De invloeden van de jonge folkpopzanger Ed Sheeran gaan van Bob Dylan, allicht, tot hiphoppers als 50 Cent, verrassend. ‘Ik hou van de manier waarop rappers hun teksten in elkaar zetten.’
Opmerkelijk: Ed Sheeran – een Iers-rossige folkpopzanger uit Londen, twintig jaar oud – scoort in Engeland dé zomerhit van het jaar met een liedje over een meelijwekkende straatprostituee. Dat liedje – ‘The A Team’ – is zijn officiële debuutsingle voor major label Warner, maar helemaal uit het niets komt hij niet. De afgelopen jaren verdiende Sheeran zijn sporen al ruimschoots in het cafécircuit en bracht hij verschillende EP's uit in eigen beheer. 'Het bouwde langzaam op. De eerste week verkochten we zeventig exemplaren, de week erna 150, de week daarna 250. Nu wil ik een volgende stap zetten. Ik heb alles gedaan wat ik wilde.'
Nog altijd trekt Ed Sheeran de wereld door met een rugzak en een gitaar, maar zijn gevolg is wel wat gegroeid. Een manager, een vertegenwoordiger van Warner International en een tourmanager achtervolgen hem alsof ze zijn schaduw zijn. Ze plannen de trips die Sheeran de komende tijd over de hele wereld gaat maken. Australië, Italië, Duitsland, terug naar Manchester. In de hoek zit een chauffeur met zijn telefoon te spelen. Opvallend old school allemaal voor een singer-songwriter die in veel opzichten modern is.
Hij begon op zichzelf, gebruikt Twitter en YouTube als middelen om zijn werk te verspreiden. Ook zijn publiek leeft kennelijk in het digitale tijdperk. Van de 102.000 exemplaren die in de eerste week over de toonbank gingen van zijn album +, was maar liefst 44 procent digitaal, een bijzonder hoog percentage. 'Toch zie ik mezelf niet als een product van het internet,’ zegt hij. 'Het heeft me veel geholpen, maar ik heb ook ouderwets veel opgetreden en ik speel het radio-en-tv-spel. Ik doe alles.'
50 Cent
Ook zijn muziek heeft alle sporen van internetcultuur: hij mixt stijlen die ogenschijnlijk helemaal niet bij elkaar horen: akoestische singer-songwriterfolk en hiphop. Dat gaat vrij subtiel, zonder geforceerde cross-over: binnen zijn eigen genre introduceert hij de timing en de rijmschema's van de hiphop. In een eerdere versie van het nummer ‘You Need Me, I Don't Know You’ (over grote platenmaatschappijen) zit zelfs een compleet couplet van rapper 50 Cent.
In de uiteindelijke versie ontbreekt het. 'We hebben contact gehad met de mensen van 50 Cent, maar ze gaven geen toestemming. Ik weet eerlijk gezegd nog steeds niet waarom. Rappers als Eminem en Jay-Z refereren in hun teksten aan NAS of The Notorious BIG. Zo werkt hiphop, het is een soort ode. Dit was mijn ode aan 50 Cent. Op een dag kom ik hem tegen en zal ik het hem vragen.'Er zijn ook rappers die Sheeran wel zien staan. Zo nam hij een EP op met mc's als Wiley, Devlin en Jme.
'Rappers kunnen dingen die ik niet kan,’ zegt Sheeran. 'Neem Devlin. De meeste rappers waarmee ik heb samengewerkt, hebben pen en papier bij zich. Devlin rookte vier sigaretten met de track op repeat. Toen liep hij de studio in en knalde in één keer zijn zestien maten op de band. Ik hou van de manier waarop rappers hun teksten in elkaar zetten. Veel singer-songwriters werken met zinnen van vier maten; rappers zijn vrijer, ze schrijven bijvoorbeeld zinnen van zeven maten, waarbij elementen uit de eerste twee delen op elkaar rijmen, het derde niet en het vierde weer wel. En dan begint een nieuw rijm. Bob Dylan deed dat trouwens ook. De manier waarop hij verhalen vertelt, lijkt ook erg op de manier waarop Eminem dat doet. Neem een oude Dylan-song als ‘North Country Blues’, over een vrouw die verliefd wordt op een mijnwerker, kinderen van hem krijgt en dan door hem verlaten wordt. De laatste zin is: 'My children will go / As soon as they grow / Well, there ain't nothing here now to hold them.'
Megahit
Maar het is niet alleen de timing en muzikaliteit van hiphop die Sheeran aanspreekt, hij is ook gefascineerd door de straatcultuur waarmee de muziek doordrenkt is. Precies zoals een aan lager wal geraakte vrouw in de daklozenopvang waar hij een keer speelde hem inspireerde tot ‘The A Team’. 'Ik ben opgegroeid in een klein dorpje in Suffolk, populatie 1700, tussen de koeien en schapen. Ik ben juist gefascineerd door straatcultuur omdat het nieuw voor me is en ik er van alles over leer, vooral door contacten met muzikanten die er wel dicht bij staan. Zo pik je overal wat op. Mijn ouders draaiden altijd Irish Heartbeat van Van Morrison en The Chieftains in de auto. Ze werkten allebei in een galerie in Londen, vier uur rijden van ons huis. Ik ging vaak mee. Nee, ik heb daardoor geen smaak voor kunst ontwikkeld. In tegendeel: ik zat daar hele dagen in een galerie zonder muziek, ik vond het vreselijk saai. Ik heb nu de leeftijd dat mijn vader me iets kan leren.’
Kunst kun je Sheerans eigen muziek ook moeilijk noemen, of in elk geval geen experimentele of vervreemdende kunst. Maar op radio en televisie werkt het ontzettend goed. Ook in Nederland, waar ‘The A Team’ uitgeroepen werd tot 3FM Megahit. De vraag is nu hoe ver Sheeran kan komen met dat kleine, akoestische geluid, zonder band. Sheeran antwoordt met aanstekelijk grote woorden. 'Vraag het Bob Dylan maar, die heeft het jarenlang zo gedaan.'
Ed Sheeran: ‘Ik zie mezelf niet als een product van het internet’
Jonge Londense folkpopzanger scoort in Engeland dé zomerhit van het jaar met 'The A Team'
De invloeden van de jonge folkpopzanger Ed Sheeran gaan van Bob Dylan, allicht, tot hiphoppers als 50 Cent, verrassend. ‘Ik hou van de manier waarop rappers hun teksten in elkaar zetten.’