Twee van de belangrijkste mensen in de hedendaagse Nederlandse muziek brachten de afgelopen weken een nieuw album uit. Tjeerd Bomhof, zanger van de grote Amsterdamse band Voicst, ging solo als Dazzled Kid en bracht het album Fire Needs Air uit. Bomhof schrijft ook met andere artiesten zoals Roosbeef, Anouk en Jacqueline Govaert (Krezip). Met Voicst speelde hij meermaals door heel Europa, in Amerika en Japan. 

Torre Florim, voorman van de Nijmeegse band De Staat produceerde in zijn eentje het debuutalbum Wait for Evolution (2009) en veroverde met zijn band de Nederlandse podia, Pinkpop en Lowlands. Begin maart verscheen het tweede album Machinery dat met de hele band werd opgenomen. Nederland muziekland is zo groot niet, dus blijken de twee elkaar al persoonlijk te kennen. In een dubbelinterview spreken ze over hun manier van werken, de uitdagingen van het artiestenbestaan, dromen en ambities.


Ontmoeting
Tjeerd: 'Ik speelde met Voicst in Nijmegen en deze jongen kwam met me praten.’
Torre: ‘Ik zat nog op school (HBO Compositie en Muziekproductie in Hilversum, red.) en wilde je vragen stellen voor mijn eindscriptie die ging over live spelen en live productie. Ik had je al gemaild, maar daar reageerde je niet op. Ik sprak je aan bij die show en toen reageerde je heel verontschuldigend.’
Tjeerd: ‘Daarna hebben jullie nog een aantal keer ons voorprogramma gedaan toch?’
Torre: ‘Drie keer ja, de plaat was nog niet eens uit. Het begin van een mooie vriendschap.’
Tjeerd: ‘Ik ben echt oprecht fan van De Staat. Doordat ik de band leerde kennen en de visie achter de nummers, is dat nog meer gegroeid. Ik ben verrast door de sound van de nieuwe plaat. Ik had rock verwacht en het is meer boogie en dansmuziek geworden. Heel tof.’
Torre: ‘Ik was al vroeg fan van Voicst. Ik heb hun eerste demo nog gedownload. Toen heb ik ze gezien op Lowlands 2005. Ik vond dat zo vet. Jij ging op het drumstel staan en viel achterover en ging gewoon door met spelen. Ik had nog nooit zoiets gezien.’

Spelen
Torre: ‘Wat ons zo goed maakte was dat we enorm veel hebben gespeeld. Eerst in het voorprogramma van Voicst, de Popronde, toen kwam de plaat uit, de clubtour, Pinkpop, Lowlands, de tweede tour. Regelmatig stonden we vier dagen per week te spelen. Op een gegeven moment merk je dat je alles onder controle hebt. Dan wordt het pas echt leuk en kun je plezier gaan maken op het podium. Er is gewoon een verschil tussen de nummers kunnen spelen en ze al vijfhonderd keer gespeeld hebben.’
Tjeerd: ‘Het verschil tussen de nummers uitvoeren en er volledig in zitten. Je hebt de noten die je speelt en daar zitten nog lagen onder. Dat een nummer echt tot leven komt.’
Torre: ‘Niet meer na hoeven denken, is bijna en vereiste.’
Tjeerd: ‘Met Voicst heeft het nog lang geduurd voordat ik door had dat je vóór je moet kijken als je zingt. Wanneer je naar je bandleden kijkt, verstaat niemand je. En wij maar de geluidsman uitschelden.’
Torre: ‘Ik zou nog wel eens in een band willen spelen waarin ik niet zing. Gitaar spelen en zingen tegelijk is eigenlijk gekkenwerk. Je bent je sterk bewust van het feit dat je in het middelpunt van de aandacht staat. Het is daardoor veel moeilijker je in het spel te verliezen. Ik merk in een set nog wel eens dat ik verlang naar een instrumentaal stuk. Dan kan ik lekker even spelen.’

Aanpak
Torre: ‘Ik vond het heel fijn om aan de nieuwe plaat te kunnen beginnen. Zo’n groot leeg vel dat je helemaal mag invullen. Het enige kader dat ik had, waren de vijf man waarmee we het gingen doen. Verder was er alle vrijheid. Het feit dat er nu ook mensen op je zitten te wachten, maakte mij alleen maar meer gefocussed. Op de eerste plaat zitten bijvoorbeeld wel stukjes waarbij ik dacht: dat zou ik nog een keer opnieuw in kunnen zingen. Dat kwam er dan niet van. Nu liet ik niets aan toeval over. De tekst moest echt goed zijn. Ik wilde echt iets zeggen. Zie het als repeteren waarbij je altijd minder goed speelt dan wanneer mensen naar je kijken.’
Tjeerd: ‘Mensen verwachten een gerichte aanpak van je. Maar ik word ‘s ochtends wakker en ga dan ook maar wat doen niet wetende waar het toe leidt. De zeven maanden tussen het moment dat we met Voicst besloten om een tijdje andere dingen te doen en dat ik besloot om deze Dazzled Kid plaat te maken, ging ik heel sterk up-and-down. Van vette up’s waarbij ik het gevoel had muziek te maken die zo dicht bij me stond en dat precies verwoordde hoe ik me die dag voelde, tot tijden waarin ik echt niet wist wat ik deed en waarvoor ik het deed. Ik denk dat het goed voor me is geweest; dat ik die tijd nodig had. Maar ik ben echt periodes niet zo cool geweest voor mezelf en mijn omgeving. Daarna nam ik het besluit om deze plaat te maken en ben ik ook gelijk iemand die bijna alleen nog maar in de studio zit.’
Torre: ‘Meestal is het na een echt goede dag schrijven, vijf uur ‘s ochtends. Vooral in de zomer van 2010, toen was ik nog veel aan het schrijven, werd het gewoon al licht. Dan weet je dat het tijd is om te stoppen. De dag erna weet je pas of het een goede dag is geweest. Ik kan me soms zo verliezen in iets maken, dat ik in vijf uur niets eet gegeten of drink. Dan sta je op en zit je rug helemaal vast. Het is bijna een meditatieve stand waar je in komt. Ik moet dan echt even op Youtube stomme dingen kijken om weer te kunnen slapen.’
Tjeerd: ‘Wanneer je iets maakt, zit je in een soort high. De dag erna kun je het weer zo anders bekijken. Uit zelfbescherming heb ik het afgelopen jaar nieuwe dingen echt een aantal dagen of weken laten liggen.’

Ambities
Tjeerd: ‘Ik zie Dazzled Kid wel echt los van Voicst. Ik heb niet het idee dat wat we met Voicst hebben bereikt, dat dit ook meteen even met Dazzled Kid lukt. Ik was echt toe aan iets anders en even helemaal klaar met die rush. Elke show weer alles geven, alsof het de eerste show was. Ik ben er trots op dat ons dat steeds is gelukt, maar het sloopt je wel. En zonder arrogant te willen klinken: het wordt na al die jaren ook wat saai. Ik zou de ervaringen met Voicst nooit hebben willen missen, maar nu wilde ik meer dan dat ene ding. Ik wilde niet vanuit een bepaald gemak doorgaan met dat waar ik gewend aan was geraakt. Ik heb wel veel nagedacht over die keuze. We zaten met Voicst in een prima positie om weer een nieuwe plaat te maken en verder te gaan. Daarnaast weet je ook dat er een onzekere tijd aanbreekt als je een periode stopt. Niet alleen voor mij, maar ook voor de twee anderen. Maar uiteindelijk kwamen we tot het besluit dat je moet doen waar je je het beste bij voelt. We moesten even los zijn en de vrijheid hebben. Dit album is het resultaat van een raar jaar waarin ik liedjes maakte zonder te weten wat ik aan het doen was en waarvoor. Uiteindelijk ging het maken van de plaat heel gefocust. Een leeg jaar voor je hebben is heel prettig, zeker na jaren in een band te hebben gezeten waar precies is uitgestippeld hoe het volgende jaar er uit zal zien.’
Torre: ‘Ik wist eigenlijk altijd al wat ik wilde gaan doen. Ik heb nooit met die leegte gezeten waarbij ik niet wist wat ik wilde.’
Tjeerd: ‘Maar tegelijk is jouw jaar tot en met december volgepland.’
Torre: ‘Ik hou er eigenlijk wel van. Ik zie het als een soort hekjes waar je over heen moet en dan af kan strepen. Lekker doorbikkelen en weten wat er nog voor je ligt. Maar ik snap je wel hoor. Je dacht vroeger dat in een band zitten betekent dat je alles kan doen wat je wilt. Maar ondertussen zit je best vast in je agenda.’

Schrijven
Torre: ‘Jij hebt een totaal andere manier van schrijven. Je beheerst het ambacht van echte liedjes schrijven. Daar ben ik zelf niet mee bezig, maar ik vind het enorm interessant en daar praat ik graag over met je. Zelf begin ik bijna altijd vanuit een concept. Op deze plaat wilde ik bijvoorbeeld iets doen met om-en-om-noten; dat je met drie gitaristen één riff speelt. Als je één gitarist hoort, slaat het nergens op, maar samen klinkt het als één riff met heel rare sounds. Het idee komt uit de minimal music hoek. Ik heb daar veel naar geluisterd en wilde wel eens kijken hoe dat uitpakt binnen rockmuziek. Een ander concept was de klassieke Britpopbeat, waar ik een flinke hekel aan begon te krijgen. De enige remedie was om zo’n beat te gebruiken en er wel iets leuks mee te doen. Of je speelt met Afrikaanse ritmes of een nummer geheel in kopstem gezongen. Ik denk sterk vanuit dergelijke concepten. Ik wilde met deze plaat zoveel mogelijk uit deze vijfkoppige band halen; dat wanneer je iemand weg zou halen het liedje niet meer zou kloppen. Negen van de elf nummers zijn live met z’n vijven opgenomen.’
Tjeerd: ‘Ik werk inderdaad compleet anders en leer van jouw aanpak. Ik vind het te gek om er achter te komen hoe je van zo’n idee dan bij het eindresultaat uitkomt.’
Torre: ‘Het heeft denk ik ook sterk te maken met hoe je bent begonnen. Ik was vanaf het begin veel bezig met productie en geluiden maken. Dat is voor mij essentieel geworden bij het schrijven van liedjes. Jij bent waarschijnlijk met gitaar op schoot begonnen.’
Tjeerd: ‘Zeker.’
Torre: ‘Dan heb je een ander beginpunt en wordt je een expert in je eigen aanpak.’
Tjeerd: ‘Ik vind je best extreem in die concepten, maar ik vind het ook tof.’
Torre: ‘Elk nummer moet voor mij een eigen gezicht hebben.’
Tjeerd: ‘Ik ben het afgelopen jaar echt het tegenovergestelde gaan doen. Ik ben gaan zitten met een gitaar en echt maar riedeltjes spelen. Als ik terugkijk stond deze periode echt in het teken van popmuziek en ‘het liedje’. Maar ik ben vrij snel verveeld dus ik kan me voorstellen dat er een punt komt dat ik naar iets anders op zoek ga.’

Faam
Tjeerd: ‘Als ik heel eerlijk ben, zou ik wel zonder de aandacht kunnen. Bij het schrijven van nummers of het opnemen van een cd zit je in een heel erg kleine en veilige wereld die je volledig in controle hebt. Ik vind dat erg prettig.’
Torre: ‘Grappig dat je dat zegt. Ik heb bij mij juist wel eens het idee dat het enkel om aandacht draait. Je kunt wel dingen maken, maar als je er vervolgens niet mee doet, is dat wel heel anders. Het is een soort oergevoel: ik wil laten horen wat ik heb gemaakt.’
Tjeerd: ‘Er zijn periodes dat ik dat heb, maar ook periodes van niet.’
Torre: ‘Ik geniet absoluut van aandacht. Het is enorm spannend. Als je opeens het oor of oog van iemand ‘hebt’, kun je er iets mee doen. Dat vind ik erg gaaf. Al kan het ook aandacht zijn die pijn doet, dat hoort er bij. Als je net acht maanden aan een plaat hebt gewerkt en iemand zegt ‘mwoah’ dan raakt dat je wel. Nu heb ik afstand: dit is het. Ik ben fucking trots op wat we hebben gemaakt. Het is precies wat ik voor ogen had.’

Buitenland
Tjeerd: ‘Met Voicst hebben we periodes gehad dat we heel veel in het buitenland waren. Zo hebben we onder meer acht Europese tours gedaan. Er zijn ook momenten geweest dat het er naar uitzag dat de plaat een fatsoenlijke internationale release zou krijgen. We hebben echt toffe dingen gedaan en meegemaakt. Maar het is enorm lastig om in het buitenland door te breken. Het heeft met zoveel meer te maken dan de muziek die je maakt. Er zit enorm veel zakelijke gedoe achter. Ik sta er nu zo in dat ik ook tijd over wil houden om nieuwe dingen te maken. Met Voicst zijn we periodes zoveel weg geweest. Dan zaten we feitelijk een jaar lang in een busje en kan ik geen nieuwe muziek schrijven. Ik heb het zo vaak geprobeerd, maar het is echt een compleet andere state of mind. Ik zeg niet dat ik niet naar het buitenland wil, er zijn ook een aantal dingen die er wel aan gaan komen, maar ik kijk beter naar wat ik er ga doen en zal ook vaker ‘nee’ zeggen.’
Torre: ‘Deze plaat komt in heel Europa uit. En we gaan proberen in heel Europa te spelen. We beginnen in Engeland, België, Duitsland en ook in Amerika. Uiteindelijk ben ik super blij als we kleine buitenlandse clubs kunnen vullen. Het is heel spannend. Dat is het al in Nederland, maar nu woon je ook nog eens niet in de landen waar de plaat uit komt. Als je bijvoorbeeld in Engeland wat wil doen, dan moet je er heen. Je krijgt niet zo goed mee wat er nou speelt en het feit dat je uit een ander land komt, maakt het nog lastiger. Er zijn duizenden bands die schreeuwen om hetzelfde. De kwaliteit van je muziek is belangrijk, maar helaas is de hele shit eromheen minimaal zo belangrijk. Je moet goede mensen om je heen hebben met dezelfde motivatie, ambities en bereidheid om er heel veel tijd in te steken.’
Tjeerd: ‘...en het niet voor het geld doen.’
Torre: ‘Mensen met dezelfde mentaliteit die met je meedromen. Mensen die praten alsof ze in de band zitten: ‘WE, staan in de top tien.’’
Tjeerd: ‘Zeker.’
Torre: ‘Het ziet er goed uit nu.’
Tjeerd: ‘Bovenal moet je het doen voor de ervaring en nergens anders voor.’

Dazzled Kid - Fire Needs Air (Universal)
Op 9 maart treedt Tjeerd Bomhof op met zijn soloproject Dazzled Kid in Tivoli De Helling. Het concert wordt live uitgezonden in 3VOOR12RADIO (met beeld!) en is na afloop terug te zien op 3VOOR12TV.

De Staat - Machinery (Cool Green Recordings/Mascot Records)
Op 3 maart presenteerde De Staat het tweede album Machinery in een uitverkochte De Vereeniging in Nijmegen. VPRO/3VOOR12 nam dit concert op wat in zijn geheel te bekijken is op 3VOOR12.TV