Tegen de eenheidsworst, maar toch niet elitair. Techno als kunst in een expositieruimte, maar wel om op te dansen. Die ambitieuze uitgangspunten hanteert Distant Drummers, een nieuw collectief muzikanten, dat elektronische muziek benadert met een analoge blik. Zonder een release op zak staat een van de acts uit het collectief – Artefakt – dit weekend al in club Tresor in Berlijn, een ander deel van de groep speelt op hetzelfde moment op het Discovery festival in NEMO in Amsterdam. “Het gaat hier om aangepaste bezetting met als insteek een analoge house jam: 808, tape echo, synths met trompet improvisatie en layers van platen”, vertelt Robin Koek. “Wij houden van de wetmatigheden van elektronische muziek, maar door het met live muzikanten te spelen ontwijk je het onverbiddelijke. Er komt ruimte voor interpretatie en frictie.”

Het Distant Drummers collectief is opgericht op 1 januari 2011, en speelde dit jaar onder meer tijdens Klinch in de Melkweg en op Contemporary Dialogue in het Stedelijk Museum, en dat schetst meteen het werkgebied. De groep bestaat in principe uit toetsenist Nick Lapien, bassist George Konstantoulakis, percussionist Robin Koek, dj Thomas Dulle, trompettist Mark Nieuwenhuis en drummer Derek van Beelen. De muzikanten kennen elkaar uit de experimentele muziekscene en deels van de Hogeschool Muziektechnologie in Hilversum. Op deze faculteit hebben vier leden in verschillende richtingen een opleiding voltooid. “Zelf heb ik daar Sound Design gedaan”, vertelt Koek. “Hierdoor ben ik ook meer betrokken bij installatiekunst en theaterprojecten. Mark, Nick en George zijn in de richting compositie en productie afgestudeerd. Dit vertaalt zich nu ook naar de eerste release van Lapien op het Griekse Bliq label dit jaar en onder het alias Metropolis op Other Heights. Artefakt is begonnen tijdens de stage van Nick en mij bij WORM, waar de vroegere studio van Centrum Electronische Muziek nog opgesteld staat. Het is een soort museum van elektronische muziekapparatuur, gecombineerd met een open mindset voor experimentele musici. Uit vele sessies die we hier hebben gedaan is het bronmateriaal voor onze eerste composities van ontstaan.”

De instrumenten uit de WORM collectie kunnen niet mee op tournee, al was het maar omdat ze daar te kwetsbaar voor zijn. “Lang niet alles is roadproof, elke keer dat je die apparaten op een podium neerzet, worden ze een jaar ouder. Een van de apparaten die we graag gebruiken is de Poly 800, een heel warme maar goedkope synthesizer, die wel heel snel kapot gaat.” Toch moet wel zoveel mogelijk met analoge apparatuur gespeeld worden, om de ‘rauwe klankkleur’ en de ‘ruimte’ in de muziek goed over te brengen. Het is een opmerkelijke trend. Vorig jaar meldden zich ook al live techno acts Elektro Guzzi (uit Italië) en The Brandt Brauer Frick Ensemble (uit Duitsland) aan het front. De laatste maakte indruk door techno te vertolken met het instrumentarium van een klassiek ensemble. Distant Drummers tapt wat dat betreft eerder uit het jazz-vaatje. “Zelf vinden we Moritz von Oswald met zijn trio heel erg goed”, zegt Koek. “Omar S is voor iedereen een held, maar ook minimalistische dance-compilaties en oude technoproducers als Juan Atkins.”

Het belangrijkste doel is nu een label vinden dat muziek van de groep uit wil brengen. Er lopen wat gesprekken, vertelt Koek, maar concrete namen kan hij nog niet noemen. Wel licht het voor de hand om richting Berlijn te kijken. “Het doel is om ons binnen twee jaar in Berlijn te vestigen”, zegt hij. “We zien onszelf uit een kunstbeweging, maar uiteindelijk is het wel de bedoeling om een bepaalde energie over te brengen. We willen niet te elitair zijn. Uiteindelijk zijn we zowel in de club als in de expositieruimte een vreemde eend in de bijt, maar het werkt wel.”