Bettie Serveert speelt Palomine integraal op Great Wide Open

Peter Visser: “Er komen miljoenen herinneringen tegelijk terug”

Atze de Vrieze ,

Great Wide Open maakt vandaag een bijzondere nieuwe naam bekend: Bettie Serveert zal op het festival in Vlieland zijn eerste album Palomine uit 1992 integraal uitvoeren. Met die show viert Great Wide Open het twintigjarig bestaan van de band. Speciaal voor het festival keert drummer Berend Dubbe terug in de band.

Peter Visser: “Er komen miljoenen herinneringen tegelijk terug”

Into the Great Wide Open maakt vandaag een bijzondere nieuwe naam bekend: Bettie Serveert zal op het festival in Vlieland zijn eerste album Palomine uit 1992 integraal uitvoeren. Met die show viert Great Wide Open het twintigjarig bestaan van de band. Speciaal voor het festival keert drummer Berend Dubbe terug in de band. Hij verliet de Betties na hun derde album Dust Bunnies. “We zijn alweer twee keer de oefenruimte in gedoken”, zegt Peter Visser. “Het is alsof er in al die jaren niets veranderd is. We hebben de bandfoto uit die tijd opnieuw gemaakt en oude verhalen opgehaald, er komen miljoenen dingen tegelijkertijd terug.”


Palomine wordt gezien als de absolute klassieker van Bettie Serveert, met nummers als Brain-Tag, Kid’s Allright en Tom Boy. “Ik herinner me vooral de studio van Frans Hagenaars uit die tijd”, zegt Visser. “We aten er altijd onze boterhammen op zolder. Het was de eerste keer dat we in een echte studio opnamen. Eerder had ik wel een album gemaakt met De Artsen, maar dat gebeurde in een heel klein studiootje. Carol’s stem was al zo kapot van het inzingen dat ze een aandoening aan haar keel kreeg, waarvoor ze nog medicijnen geslikt heeft. Ik weet nog dat ik zo zenuwachtig was toen ik de solo van Leg opnam dat ik bijna moest braken. Zo bang waren we om het te verkloten.”

Maar de Betties verklootten het niet. In tegendeel: het album leverde de band direct een doorbraak op, niet alleen in Nederland, maar ook in het college circuit in Amerika. Dat dankte de band aan het bekende indielabel Matador, dat de band een kans gaf. “Gerard Cosloy en Chris Lombardi, de bazen van Matador, geloofden in ons. Ze hadden een demo gehoord en zijn komen kijken toen we in de Melkweg speelden. We wisten niet zo goed wat we met die interesse aan moesten, maar Gerard vroeg: wat zouden jullie willen? Een keertje naar New York, dat leek ons wel wat. Ze hebben ons toen geboekt op een Matador showcase. We mochten een week in het huis van iemand van het label bivakkeren. Die show is uiteindelijk cruciaal gebleken.”