rauwkost. Schiks werd onder meer geïnspireerd op de wereldmuziek en New Age die zijn ouders vroeger thuis luisterden, en geldt als talent. In 2007 stond hij in de finale van De Grote Prijs van Nederland, een jaar later won hij de Vinylized Award voor meest getalenteerde producer. Schiks speelde sets op festivals als Dance Valley, Mystery Land en Valtifest. Hij is de eerste dj vanavond die het echt tot in de ambient durft te zoeken, terwijl hij er ondertussen voor weet te zorgen het feestje niet te laten inkakken.
Het feestje verplaatst zich ondertussen wel naar de grote zaal: Ricardo Villalobos staat op het punt om aan het vier uur durende slotstuk van deze Cocoon avond in de Amsterdam Convention Factory te beginnen. Veel van hetgeen we vanavond hebben gehoord van uiteenlopende dj's komt in zijn muziek samen, maar dan beter. De Chileens/Duitse producer, een van de belangrijkste exponenten van de huidige minimal techno en microhouse scenes, begint met een warmbloedig stuk techno en bouwt zijn set op een geraffineerde manier uit naar het betere stampwerk, terwijl hij er op let de dynamiek niet uit het oog te verliezen. Hij durft daarbij wat andere dj's niet durven en is wars van op safe spelen: laat die mix maar eens uit de hand lopen, wat maakt het uit. Laconiek steekt hij zijn handen in de lucht als het een keer volledig misgaat en een assistent moet ingrijpen. Het publiek kan er alleen maar om lachen, en juicht hard als Villalobos na een korte stilte er een nieuwe track ingooit. Villalobos' mixen zijn sowieso slordig, vaak zit hij er net naast of gaat het ternauwernood goed. Vooraan tegen het hek staat een jongen zijn hoofd te schudden bij zo ongeveer alles wat de dj doet. Techniek is echter niet het toverwoord bij de ster-dj, veeleer durf of inventiviteit.
Tijdens Villalobos' grande finale zou je bijna vergeten dat er in de kleine zaal ook nog genoeg te beleven is. De oorspronkelijk Indonesische Terry Toner - een bekend gezicht van de afgelopen zomer ter zielen gegane organisator ElectroNation -speelt een nogal eentonige house-set met uitstapjes naar tech en acid. Zijn muziek is warmbloedig van sfeer maar erg spannend wordt het niet. De Est Edu Imbernon brengt wat meer indie-vibe in de avond. Hij speelt vanavond uiteraard zijn 'hit', de remix van Crystalized van The XX. Uit de catchy melodieën en abstracte breakbeats die hij vanavond speelt merk je een waardering voor diverse vormen van elektronica, disco en indiepop. Olivier Weiter komt uit de underground-scene van Amsterdam maar heeft inmiddels grotere sets op zijn naam staan bij onder meer Mystery Land, Sensation en zoals vanavond Cocoon. Hij houdt de sfeer van de avond vast met een portie dromerige, melodieuze house. Echt beuken wordt het pas weer bij Darko Esser. Hij is al sinds jaar en dag danceprogrammeur van het Nijmeegse poppodium Doornroosje en bracht drie jaar geleden zijn debuutalbum Balans uit. Hij runt ook een gelijknamig label en daarnaast nog een ander label genaamd Wolfskuil. De naam ‘Balans’ komt van de tegenstellingen die zijn muziek kenmerken, zei Esser zelf over zijn debuutplaat tegen 3voor12: “Tegenstellingen vormen de rode draad. Euforie en diepe dalen.” Vanavond is het echter alleen de euforie: de kleine zaal gaat hard op de puristische set van Esser.
Terug naar de hoofdattractie, ook daar zit de beuk er nog goed in. Het grootste deel van het optreden houdt Villalobos de voet stevig op het gaspedaal. Pas tegen het einde durft hij het ritmisch volledig te laten ontsporen voor een al halflege Amsterdam Convention Factory. Veel van de mensen die er aan het eind nog zijn, zijn overigens ook allang ontspoord. Slordigheid, durf, ontsporing en het worden van techno-grootheid: het zit 'm waarschijnlijk in dezelfde middelen.