"Is dat Tom Trago?" wil een Japanse jongen die zich naar voren heeft geworsteld in de afgeladen Rushhour-winkel weten. Na de bevestiging grijpt hij zo blij als een aardbei naar zijn iPhone om foto's te maken.
Al jaren is het een beproefd recept tijdens het Amsterdam Dance Event: "in stores". Korte DJ-optredens vanaf de toonbank van de platenwinkel. Nou is Rushhour in de Spuistraat weinig meer dan een pijpenla met een voordeur, dus het zweet druipt al snel van de muren (en het vinyl wat er tegenaan hangt).
Een paar klinkende dj-namen en de belofte van gratis drank is genoeg om een spontaan feestje te maken. Zie daar ook het succes van de Boiler Room, die de afgelopen dagen drie keer opdoken in Amsterdam. Maar we dwalen af.

Eigen artiesten eerst
Samen met de Rotterdamse platenwinkel Clone Records en het Amsterdamse technolabel Delsin is het Rushhour-imperium verantwoordelijk voor een enorme hoeveelheid goede dansmuziek en dat moet maar eens gevierd worden. Vanmiddag in de winkel, vanavond in Trouw.
Niet met  buitenlandse troeven als Anthony Shake, Moodymann of Mike Dehnert maar met eigen kweek. Jongens als Boris  Conforce, Dexter en San Proper, als Tom Trago, Aroy Dee en Legowelt.
Louter Nederlandse artiesten telt de line up. Een uitgelezen gelegenheid dus voor de duizenden buitenlandse ADE-gangers om te horen hoe de vlag erbij hangt bij de drie belangrijke Nederlandse dancelabels.

Geroezemoes
Buitenlanders zijn er vanavond genoeg. Loop vier keer de steile stalen trap tussen De Verdieping en de bovenzaal heen en weer en je vangt gesprekken op in minstens zes verschillende talen.
Maar ook in de grote zaal klinkt veel geroezemoes. Want het feest moet eigenlijk nog beginnen. Dat moet het al een tijdje, want hoewel het heel gezellig is en er een prettige sfeer hangt in de schaars verlichte Trouw moet het eerste euforische handen-in-de-luchtmoment nog genoteerd worden. Dat is een beetje het probleem met het volgepropte programma van vanavond. Met twaalf namen op de rol krijgt iedere artiest een uurtje. Als je iets te lang aan een bekende blijft plakken, mis je zomaar een optreden.
Nadat labelbazen Serge (Clone) en Antal (Rushhour) onafhankelijk van elkaar het bal openen met een gloedvolle housegeschiedenisles waarin nogal wat platen uit de vorige eeuw voorbij komen, is het aan de rest om de avond naar het heden te trekken. Ieder doet dat op zijn eigen manier. De Rotterdamse danceveteraan Gerd met stompende jackbeat, zuigende acid en ratelende rave, Dexter met een liveset waarin zijn electrosignatuur duidelijk doorklinkt terwijl een verdieping lager Aroy Dee de undergroundstatus van zijn fijnproeverslabeltje M>O>S (gelieerd aan Delsin) nog eens onderstreept.
 

Sexy
Aan kwaliteit vanavond geen gebrek, maar wie trekt de zaal los? Legowelt misschien, gepokt en gemazeld als hij is in het clubcircuit. Dat beeldschone meisje naast hem is zijn Amerikaanse vriendin Xosar, die onlangs de vibrerende Amerikaanse westcoast verruilde voor een huis in Scheveningen. De liefde doet rare dingen met de mens. Maar dit duo-optreden gaat wel ergens over. Nog nooit klonk Legowelt zo sexy en robuust. Aanvankelijk laat hij de waaiende melodielijnen - zijn belangrijkste handelsmerk- links liggen en kiest voor een stevig en hypnotiserend clubgeluid. Pas tegen het einde schept de Hagenees er wat suiker bij steekt vriendin Xosar steeds vaker haar vinger in de lucht.
Boven zette Dave Huijsmans zojuist zijn laatste plaat op. Ook zijn set, vol abstracte schreef aflopende toekomstmuziek, steekt er vanavond bovenuit. Goed dat hij binnenkort van Berlijn terugverhuist naar Utrecht.  Dan kunnen we weer wat vaker van hem genieten.
Terwijl Tom Trago in de Verdieping voor de dubbelslag gaat (eerst een wat rommelig maar intrigerend optreden met Alfabet, daarna een fijn veelzijdige dj-set) pakt boven Delta Funktionen de zaken voortvarend aan met een flinke dot gas richting Chicago. Binnen drie platen staat Trouw op scherp. Eindelijk feest.