De Nederlandse producer Martyn (Martijn Deijkers) brengt volgende week zijn tweede album Ghost People uit. Niet bij zijn eigen label 3024, maar via het label van Flying Lotus, Brainfeeder. Na enkele roerige jaren in zijn nieuwe thuisland Amerika is hij gesetteld en gelukkig. Een gesprek over de mystiek van de dansvloer, de kracht van de massa en het verhaal achter de albumtitel.

“Als ik nu terugkijk was het eerste album voor mij het tentoonspreiden van alles wat ik kon. Ik denk dat dat voor de meeste artiesten geldt en daarom zijn zoveel debuutplaten zo goed. Ze zijn als het ware al jaren, soms decennia in de maak. Voor een tweede LP kun je moeilijk jezelf helemaal opnieuw uitvinden. Je zult volgens mij een hoek moeten zoeken die je gaat uitdiepen. Ik heb daar lang over nagedacht. Dit moest mijn techno album worden. Dat is het uiteindelijk ook weer niet echt geworden, maar dan heb je een idee wat mijn insteek was. Na mijn eerste LP heb ik heel veel getoert, ik denk dat mijn nieuwe album veel meer dansvloer gericht is. Als je naast het productiewerk blijft draaien, zit je gewoon in die dansvibe. Wanneer je twee platen mixt, ontstaat er een soort niet-bestaande mysterieuze derde plaat, dat inspireert. Ook bevat Ghost People een stuk minder melancholie dan Great Lengths. Het is agressiever, donkerder en directer geworden. Het is niet meer eenzaam in een hoekje zitten huilen,” Martyn lacht er om.

Ghost People verschijnt niet bij zijn eigen label 3024, maar via het label van Flying Lotus, Brainfeeder. “In eerste instantie wilde ik de plaat gewoon weer in eigen beheer uitbrengen. Maar toen ik daar later nog eens op terugkwam, bedacht ik me dat het net zoveel tijd kostte om de plaat te maken als om het te ‘labelmanagen’. Het leek me goed om dingen als pers, promotie, distributie, licensing en publishing niet weer zelf te willen doen. Het is goed om dat een keer doorlopen te hebben, maar ik wil nu ook weer een stapje verder zetten. Ik had veel contact met Flying Lotus en draaide vaak op Brainfeeder avonden. Ik voelde me thuis bij zijn filosofie over een label. Hij wil gewoon alles wat hij goed vindt uitbrengen en artiesten met zijn naam verder helpen. Toen ik hoorde dat Mr. Oizo er een re-release ging doen en er een mooie jazzplaat van Austin Peralta uit kwam, zag ik mijzelf daar ook wel tussen.”

De albumtitel komt van een documentaire die verhaalt over een donkere, vergeten episode uit de Amerikaanse geschiedenis. The Cats of Mirikitani volgt een inmiddels 85-jarige Japanse Amerikaan die tijdens de Tweede Wereldoorlog in een interneringskamp zat. Net na Pearl Harbor was er in Amerika een racistische houding tegenover Japanners. In Californie woonden heel veel Japanners, in de woestijn bouwden ze interneringskampen waar alle Japanse Amerikanen in werden gestopt. Ze probeerden hiermee die Japanners te bewegen om afstand te doen van hun Amerikaans burgerschap. Martyn vertelt: “In de film gaat die bewuste man terug naar het kamp, terwijl de meeste oud gevangenen inmiddels zijn overleden. De geesten of energieën die daar hangen, noemt hij Ghost People. In Nederland groei je op met de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog en de Jodenvervolging. Ik ben sterk gefascineerd door hoe de mens kan veranderen; hoe slecht mensen in bepaalde omstandigheden kunnen zijn. Ik ben me daar in gaan verdiepen. Aan de ene kant waren de Amerikanen Europa aan het bevrijden, terwijl ze in eigen land van die kampen hadden staan. Enorm interessant.”

De Nederlandse producer geniet van het engagement in zijn nieuwe thuisland. “Politiek leeft hier enorm. Ik dacht altijd over Amerika dat een tweepartijenstelsel er voor zorgde dat er niet echt wat te kiezen was en politiek dus ook niet zo zou leven. En natuurlijk dacht ik ook dat alle Amerikanen ontzettend dom zijn. Inmiddels zie ik dat het tegendeel waar is. Iedereen is bezig met politiek en voelt zich verplicht om na te denken over de actualiteit.” Tijdens de verkiezingen van 2008, waar Obama werd verkozen tot de eerste zwarte president van Amerika, ervoer Martyn de kracht van de massa. “Dit is natuurlijk een enorm groot land met heel veel inwoners. Een maatschappelijke beweging voel je hier veel sterker dan in Nederland. Je weet hoe Nederland reageerde op de opkomst van Pim Fortuyn. Hoe er een kantelpunt ontstond waarna een hele grote groep Nederlanders zich achter hem schaarde. Dat gevoel keer vijftien is wat ik ervoer rond de verkiezing van Obama. Dat is enorm inspirerend om mee te maken. Ik stemde altijd in Rotterdam in een kerkje waar drie oude mensen vanachter een opklaptafeltje jouw naam afstreepten, en dat was dan de verkiezing. Hier staan om zes uur ‘s ochtends al rijen van makkelijk zeshonderd man te wachten totdat het stembureau open gaat.”

Zijn enthousiasme over Noord-Amerika betekent niet dat Martyn zijn rug heeft gekeerd naar de Nederlandse samenleving en ontwikkelingen. Zo schreef hij over de bewuste Amerikaanse verkiezingen in het Eindhovens Dagblad en volgt hij dagelijks de Nederlandse blogs en talkshows. Opvallend is dat hij regelmatig contact heeft met andere Nederlandse expats in de muziek, zoals 2562, Steffi en Mark August. “Op dit moment heb ik het hier heel erg naar mijn zin. Niet alleen vanwege de mogelijkheden op muzikaal vlak, maar ook dankzij de energie en de ruimte die ik hier ervaar.” Of hij ooit nog terugkeert naar Nederland? “Ik zie mijzelf nog wel ooit naar Europa terugverhuizen, maar ik denk nu niet dat ik me dan in Nederland zal vestigen.”

Beluister Ghost People nu op de Luisterpaal.

Martyn zal op het Amsterdam Dance Event zijn nieuwe liveset voor het eerst in Nederland laten horen.