Vier was Stephen Bruner toen hij op de basgitaar de tune van Ninja Turtles naspeelde, zestien toen ie zich bij punk/thrash metal groep Suicidal Tendencies voegde. Inmiddels is hij alweer jaren de vaste bassist van Erykah Badu en creatief partner van Flying Lotus. Met die laatste werkte hij aan het album Cosmogramma, en nu maakten ze samen het album The Golden Age Of Apocalypse onder Bruner's alias Thundercat (afgeleid van zijn favoriete cartoon). "Mijn vader zei altijd: jij bent een artiest. Oh ja?, dacht ik dan. Erykah zei het ook tegen me: waar haal je alles vandaan? Ik snap het, je bent een artiest. Nu heb ik voor het eerst het gevoel dat ik er klaar voor ben. En het voelt goed."
Thundercat: "Mijn album en Cosmogramma zijn als broer en zus"
Bassist maakt eerste solo-album met Flying Lotus
Vier was Stephen Bruner toen hij op de basgitaar de tune van Ninja Turtles naspeelde, zestien toen ie zich bij punk/thrash metal groep Suicidal Tendencies voegde. Inmiddels is hij alweer jaren de vaste bassist van Erykah Badu en creatief partner van Flying Lotus. Met die laatste werkte hij aan het album Cosmogramma, en nu maakten ze samen het album The Golden Age Of Apocalypse onder Bruner's alias Thundercat.
Bassist maakt eerste solo-album met Flying Lotus
Cosmogramma II
"Ik heb altijd muziek gemaakt", vertelt Bruner. "Vanaf dat ik jong was. Maar toen mijn carrière begon was ik een tiener, mijn hoofd schoot alle kanten op. Belangrijker was overleven, je staande houden in de muziekwereld. Ik dacht er ook nooit over na hoe ik precies speelde of hoe ik me kleedde, ik deed wat goed voelde. Gaandeweg ga je de verschillende dingen met elkaar verbinden en ontstaat een artistieke visie."
Dat was zeker het geval op Cosmogramma, het monumentale derde album van LA producer Flying Lotus. Het is een gelaagd, veel omvattend album waarop hiphop, jazz, dubstep, spiritualiteit en pure euforie samen komen. The Golden Age Of Apocalypse klinkt alsof een bepaald aspect van Cosmogramma verder uitgewerkt is, de jazz fusion kant. "Het liep door elkaar. MmmHmm maakte ik in eerste instantie voor mijn eigen album, maar het belandde op Cosmogramma. Maar die track betekende zo veel voor me dat ik hem graag in een andere vorm terug wil laten komen. Het heeft zin om Cosmogramma en The Golden Age Of Apocalypse integraal na elkaar te beluisteren. Ze zijn als broer en zus."
Hyperlinks
Muziekschrijver Simon Reynolds omschreef in zijn boek Retromania het Cosmogramma-album als typische web 2.0 muziek. "De muziek zwerft, is steeds afgeleid, is onderworpen aan een soort verslavende logica van audio hebberigheid. Daardoor ontstaat een verwarrend album, waarin elementen als het ware als hyperlinks in de muziek geplaatst zijn." Reynolds bedoelt het niet per definitie positief, maar Bruner ziet het als een groot compliment. "Klopt, alle invloeden zitten in me als een soort jungle van muziek. Een melting pot."
Op die manier probeert Bruner ook de verwarring en volheid van de wereld om hem heen weer te geven. Het informatietijdperk, waarin we van alle kanten overvoerd worden met muziek, nieuws, interessante en minder interessante berichten. Maar hij ziet het liefst nog breder. Vandaar ook de zwaarmoedige en tegelijk euforische titel: The Golden Age Of Apocalypse. "Er zijn vele signalen te over dat de Apocalypse dichtbij is, al kun je nu ook weer niet zeggen dat morgen het Eind der Tijden aanbreekt. Maar dat er van alles gebeurt is een feit, en veel mensen voelen het, dat we in een rare tijd leven. De aarde zelf geeft signalen af, er zijn oorlogen, valse profeten. Er gebeurt zo veel, het kan bijna geen toeval zijn. Alles staat in verband met elkaar."
Op het album staan liedjes met vocalen, abstracte beats met spacey geluiden, maar ook technische krachtpatserij, vooral op de bas natuurlijk, Bruner's belangrijkste instrument. Het roept de sfeer op van de 70s jazz fusion van onder meer George Duke. Het nummer For The Love is zelfs een cover van een nummer uit 1975. "Ik heb samen met George Duke integraal naar mijn album geluisterd. Hij reageerde precies zo: wow, waar komt dit vandaan, en dat? Hm, ik snap waar je heen wilt. Ik werd er heel blij van, want hij had het ook lelijk kunnen vinden. Het grappige was dat hij in eerste instantie zijn eigen song niet herkende. Wat is dit, vroeg hij. Deze melodie komt me bekend voor. Ik was onder de indruk van zijn open blik. Iemand als George Duke kent Flying Lotus niet. Ik had het gevoel dat ik hem introduceerde in een heel nieuwe muzikale wereld. De jaren vijftig zie ik als de silver age van de jazz, de jaren zeventig als de golden age. Het was het moment dat allerlei dingen samen kwamen, in een periode waarin verandering ook in de maatschappij belangrijk was."
Bruner zelf is zich zeer bewust van zijn roots en van zijn plek in de traditie. Dat heeft hij gemeen met zijn brooddame Erykah Badu, die met de jaren dieper de krochten van de zwarte Amerikaanse muziek in lijkt te duiken. "Erykah is een speciaal geval wat dat betreft", zegt Bruner met een zekere trots. "Veel muziekliefhebbers van nu zijn niet meer gewend aan echt muzikantschap. Wel bij rockbands, maar jazz vinden veel jonge mensen een eng woord. Is wat ik maak jazz? Absoluut! En ik vind het belangrijk om mensen bloot te stellen aan muziek uit het verleden en tegelijk iets nieuws te maken. Je moet weten waar je vandaan komt en waar je naartoe gaat."