"Een interview met Joris Voorn, leuk. Wat is de aanleiding, dat zijn verbouwing af is?" Goede vraag van collega-journalist Rene Passet. Het is lastig het ideale moment te kiezen voor een serieus gesprek met de Amsterdamse dj. In 2007 alweer verscheen zijn meest recente artiestenalbum. Zijn laatste grote wapenfeit was een mix compilatie in de Balance serie. Niet zomaar een mixplaatje, maar een intensief werk waarin Voorn ruim honderd tracks verwerkte tot min of meer eigen muziek. Maar ondertussen is hij op de top van zijn carrière. Het afgelopen jaar was hij bijna elk weekend in het buitenland te vinden en reisde hij samen met 2000 And One mee met het Sensation circus, zo'n beetje het grootste dance evenement dat je je voor kunt stellen. Komende zaterdag draait hij op Awakenings Festival.

Heeft die Balance cd je veel goeds gebracht?
"Zeker, dat was een goed project. Nog steeds komen collega-dj's bij optredens op me af om te zeggen dat ze mijn Balance inspirerend vonden. Ik denk dat er zo'n 10.000 van verkocht zijn, maar de impact is veel belangrijker. Het is zeker zo belangrijk dat mensen hem illegaal downloadden. Het was niet mogelijk om hem legaal digitaal aan te bieden. Je moet je voorstellen: er staan honderd tracks op. Het is onmogelijk die allemaal te clearen."

Een typisch auteursrechtenprobleem van deze tijd?
"Met name oudere tracks zijn een probleem. Ik had een fragment gebruikt van The Aloof, uit de jaren negentig. Zo'n plaat is zo onder gestoft dat niemand zijn vingers eraan wil branden. Het is een interessante discussie. Ik heb een vrij liberale mening over het auteursrecht, helaas denken grote platenmaatschappijen en Buma/Stemra er anders over. Ik vind digitale muziek op dit moment te duur. Een album op iTunes kost nog altijd tien euro, terwijl je voor vijftien euro een product van veel betere kwaliteit krijgt, dat ook nog eens tastbaar is. De prijs van muziek moet op zijn minst gehalveerd worden."

Er zijn dj's die Sensation met dikke letters op hun cv zetten, jij verexcuseert je er een beetje voor.
"Sensation was en is een enorme uitdaging voor me. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan, maar het is een heel ander soort gig dan Awakenings of Trouw. Ik ben blij dat ik die uitersten kan doen. Op Sensation ben ik de underground dj naast Chuckie en Afrojack, in Trouw ben ik de meer toegankelijke dj."

Wat dacht je toen ze je vroegen voor Sensation?
"Zijn ze wel goed bij hun hoofd? Op zo'n groot evenement geef je vol gas, het maakt niet uit hoe laat je draait. Dylan (Hermelijn, 2000 And One, red.) en ik weten van tevoren precies wat we gaan draaien. Je weet dat de attention span van bezoekers kort is."

Dat staat toch haaks op de manier waarop jullie het liefst draaien? Lange sets, de diepte in?
"Dylan is behoorlijk omgeslagen, die is wel van de handjes de lucht in. Heel anders dan toen hij in 2005 bekend werd. Zelf zoek ik altijd uitdaging in een set. Er zijn wel eens gigs waar het publiek weinig reageert, dan pak ik mijn Sensation mapje erbij. Soms moet je gewoon eieren voor je geld kiezen. Ik zat een keertje naast een van de leden van Wolf & Lamb in het vliegtuig. We hadden het over dit soort optredens, waar mensen je muziek niet helemaal begrijpen. Hij vertelde dat hij geen gemakkelijke platen meeneemt. Liever met de handen op de rug gebonden dan concessies doen. Zo ben ik zeker niet. Ik kijk naar het verloop van de avond. Soms ben ik wel eens bang mezelf te verloochenen. Ik kan me nog goed herinneren dat ik vroeger zelf wel eens teleurgesteld was als ik een idool achter elkaar platte platen hoorde draaien. Ik ben bang dat ik dat gevoel zelf ook wel eens oproep, maar het is een deel van het spel."

Waar kun je wel de diepte in?
"Laatst draaide ik in de AgeHa in Tokyo, een grote club, met bijna drieduizend man. Daar kon ik heerlijk de tijd nemen om op te bouwen, maar ook om rust in te bouwen."

Je bent al lang bezig met een nieuw artiestenalbum. Hoe ver ben je?
"Na Balance ben ik twee verschillende kanten op gegaan. Omdat het album nogal intensief was had ik veel zin om functionele dingen te maken. Tracks als Sweep The Floor, in mijn Dusty House serie, waren erg succesvol. Aan de andere kant was ik geïnspireerd door de sfeer waarin ik zat. Ik heb een gitaar geleend en een basgitaar gekocht en ben schetsen gaan maken. Ik heb zelf percussie opgenomen en melodieuze tracks gemaakt, bijna liedjes. Ik heb nu een map met zo'n 70, 80 van die schetsen. Mijn manager heeft die naar een aantal mensen gestuurd in Amerika."

Waarom in Amerika?
"Ik wil graag samenwerken met vocalisten. Ik denk dat met een groot label de mogelijkheden groter zijn. Het is allemaal nog niet rond, dus ik kan helaas niet zeggen om welk label het gaat, maar het gaat om een major label."

Wie zou je het liefst willen hebben?
"Het allerliefst zou ik met Chris Martin van Coldplay willen werken, maar ik weet dat hij onhaalbaar is. Je moet je er geen Imagine van Armin van Buuren bij voorstellen. Eerder muziek als Unkle en DJ Shadow, de meer intieme, fragiele kant."

In Amerika zijn ze dol op dance-pop kruisbestuivingen.
"Zeker, sowieso op dance. Ik ben nu zo'n drie, vier keer per jaar in Amerika voor optredens. Dat is meer dan voorheen. Het helpt dat ik nu een visum heb. Amerika is wel vooral geïnteresseerd in rete commerciële acts als Tiësto, Chuckie en Afrojack, maar ook mijn geluid wordt steeds populairder. Mijn geluid wordt toegankelijker, al ben ik nooit bezig met het maken van een hit. Hoe krampachtiger je daarmee bezig bent, hoe moeilijker het is. Ik zal in elk geval nooit een album maken waar ik niet achter sta. Ik zal ook nooit met een vocalist samenwerken uit commerciële overwegingen."

Vind je het belangrijk om als dj een persoonlijkheid te hebben, de man achter de dj naar voren te laten komen?
"Dat vind ik wel belangrijk. Sommige dj's zijn daar beter in dan andere. Als dj ben je vaak afhankelijk van het soort vragen dat je gesteld wordt. Ik vind eerlijk gezegd dat de democratisering van de muziekjournalistiek - de ontelbare sites die er zijn - niet geleid heeft tot diepgaande en interessante journalistiek. Iedereen kan wel vijf vragen bedenken, maar het zijn wel steeds dezelfde vragen. Soms krijg ik via e-mail vragenlijsten doorgestuurd die ik terug stuur. Dan kan ik beter een FAQ-lijst opstellen en zeggen: zet zelf je interview maar in elkaar. Soms is het beter om minder interviews te doen. Niet meer het scharrelwerk, alleen de interessante. Maar alleen grote jongens als Richie Hawtin en Laurent Garnier kunnen zich dat veroorloven."

Azië moet voor jou ook een interessante markt zijn. Je vrouw komt er vandaan.
"Ze is honderd procent Aziatisch. Ik heb haar in 2004 ontmoet op een festival in Hong Kong, ze was de zus van de promotor. Sindsdien zijn we samen. Tot 2008 hebben we een lange-afstands-relatie gehad. Zij was in Hong Kong met haar PHD bezig. Ze is half-Japans en half-Sri Lankaans. Haar eerste taal is Engels, maar ze spreekt ook een beetje Japans."

Is het normaal om je vrouw mee te nemen als dj?
"Sommige dj's laten hun vrouw expres thuis, om bepaalde redenen. Veel dj's hebben geen vrouw, om dezelfde reden. Maar het gebeurt meer."

Zou je in Hong Kong kunnen wonen?
"Mijn werk is voornamelijk in Europa, daarom wonen we hier, maar Hong Kong is een mooie stad. Heel druk en dynamisch, maar ook met fantastische natuur er omheen. Een muziekcultuur is er alleen nauwelijks. Het festival waar ik toen draaide is ook nooit echt van de grond gekomen. Er kwamen alleen wat expats op af, geen Chinezen."

Gaat je carrière boven je privé-leven?
"Nee, zeker niet. Ik neem tegenwoordig elke maand een weekend vrij om meer thuis te zijn. Voor je het weet ben je tien jaar verder en heb je niets opgebouwd of voortgezet. Ik merk nu al dat het lastig is om vriendschappen te onderhouden. Nederlanders zien elkaar vooral in het weekend. In Hong Kong bel je iemand om wat te gaan eten, hier moet je dat drie weken van tevoren plannen."

Zijn wij een gesloten volkje?
"Ik vond het laatst lastig om terug te gaan naar Nederland, na anderhalve week Azië. Het leven is daar zo anders. Als ik met KLM terug vlieg en de krant oppak, merk ik dat het lokale nieuws me weinig interesseert, dat ik er geen deel van uitmaak. Dan hoor je weer over Geert Wilders die allerlei gekke dingen bedenkt, en irriteert het kleinschalige me een beetje. Maar ook bij het GroenLinks/SP/PvdA klimaat voel ik me niet thuis. Dat is me te protectionistisch. We moeten het ook niet al te dramatisch maken. Ik ben gewoon Nederlander. Ik woon in Amsterdam en voel me hier thuis. Ik ben alleen geen Hollandse calvinist. Het gematigde is verdampt toen ik begon te reizen."

Joris Voorn draait zaterdag 25 juni op Awakenings Festival in Spaarnwoude. Alles over het festival vind je op de speciale festivalsite.