Crossing Border: Ontroerend interview met Stephen Kelman in Kings

Nederland moet de Engelse debutant blijkbaar nog ontdekken

Tjitske Mussche ,

Stephen Kelman (1976) haalde met zijn debuut 'Pigeon English' direct de shortlist van de Man Bookerprize 2011. In het interview met Jeroen van Kan vertelt hij over zijn bijzondere band met hoofdpersoon Harrison.

Nederland moet de Engelse debutant blijkbaar nog ontdekken

Stephen Kelman (1976) haalde met zijn debuut 'Pigeon English' direct de shortlist van de Man Bookerprize 2011. In het interview met Jeroen van Kan vertelt hij over zijn bijzondere band met hoofdpersoon Harrison.

GEZIEN
Stephen Kelman, Crossing Border, Kings, 19-11-2011

LITERATUUR
De voormalige gemeenteambtenaar Stephen Kelman (1976) haalde met zijn debuut Pigeon English direct de shortlist van de Man Bookerprize 2011, de meest prestigieuze prijs voor Engelstalige literatuur. De Britse ‘achterbuurtroman’ gaat over de elfjarige Harrison Opoku, die net met zijn moeder en zus gearriveerd is uit Ghana. In bloemrijke taal beschrijft Kelman de ervaringen van de vrolijke jongen met een streng gevoel voor goed en kwaad, die zijn pad probeert te vinden in het onbekende en gevaarlijke Londen.

PLUS
Stephen Kelman maakte een vliegende start met zijn debuut, iets waar hij naar eigen zeggen al vanaf zijn zesde van droomde, maar ‘in geen duizend jaar van had gedacht dat het echt zou gebeuren'. Het is ontroerend om Kelman over zijn hoofdpersoon te horen praten, die hij beschrijft als ‘de zoon die ik niet heb’. Het personage ontstond toen Harrison op een dag begon te praten in Kelmans hoofd. ‘Ik hoefde het alleen maar te noteren. Eigenlijk was ik zijn secretaris.’ De schrijver komt zelf ook uit een achterwijk en weet dus hoe moeilijk opgroeien daar kan zijn. De gebeurtenissen in zijn boek werden deze zomer actueel toen er rellen uitbraken in Londen. Kelman: ‘Het verhaal lijkt er belangrijker door geworden, er wordt meer over de thema’s uit mijn boek gediscussieerd.’ En dan zegt hij, zonder een spoortje ironie: ‘Als ik een bijdrage kan leveren aan de maatschappij door te schrijven over goede mensen, en mensen daardoor ook goede mensen worden: graag!’ Zo horen we het graag.

MIN
Kelman is een serieuze man, maar eigenlijk geeft dat niets. Dat deze toch best kleine zaal niet vol zat, verbaaste wel. Nederland moet Kelman blijkbaar nog ontdekken.

CONCLUSIE
Een schrijver zonder ironie is ook weleens prettig om naar te luisteren. Kelmans bespiegelingen op zijn hoofdpersoon blijven je bij. 

CIJFER:

7,5