Niet lullen maar knallen. De uitdrukking ‘kort maar krachtig’ lijkt uitgevonden te zijn voor de Dead Neanderthals. In ongeveer een kwartier tijd ramt het Nijmeegse duo er een tiental nummers uit – de luisteraar gereinigd en opgefrist achterlatend.

GEZIEN
Dead Neanderthals, Le Guess Who, ACU, 26 november 2011

MUZIEK
Dead Neanderthals bestaat uit drummer René Aquarius en saxofonist Otto. Samen maken ze een ontzettende bak herrie. In ongeveer een kwartier tijd ramt het Nijmeegse duo er een tiental nummers uit. Is het nu grindcore, freakjazz of avant-garde? Ach, wat maakt het uit, beuken is het devies!

PLUS
Wie zaterdagavond nietsvermoedend het Utrechtse ACU binnenstapte in de verwachting een leuk concertje te aanschouwen, zal ongetwijfeld al na een paar seconden met de handen over de oren weer naar buiten zijn gerend. De saxofoon van Otto gromt, krijst en scheurt alsof hij hoogstpersoonlijk Exorcist-actrice Linda Blair in zijn instrument heeft gepropt, terwijl de bebaarde drummer René Aquarius te keer gaat als een vervaarlijk percussiemonster. In een moordend tempo speelt het Nijmeegse duo een tiental korte nummers, waaronder veel tracks van hun eerder dit jaar verschenen album The V-Shaped Position. Tijd om adem te halen is er nauwelijks: de saxofoon van Otto loeit als een astmatische misthoorn, felle bouwlichten branden elke flard gezelligheid weg en Aquarius smeert elk nog overgebleven geluidsgaatje dicht met vuig geroffel. Het publiek mag dan wel in slechts in geringe getale zijn toegestroomd (een man/vrouw of twintig); ze vermaken zich uitstekend.

MIN
Je moet natuurlijk wel open staan voor de muziek van Dead Neanderthals. Onvoorbereide oren horen slechts hevig geknetter en rondzoemende feedback, in plaats van nummers als ‘Drinking Mercury’, ‘The Bleaching’, ‘Speed of the Cobra’ en ‘Rotten Teeth / Tooth Decay’. Toegegeven, het duo maakt het de luisteraar ook niet makkelijk. Enige toelichting of een verklarend praatje blijft achterwege. De set begint met een laag getril dat de broekspijpen doet klapperen, waarna het 15 minuten rauw knallen is – alsof je door een schuimbekkende slager meedogenloos met een biefstuk in je smoel wordt geslagen. 

CONCLUSIE
Na afloop maken we nog even een praatje met de sympathieke René Aquarius, die naast het podium de rust zelve blijkt te zijn. Nee, het duo heeft geen boodschap. Aquarius: “Een grotere gedachte zit niet achter onze muziek. 15 minuten is lang genoeg om je punt te maken, nietwaar?” Gelukkig, hoeven we ons daar ook geen zorgen over te maken. En opgefrist en met een helder, leeg hoofd verlaten we de zaal. Was het niet de Griekse filosoof Aristoteles die het begrip ‘catharsis’ introduceerde in de beeldende kunst? Na afloop van een toneelstuk moest de ziel van de toeschouwer fysiek, emotioneel en mentaal gereinigd en gelouterd zijn. Het voert te ver om Dead Neanderthals te bestempelen als twee wijsgeren uit Nijmegen, maar verdomd, ze komen in de buurt!

CIJFER
8