Nog nooit speelde Animal Collective-lid Panda Bear solo in Nederland. Hij vindt het niet nodig groots op tour te gaan, ook niet nu er recent een nieuw album verscheen, Tomboy. Maar Le Guess Who wilde het geluidswonder koste wat kost binnen halen. Het is de ideale afsluiter van een eigenzinnig festival. Een act die voor vrijwel ieder festival te obscuur zou zijn, maar hier gewoon de duurste act van het festival.

GEZIEN
Panda Bear, Le Guess Who?, Tivoli, zondag 27 november

MUZIEK
Je mag Noah Lennox alias Panda Bear rustig verantwoordelijk houden voor de recente koers van Animal Collective, het experimentele collectief uit Baltimore, Maryland. Hun recentste album Merriweather Post Pavilion is minder chaotisch en agressief dan eerder werk, maar wel volstrekt eigenzinnig. Dat zijn stempel op die plaat zo groot was, is te horen aan Person Pitch en Tomboy, de twee laatste albums van Panda Bear. Zijn innovatieve geluid vindt de laatste jaren meer en meer navolging in de Amerikaanse underground scene. Vanavond heeft Panda Bear niemand minder dan Peter Kember alias Sonic Boom van Spacemen 3 bij zich, een act die in de jaren tachtig grenzen verlegde op sonisch gebied. Hij bedient de kluwen aan apparatuur op de tafel, terwijl Panda Bear zelf zich concentreert op zijn zang en gitaar.  Het is bepaald geen onbeduidende bijrol, die Sonic Boom heeft. De  beats, synthesizermelodieën en de gitaar worden zo sterk  vervormd dat ze wel in elkaar over lijken te vloeien, precies zoals de psychedelische kleurpatronen op het grote doek achter het duo.

PLUS
Panda Bear's stem is net zo engelachtig als zijn gezicht, en eens te meer valt zijn focus op liedjes op. De meest recente Animal Collective set is eerder een lange trip, met af en toe flarden van concrete composities, Panda Bear maakt harmonieuze liedjes. Neem de stroperige hiphopbeats van Slow Motion, of Last Night Of The Jetty, het beste liedje van Tomboy. Dat is van welhaast Beach Boys-achtige kwaliteit, zij het voorzien van zoveel galmende effecten en loops dat het klinkt alsof Panda Bear in zijn eentje alle harmonieën voor zijn rekening neemt. Die herkenbare melodieen laat hij soms door zichzelf te herhalen geruisloos opgaan in een ritmisch geheel. Het golft en borrelt, zeker bij het lange slotstuk Bro's. Bij eerdere shows speelde Panda Bear zijn recente album Tomboy overigens integraal. Dat hij nu de minder overtuigende stukken van die plaat weglaat komt de set enkel ten goede.

MIN
Animal Collective houdt er een stevige reputatie op na wat betreft het spelen van nieuw materiaal. Vroeger was het zelfs zo dat de band weigerde muziek van het meest recente album te spelen. Liever werd al vooruitgekeken naar het volgende project. Natuurlijk is het mooi om al deze sterke songs te horen, maar de hoop op een tip van de sluier was niet onrealistisch. Dat had bijvoorbeeld best gekund in de laatste tien minuten die Panda Bear tot zijn beschikking heeft maar niet wenst te benutten.

CONCLUSIE
Le Guess Who 2011 eindigt met een van de belangrijkste geluidsvernieuwers van het moment. Panda Bear solo is meer gericht op liedjes dan Animal Collective, daardoor misschien wat minder dynamisch, maar ook minder druk en chaotisch. Een bijzonder optreden dat niet iedereen zal kunnen bekoren. Maar iedereen, daarin is dit festival niet geïnteresseerd.

CIJFER
9