Al sinds 1998 verblijdt Pinback ons om de zoveel jaar met een album vol pakkende en verfijnde popsongs. Jammer genoeg zit de wereld soms oneerlijk in elkaar. Muzikale broeders als Spoon en Death Cab for Cutie zijn min of meer doorgebroken en spelen voor uitverkochte zalen. De band uit San Diego moet het echter nog steeds doen met een kleine maar fanatieke groep fans en heeft de stap naar de grote zalen nog niet kunnen zetten. Begin volgend jaar verschijnt een nieuw album, Information Retrieved. Wordt dit optreden op een toonaangevend festival dan eindelijk hun doorbraak?

GEZIEN
Pinback, Le Guess Who?, Tivoli Oudegracht, 25 november 2011

MUZIEK
Pinback is Zach Smith op bas en Rob Crow op gitaar. Samen ze maken ambachtelijk opgebouwde popsongs voor fijnproevers. De gelaagdheid van de nummers en de doordachte samenzang is vergelijkbaar met die van bands als Spoon of Death Cab for Cutie. Voor de Europese tour is het duo aangevuld met een drummer.

PLUS
Smith en Crow hebben goed geluisterd naar de recensie die 3VOOR12/Utrecht over hun optreden uit 2004 schreef. De strekking daarvan was dat het leuk zou zijn als ze een paar van hun - toen nog vijf – inwisselbare medemuzikanten in zouden ruilen voor een VJ. Dat hebben ze ook min of meer gedaan. Een deel van de gitaarpartijen en toetsen komt niet meer van echte muzikanten maar van tape. Op het scherm achter de band worden beelden van oude films vertoont waaronder Dark Star, de film waar de band zijn naam aan heeft ontleend.

Dat de mannen een goed liedje kunnen schrijven staat buiten kijf en het is fijn om een hele reeks van hun pakkende en dansbare popsongs te horen. De strak spelende drummer legt een goede basis waarover Smith en Crow het geluid van hun beider gitaren geraffineerd in elkaar vlechten. Smith bespeelt zijn bas als een slaggitaar en door de vele hoge noten die hij pakt fungeert deze in sommige nummers als een soort van tweede gitaar. De fijne samenzang tussen beide frontmannen – met een dominante rol voor Crowe - versterkt het popgevoel.

Op tweederde van het optreden doet gitarist Rob Crowe zijn oortjes en gitaar af. Eén van de nummers krijgt een disco-uitvoering en daarvoor heeft hij wat bewegingsvrijheid nodig. Het springen en handen klappen boven zijn hoofd doet wat potsierlijk aan, maar de whale die hij liggend op zijn buik doet heeft dan weer iets vertederends.

MIN
Door de disco lijken Smith en Crowe hun kruit echter te hebben verschoten: het tweede deel van de set zakt erg in. De partijen die uit de laptop komen gaan live ten koste van de gelaagdheid in de liedjes, juist een van de kenmerkende elementen van de band. Dat de band nauwelijks interactie heeft met het publiek helpt dan ook niet. Tivoli Oudegracht is voor Pinback blijkbaar een maat te groot.

CONCLUSIE
Uit de hele reeks fijne nummers die langskomen blijkt dat Pinback een catchy liedje kan schrijven en dat strak uit kan voeren. Dat staat ook niet ter discussie. Het blijft echter een band voor fijnproevers en alleen mooie beelden zijn niet genoeg om een oncharismatische presentatie te compenseren. We moeten ons erbij neer leggen dat Pinback waarschijnlijk voor altijd gedoemd zal zijn om in kleinere zalen te blijven spelen. Volgende keer in De Helling bijvoorbeeld?

CIJFER
6,5