Jonathan Wilson is een man zonder haast. Hij speelt zijn songs langzaam en langgerekt, en hij is niet bang om verder te vertragen, tot haast het nulpunt. Zijn songs klokken zelden onder de zes minuten. Een stijlvolle schouwburgzaal is de ideale setting om daar het geduld voor af te dwingen.

GEZIEN
Jonathan Wilson, Crossing Border, The Royal, 19-11-2011

MUZIEK
Vorige week speelde Jonathan Wilson al twee keer in Nederland als voorprogramma van Wilco. Hij heeft vrienden bij die band, net zoals hij vrienden heeft bij The Jayhawks en The Black Crowes. Hij is al jaren actief als muzikant en producer, maar nu pas, op zijn 37ste, debuteert hij onder zijn eigen naam. Zijn muziek grijpt nadrukkelijk terug op de folkscene rond zijn stad Los Angeles tussen pak hem beet 1969 en 1974, op het punt waar de sixties droom langzaam overging in de harde realiteit van de zeventien.

PLUS
Het grootste muzikale talent van Jonathan Wilson is zijn timing. Hij weet met de kleinste verschuivingen in volume en intensiteit grote verschillen te maken. Hij vertraagt en versnelt zonder rauwe cuts te maken. Wilson begint zijn set sterk met het titelnummer van zijn album Gentle Spirit, een extreem kalm nummer waarin hij afstand neemt van de hectiek en chaos van het moderne leven. Daarop volgt Can We Really Party Today, ook een maatschappijkritisch liedje. Het eerste echte hoogtepunt is het lange Valley Of The Silver Moon, waarin de band op knappe wijze toewerkt naar een psychedelische gitaarsolo. Zijn muziek ademt de woestijn, maar dan wel de verkwikkende koelte ná de hitte.

MIN
Je zou deze Jonathan Wilson een retro act kunnen noemen, met een hoog hippie-gehalte. Zijn muziek grijpt zo nadrukkelijk terug op een specifieke plaats en tijd in de popgeschiedenis.

CONCLUSIE
Dit is de juiste setting voor de lome muziek van Jonathan Wilson. Een knap optreden van een van de stille favorieten van 2011. Wilson sluit af met zijn nieuwe single Desert Raven - met Crosby Stills & Nash achting dubbele leadgitaar - en Natural Rhapsody - als Radiohead's Subterranean Homesick Alien, of meer nog als Pink Floyd. Referenties te over, maar daar schrikt Wilson niet voor terug. Vernieuwend is hij niet, wel een uitstekende muzikant met een erg goed gevoel voor sfeer.

CIJFER
8,5