De woorden van Xavier de Rosnay klinken wrang, uitgesproken vóór de tragische dood van de Franse dj Mehdi, opgetekend erná. De helft van het succesvolle dance duo Justice vertelt over hun nieuwe album Audio, Video, Disco en over de nog altijd sterke band met die kleurrijke rebellenclub uit Parijs, hun label Ed Banger. Justice is het vlaggenschip, maar ook dj's als Busy P, Sebastian en inderdaad Mehdi trokken met veel succes de wereld over. "Het is nog steeds een grote familie", zegt De Rosnay. "We leven allemaal nog en we maken allemaal nog muziek. Busy P en Mehdi gingen vaak met ons mee op tour. Dat willen we zeker weer doen."

2011 zal hoe dan ook de boeken in gaan als een cruciaal jaar voor Ed Banger. Niet alleen door de dood van Mehdi, maar ook met albums voor Sebastian en Mr Oizo (in november). De labelcompilatie Let The Children Techno wordt door velen gezien als een 'return to form'. En dan is er dus dat nieuwe Justice album. Hun debuut uit 2007 - een overstuurde rock-opera versie van Daft Punk met grote lichtgevende kruizen - was zo succesvol en zo monumentaal dat je je haast zou afvragen of het duo ooit met een opvolger zou durven komen.

Audio, Video, Disco
Maar hier is hij dan. Audio, Video, Disco, een album dat de meningen zal verdelen. Een instant hit als D.A.N.C.E. staat er niet op. Het album is opvallend traag vergeleken bij zijn voorganger en zeer ambiteus, met progrockinvloeden en zelfs een track die de twee zelf omschrijven als een ode aan Queen-gitarist Brian May in de vorm van een Giorgio Moroder synthesizer-symfonie. "Dat nummer, Brianvision, begon als een snelle dancetrack, maar we vonden hem saai en oninteressant. En dus hebben we hem vertraagd. De melodie deed ons direct aan Moroder denken, heel synthetisch. We hebben balans in de track gebracht met een zeer organisch klinkend gitaargeluid. Droog, zonder galm, direct en voor in de mix. Toen deze track af was dachten we: dit is de sound die we zoeken."

Dat een band als Queen niet bepaald door iedereen cool gevonden wordt interesseert de Fransen niets. In tegendeel. "Het begrip 'goede smaak' is hoe dan ook verraderlijk, omdat het met de week kan veranderen. Vraag de mensen op straat of ze van Queen houden, en iedereen zegt 'ja'. En als je op iemands smaak afgaat weet je nog niets, over een week kan alles weer anders zijn. De smaakpolitie is maar met weinig, alleen schreeuwen ze hard."

Over the top
Ook het lagere tempo is een zeer bewuste keuze. "Het is te gemakkelijk geworden om op de computer dingen te maken die hard en overweldigend klinken. Toen we ons debuut maakten, deden we daarmee iets nieuws, maar nu kan iedereen het. Geen kunst meer aan. Ons album moest dus juist niet over the top worden. We gebruiken meer instrumenten, maar minder studiotrucjes." Dat heeft het duo goed begrepen: hun sound werd flink en tamelijk schaamteloos gekopieerd. Iedereen kan het. De zelfverklaarde non-muzikanten van Justice zijn er zelf het voorbeeld van. "Techniek is niet belangrijk, verbeelding en geduld zijn altijd doorslaggevend. Het is te gek dat je een genie als Brian May kunt eren zonder zelf een goede muzikant te zijn. We hebben die gitaar gewoon noot voor noot ingespeeld, en als je wilt kun je op die manier een heel album maken."

Zo bescheiden als De Rosnay is over hun eigen muzikale kunsten, zo lyrisch is hij over mensen met wie ze samenwerkten, voornamelijk vocalisten. De verleiding om grote sterren in de studio uit te nodigen heeft het duo kunnen weerstaan, maar er zijn opvallend veel tracks met vocalen. Bekendst is Vincenzi Vendetta, frontman van de Australische band Midnight Juggernauts, die meedoet op het nummer Ohio. "We hebben hem leren kennen in Melbourne, op een feestje waar we draaiden. Hij nodigde ons uit om bij hem te komen eten en liet ons hun muziek horen. Sindsdien zijn we ze blijven volgen. Vincent had de perfecte stem om Ohio te zingen, en hij bleek technisch ook nog eens fantastisch. De song heeft vele lagen vocalen, en hij zong ze een voor een in. Een one take guy."

Space
Midnight Juggernauts tourde zelf de wereld rond met het album Dystopia, en had een bescheiden hitje in de scene met Into The Galaxy. Ze zijn zeker niet de enige ruimtereizigers in het genre. Justice's grote voorvaders Daft Punk bijvoorbeeld staan altijd in astronautenpakken op het podium. De muziek van Justice doet bovendien regelmatig denken uit de space disco uit de jaren zeventig. Zelf vermijdt het Parijse duo de intergalactische beeldtaal zo veel mogelijk. "Iedereen houdt van space, van buitenaardse beelden. Maar het is zo veel gebruikt dat wij het liever vermijden. In plaats daarvan gebruiken wij die stapels van Marshalls. Een beeld uit de hardrock, maar hopelijk voor jonge kids van nu een beeld dat onlosmakelijk met onze muziek verbonden is."