Gers Pardoel ziet er uit als een gelukkige jongen als ik tegenover hem plaatsneem aan tafel in Hotel V in Amsterdam. Het is een van de warmste dagen van de nazomer, maar hij zit de hele dag binnen. Hij heeft die ochtend al een show gedaan, moet er die avond nog een en doet tussendoor een dag vol interviews. Hem maakt het niet uit. “Ik voel me lekker. De plaat is klaar. Het hoofdstuk is afgesloten en het voelt als een bevrijding.”

De in Rotterdam woonachtige Brabander is al jaren bezig met muziek maken, maar een album was er nog niet van gekomen. 3VOOR12 sprak een paar maanden geleden nog met de rapper naar aanleiding van zijn benoeming tot Hollandse Nieuwe van de Maand in april. Toen was Morgen Ben Ik Rijk, de eerste single van zijn debuutplaat Deze Wereld Is Van Jou, net uit en hij was nog druk bezig met het afronden van zijn album. “Als je me tien minuten geeft en ik voel de vibe van de beat, dan schrijf ik zo een track. Thuis kan ik die dan meteen opnemen. Dat is een groot voordeel voor mij.”

Betekent dat dan dat er iedere dag een track geschreven wordt? “Dat dacht ik eerst ook, maar dat gaat dus niet. Ik heb het gevoel dat alle inspiratie zich in mij verzamelt en er dan één week in de maand uitkomt in twee, drie of vier tracks. Je ziet wel eens mensen stukjes tekst opslaan of iets inrappen op hun telefoon om dat dan later te gaan gebruiken. Maar als ik dat zou doen, zou ik het gevoel hebben dat ik aan het puzzelen ben. Ik wil juist dat het gevoel dat ik bij een track heb direct naar buiten komt. Dat is voor mij het meest echt. Dan ben ik er ook gelijk mee klaar en kan ik ´s avonds rustig naar de nieuwe mixtape van Soulja Boy, luisteren bij wijze van spreke. Of dan plan ik een uurtje om te twitteren. Ik probeer dat wel een beetje zo in te delen.”

Guus Meeuwis
Op een gegeven moment heeft Gers ruim vijftig tracks en gaat hij samen zitten met Farid Benmbarek en Kees de Koning om te kijken welke nummers het album wel en niet gaan halen. Sommige nummers zijn al goed, anderen missen nog iets. “Bij één nummer had ik nog geen refrein.  Het leek mij tof als Guus Meeuwis dat zou doen. Kees is dat gewoon gaan vragen en het bleek dat Guus mijn muziek ook wel tof vond. We hebben afgesproken en het klikte, dus hebben we eigenlijk gelijk het nummer afgemaakt. Het refrein kwam eigenlijk vanuit Guus, die schreef dat vrij snel op. Hij schrijft nog met pen namelijk. Ik doe het altijd op mijn telefoon. En toen heeft hij het opgenomen bij mij thuis.”

Moeder
Nog een gast op de plaat die niet zo voor de hand lag, is net als Gers Hollandse Nieuwe van de Maand geweest: singer-songwriter Case Mayfield. “Die heb ik hier in Hotel V zien spelen. We moesten allebei optreden op een evenement van Lebowski. Je weet wel, van die boeken enzo. Toen hoorde ik hem daar en dacht ‘zo man, die is wel heel vet!’ Hij schrijft in het Engels, heel emotioneel en melancholisch. Het nummer waar hij op staat is mijn meest persoonlijke nummer. Dat refrein dat hij nu zingt heb ik geschreven. We hebben dat toen opnieuw opgenomen in een stoffige studio. Hij speelde het nummer in en tegelijkertijd rapte ik het. Het moest een akoestisch nummer met veel gevoel worden dat tegelijkertijd dik klinkt. Dat is gelukt volgens mij.”

Het nummer gaat over de dood van zijn moeder en komt met een enorme klap aan emotie aan het einde van het album. “Ik heb heel veel songs geschreven die daar over gaan en dit was de eerste keer dat ik het inrapte en tranen in mijn ogen kreeg. Ik loop niet de hele dag te janken dat mijn ma is overleden. Zo ben ik niet. Maar dit was wel heel echt; een moment waarop het klopte.”

Gevoelsmens
“Ik heb heel veel down nummers met veel melancholiek geschreven”, vertelt Gers. “Mensen zeiden toen tegen mij dat mijn album wel heel zwaar zou gaan worden. Daar was ik het wel mee eens, ik schrijf dat gewoon heel makkelijk. Nu zit ik niet in die zone, maar als ik daar in zit en er komt een stukje muziek bij dat mij ook zo emotioneel raakt, dan heb ik het zo geschreven. Ik Neem Je Mee ging ook natuurlijk, maar die kant van mijzelf had ik gewoon nog niet gehad. Doordat mensen zeiden dat de plaat zo down was, ben ik de vrolijkere kant in heel korte tijd gaan ontwikkelen. Ik wilde die kant ook heel graag beschrijven, maar het moest ook niet corny worden.”

De plaat gaat alle kanten op, zowel qua muziek als qua thematiek, maar toch weet Gers het als een geheel te laten klinken. “De plaat beschrijft heel goed wie ik ben. Ik ben een gevoelsmens. Dat is heel goed volgens mij, maar een tijdje is dat ook wel moeilijk geweest. De uitersten lagen heel ver uit elkaar en dat kan ook een beetje labiel zijn. Eigenlijk heb ik het pas het afgelopen jaar dichterbij kunnen laten komen.”