Awakenings Festival 2011: the rookies are taking over

Klock & Dettmann hoogtepunt tot nu toe

Atze de Vrieze ,

Als je naam eenmaal gevestigd is, heb je aan Awakenings een trouwe vriend. Dit jaar staan er 'slechts' twaalf debutanten op het programma. Sommige daarvan worden weggestopt als opener, anderen krijgen een betere kans om zich te bewijzen.

Klock & Dettmann hoogtepunt tot nu toe

Het is te laat. We kunnen zeggen wat we willen - dat het na twaalf uur niet meer hard geregend heeft, dat het miezer is waar je niet nat van wordt - maar het is al te laat. Als zelfs DJ Melon zijn slippers verruilt voor dichte schoenen met sokken, dan weet je dat de zomer ver te zoeken is. Het terrein is een modderpoel aan het worden, maar het collectieve humeur klaart met het uur op. Awakenings is op gang, en goed ook.

Later op de dag komen de grote kanonnen, vroeg op de dag een aantal frisse nieuwe namen. Het is niet makkelijk om je de line-up binnen te vechten. Hier worden geen namen gevestigd, maar BEvestigd. Maar ALS je naam eenmaal gevestigd is, heb je aan Awakenings een trouwe vriend. Dit jaar staan er 'slechts' twaalf debutanten op het programma. Sommige daarvan worden weggestopt als opener, anderen krijgen een betere kans om zich te bewijzen.

Bij Kyle Hall twijfelen sommigen nog. De jonge dj uit Detroit gooit zelf de heupen los, maar zijn muziek straalt wat minder seks uit dan we van hem gewend zijn. Hij veroorlooft zich minder house-frivoliteiten dan eind vorig jaar op ADE. Je kunt ook zeggen: Hall doet wat van hem gevraagd wordt op deze plek, in deze tent. Hij draait warm voor Jeff Mills, die later op de dag een imponerende werkset in petto heeft. Voor hem greep duo Dekmantel zijn kans. Door de regen staat de tent al snel vol, en ze geven meteen vol gas. Hall is een slimme dj, die niet bang is de diepgang op te zoeken, en die kennelijk goed in dienst van het festival kan draaien.

Dat doet Sandwell District een hangar verderop ook, maar dan een tempo hoger. Eerst met robuuste beukbeats, maar even later helemaal terug tot beatloos met zacht golvende sub. Het is precies die stijl waarmee ze de laatste jaren in de underground populair werden als label. Regis en Function, de mannen achter de draaitafels, zijn niet van de grote gebaren en ze flirten niet met hun publiek. Een van de twee heren staat zelfs in de schaduw, en dat lijkt niet per ongeluk te zijn. Als Awakenings-baas Rocco Veenboer ze een welverdiende omhelzing komt geven, schrikken ze zelfs een beetje terug, alsof ze liever die climax zonder opruiende teksten gemaakt hadden.

Onderweg naar Area A valt intussen op dat Awakenings, ondanks opnieuw een uitbreiding van het terrein, nog steeds het publiek trekt wat het wil. Veel jonge kids, studenten met halflang, vettig haar en paarse broeken, meisjes zo hip dat ze een vuilniszak laten ogen als haute couture. Ze hebben ook de weg gevonden naar Pantha Du Prince, misschien wel de grootste verrassing in deze line-up. De Oostenrijker is onder liefhebbers van subtiele elektronica al langer een begrip, maar op Awakenings is hij een debutant.

Zijn twee albums zijn typische luister-elektronica. Zeer subtiel, warm, vol strijkers (al zijn het feitelijk synthesizers), klokjes en belletjes. Een paar van die geluiden maakt hij live op het podium, de meeste komen uit samplers. Het zijn er zo veel, dat Pantha Du Prince een assistent nodig heeft. Alle aandacht en moeite ten spijt komt die overvloed aan details niet helemaal over in de zaal, wat veel met het volume te maken heeft. Word je in veel tenten op de eerste rij bijna letterlijk weggeblazen, bij Pantha Du Prince moet je je hoofd zo'n beetje in de PA duwen om hem goed te horen. Het blijft lastig, deze sound op Awakenings. Uit welke tent je ook komt, en hoeveel je ook van deze muziek houdt, Pantha Du Prince wordt vandaag toch een klein beetje vertrappeld als een muis in een kudde olifanten.

Dat zal Ben Klock en Marcel Dettmann niet overkomen. De rookies van vorig jaar zijn ook hier duidelijk populairder geworden en treden definitief toe tot de Awakenings familie. Hun typisch Berlijnse sound - al jaren populair in thuisbasis Berghain - is nog soberder dan die van Sandwell District. Zonder melodie, droge beats, maar ontzettend meeslepend. Met minimal heeft het niets te maken, maar kaal en leeg is hun sound wel. De lange Dettmann staat geconcentreerd achter de knoppen, Klock kijkt tevreden over zijn schouder naar de mensen op de eerste rijen, die de zeer subtiele climaxen perfect aanvoelen. Absoluut hoogtepunt tot nu toe.

Check de speciale Awakenings-website van 3VOOR12 voor meer artikelen.