Het vraagteken van Le Guess Who? is zaterdagnacht in De Helling gepositioneerd achter één overheersende vraag: komt Zomby opdagen? De Britse producer/dj heeft een reputatie in het spelen van Sjaak Afhaak. Misschien is het daarom dat drommen toeschouwers zich naar De Helling hebben gespoed om met eigen ogen te kunnen aanschouwen of het podium beklommen wordt danwel leeg blijft. Zijn eerder dit jaar uitgebrachte album Dedication, vol donker galmende dub en slepende ambient, zal er ook iets mee te maken hebben. Zomby verschijnt, en wel op tijd, maar tijdens de set die volgt wordt de initiële opluchting verdrongen door teleurstelling.

GEZIEN
Zomby, Le Guess Who?, zaterdag 26 november, Tivoli de Helling

MUZIEK
Dubstep is geen hype van de laatste tijd. Dat weet ook Zomby, die, beïnvloed door landgenoten als grime-rapper Wiley en dubstepproducer Burial, in 2007 begon met de inmiddels bekende combinatie van vertraagde jungleritmes, diepe bassen en slepende 2-step-beats. Mooi voor Zomby, die aan populariteit blijft winnen. En blijkbaar ook aan arrogantie. Vanavond permiteert hij zich om een belabberde set te draaien die nergens ook maar doet vermoeden dat we hier met de maker van albums als Where Were You in ’92 en Dedication van doen hebben. In plaats daarvan besluit hij een playlist te draaien van overwegend nauwelijks bewerkte hiphopplaten, onderbroken door op de zenuwen werkende luchthoorns. Een beetje jungle, wat reggaeton en klaar is kees. Zomby en zijn twee maten staan als een drietal hangjongeren lui achter de draaitafel, waar ze beduidend minder oog voor hebben dan voor de fles champagne en de joints waar ze aan lurken.

PLUS
Hij is er. Met zijn reputatie van niet op komen dagen, betekent dat wat, getuige ook de tot de nok toe gevulde Helling.

MIN
Zoals altijd gaat Zomby’s gezicht verborgen achter een masker - dit keer eentje van Guy Fawkes, zoals in V for Vendetta. Dus of hij het echt is, weet niemand. Uit zijn prestatie van vanavond valt het in ieder geval niet af te leiden. Zijn de nummers zelf al teleurstellend, de wijze waarop Zomby de overgang tussen de nummers verzorgt is nog vele malen slechter. Er is namelijk geen enkele sprake van overgang: nummers worden simpelweg gestopt en gestart, met enkele tellen stilte ertussen. Het publiek denkt in eerste instantie met een technisch mankement te maken te hebben, maar weet al snel beter.

CONCLUSIE
Tijdens dit uitermate beroerde optreden, liggen complottheorieën op de loer. Misschien is dit Zomby helemaal niet, maar een brutaal en ongetalenteerd neefje van de artiest, die ook eens van het sterrendom wilde proeven. Of het is een stand-in, die de organisatie van LGW alvast stand-by had gezet om te kunnen inspringen wanneer Zomby niet zou komen opdagen. Al waren er in dat laatste geval toch vast betere dj’s te vinden dan deze..? Ervan uitgaand dat het Zomby is de we vanavond gezien hebben, is zijn wens anoniem te blijven begrijpelijk. Immers, iedereen zou zich voor zo’n optreden diep schamen. 

CIJFER
4