Als we vlak voor showtime de zaal van ACU binnenkomen is Bo Ningen nog druk aan het soundchecken. Door problemen met de basgitaar begint de band ongeveer 15 minuten later. Op het podium verschijnen vier gasten met heuplange, steile haren in psychedelische gewaden en bell-bottoms. WTF? Na een korte introductie van de zanger/bassist tikt de drummer af en gaan we een wervelwind in die pas 45 minuten later weer stopt.

GEZIEN
Bo Ningen, Le Guess Who?, ACU, 26 november 2011

MUZIEK
Hardrock, krautrock en hardcore worden overgoten met een flinke laag noise en gespeeld in een hoog tempo. Laat het maar aan de Engelse pers over om een naam te bedenken voor de muziek die deze vier vanuit Londen opererende Japanners spelen: krautcore.

PLUS
Twee woorden: energie en power. De drummer speelt op een waanzinnig tempo en heeft maar één volumestand, hard. De twee leadgitaristen slingeren de ene na de andere solo uit hun instrument. Een intro lijkt voor de band een noodzakelijk kwaad om maar zo snel mogelijk op hun doel af te kunnen gaan en alles wat er langs komt muzikaal te verschroeien. Zelfs een rustmoment is bij deze band een relatief begrip. Hoewel dit bruut en lomp mag klinken, is het dat niet. Compromisloos is een woord dat de lading beter dekt. De tempowisselingen zijn complex en de achteloosheid waarmee de twee gitaristen hun solo’s spelen betekent niet dat ze niet van elkaar weten wat ze aan het doen zijn.

Ondertussen krijgen we ook nog een lesje Japans. Na een aankondiging in het Engels – dat door het zware accent bijna onverstaanbaar is – volgt ook nog de Japanse versie. En dat alles met een nederigheid die het vooroordeel over Japanners bevestigt maar tegelijkertijd een mooi contrast vormt met de muziek die het viertal maakt.

Na een half uur wordt het laatste nummer aangekondigd. Het lijkt erop alsof Bo Ningen zich de tijd die hij aan het begin heeft gemist niet wil laten ontzeggen. In ruim 15 minuten laat de band alle elementen van hun sound nog een keer langskomen. Net als je denkt dat we er toch echt zijn volgt er weer een break en zetten de bandleden nog een tandje bij om zo tot een grootste climax te komen.

MIN
Het geluid is zo hard dat je je ingewanden kunt voelen trillen. Wee dus degenen die geen oordopjes in hebben. Die weten over een week - en misschien nog wel langer - nog dat ze bij een optreden van Bo Ningen zijn geweest. Een paar dB-tjes minder mag ook wel.

CONCLUSIE
De krachtige, compromisloze krautcore van Bo Ningen is niet voor de fijnbesnaarden. De zaal van ACU, die aan het begin van het optreden snel vol loopt, is aan het einde nog maar half vol. Degenen die er nog zijn hebben echter allemaal een glimlach op hun gezicht. Dit is zo’n show die ze zich over vijf jaar nog herinneren.
 
CIJFER:
8