De College Music Journal oftewel CMJ is de moederorganisatie van enkele honderden college radio stations in Noord-Amerika en daarmee een belangrijke peiler van de (Amerikaanse) muziekindustrie en stand van muziekland. Eén keer per jaar organiseert het in downtown New York de CMJ Music Marathon & Film Festival. Met ruim 1200 acts en 125.000 professionals en bezoekers is CMJ een goed evenement om te horen wat er op dit moment speelt en welke acts we dit najaar en volgend jaar vast en zeker tegen zullen komen.

We zijn hier niet per se om de Nederlandse bands te volgen. Maar wanneer Alamo Race Track om de hoek speelt in de befaamde Mercury Lounge, zou je toch gek zijn om niet even te gaan kijken. Al was het maar omdat het festival dinsdag begint en er op maandag nog niet heel veel georganiseerd wordt. Door alle grote namen die jaarlijks de Lounge aandoen, zou je haast een verkeerd beeld krijgen. In werkelijkheid is het een zaaltje met het formaat en de capaciteit van de Utrechtse Ekko.

Alamo Race Track geeft een gratis showcase en heeft met ruim honderd man bezoekers een prima gevulde ruimte voor zich. Tussen de toevallige bezoekers, een handvol Nederlanders, wat ‘industry people’ en Amerikaanse fans staan ook de bandleden van De Staat. Alamo voorman Ralph Mulder heeft op aanraden van zijn moeder een mooi gesneden pak aangetrokken om er vervolgens bijna uit te glijden door de hitte. Hij lijkt wel meer ontspannen dan tijdens shows in Nederland en heeft de lachers op zijn hand wanneer hij een ‘golden oldie. For us, not for you’ aankondigt om zich vervolgens te verontschuldigen voor die onbewuste ‘kutopmerking’. De hit Black Cat John Brown heeft live inmiddels al tientallen gedaantes gekend, en eigenlijk is het altijd raak. Zo ook vanavond mét hoofdrol voor die geweldige jonge Volendamse drummer. Handdoekjes zijn wellicht te duur dus dept Ralph zijn hoofd met wc papier.

Met afsluiters Hypnotised en Northern Territory worden laatste twijfelaars over de streep getrokken, met een daverend applaus als bedankje. De gedachte dat dit misschien wel de beste Nederlandse band van de afgelopen jaren is, die het hier nooit gaat maken, doemt op. Waarom? Omdat smaakmakers, hipsters en journalisten graag iets nieuws en jongs ontdekken? Omdat er op die nieuwe plaat geen gegarandeerde hit staat? Maar is het erg als het hier bij blijft? De band heeft in ieder geval een heerlijk opgetreden gegeven, loopt tevreden van het podium en mag het donderdag in The Delancey met De Staat en Death Letters nog eens officieel over doen. Op de terugweg naar het hotel loopt actrice Penelope Cruz omringd door bodyguards en flitsende camera’s de Sunshine bioscoop uit. We worden weggedirigeerd omdat Jay-Z zo naar buiten schijnt te komen. Joh, die roem is ook helemaal niet leuk. Kun je beter in een bandje spelen dat net onder de oppervlakte blijft.

Of niet? Ook wij gaan deze week natuurlijk op zoek naar die volgende bloghype, maar vooral naar goede nieuwe (of oude) muziek. Op zoek naar de trends en uitdagingen in de industrie en de leukste zaaltjes van New York. Na Alamo Race Track speelt Waters in deze zaal. Maar de benen voelen als spaghetti. Bijna vierentwintig uur wakker en ruim zesduizend kilometer van huis is het tijd voor wat rust, morgen begint CMJ pas echt.