Lightning Dust heeft pech vandaag. De logistiek en de techniek laten de band in de steek. In twintig minuten proberen ze er nog wat van te maken. Maar dat wil niet zo lukken.

CONCERT
Lightning Dust, Into The Great Wide Open, Naar Buiten, vrijdag 2 september 2011

MUZIEK
Lightning Dust is het zijproject van Amber en Joshua van de Canadese psych-rockers Black Mountain. Met het moederschip heeft de muziek van Lightning Dust niet heel veel te maken. Dit is kleiner, gevoeliger, meer folk-georiënteerd en met een bijzonder knap gevoel voor melodie. Lang tourden Amber en Josh als duo, ze speelden al eens met drummer en bassiste (Amber’s tweelingzusje, tevens tweede stem) maar ditmaal hebben ze een cellist en een violist mee op tour.

PLUS
De band excuseert zich. Vanwege logistieke en technische problemen beginnen ze later en kunnen ze niet alles spelen. Gelukkig heeft Lightning Dust zoveel sterke nummers dat ze wat te kiezen hebben. De set krijgt een behoorlijk akoestische feel waardoor de rustiger nummers goed landen. Het strijkersduo maakt dit af. De violist blijkt ook nog een mooi te kunnen zingen en zorgt voor een passende tweede stem. Hoogtepunten zijn I Know, Never Seen en als afsluiter het grootse Take It Home. Iets minder bombastisch dan op plaat, maar niet minder indrukwekkend.

MIN
De kracht van de liedjes zit vaak in de opbouw. Zoals dEUS dat in de jaren ‘90 vaak deed. Zonder drummer en met minder elektronica wordt het een heel vlakke set. De muzikanten zijn onrustig, bij vlagen slordig en het doet allemaal erg rommelig aan. “We're really making lemonade out of lemons here," grapt de violist. Maar eigenlijk doen ze dat helemaal niet. Wanneer na zo’n twintig minuten het zevende en laatste nummer wordt aangekondigd, voelt het optreden enigszins als een sof.

CONCLUSIE
Tijdens Le Guess Who? 2009 was Amber ziekig, anderhalf jaar geleden in de Paradiso bovenzaal speelden ze met een compleet misplaatste dj/toetsenist en ditmaal kwamen ze te laat aan op Vlieland en is de set door technische problemen teruggebracht tot zeven matig uitgevoerde nummers. Dan kun je nog zulke briljante liedjes schrijven en prachtige albums maken, als je het live maar niet voor elkaar krijgt, door externe factoren of niet, houdt het wel een keer op. Nee, folkrock-optredens hoeven zeker niet allemaal zo geregisseerd en ‘perfect’ te zijn als bij The National of Arcade Fire, maar wat zou dit materiaal zich goed lenen voor een iets strakker en beter voorbereide benadering. Nu blijf je als liefhebber het gevoel van een onbelangrijk zijproject houden, terwijl Lightning Dust het potentieel heeft om grotere zalen te vullen en grotere indruk achter te laten. Wanneer de techniek je in de steek laat kun je het beste er van maken en je publiek op sleeptouw nemen. Vandaag laat Lightning Dust de kop een beetje hangen.

CIJFER:
6