Medewerkers van podia worden beschermd tegen hard geluid door de ARBO-wet, omwonenden door gemeentelijke verordeningen, maar om het publiek bekommert niemand zich. Daar moet verandering in komen, vinden betrokken partijen, en dus wordt op het moment gewerkt aan het Convenant Gehoorschade, een set afspraken over geluidsbeperking, voorlichting en handhaving. “Gehoorschade is een belangrijk probleem”, zegt Berend Schans van de Vereniging voor Nederlandse Poppodia en Festivals. “Vooral omdat veel mensen het op jonge leeftijd oplopen, maar er pas op latere leeftijd last van krijgen.”

De gevaren van blootstelling aan hard geluid komen steeds prominenter op de politieke agenda te staan, mede doordat steeds meer wetenschappelijke gedaan wordt. “Wij zijn al jaren bezig toe te werken naar een gezonder gehoorklimaat”, vertelt Paul Heere van de Hoorstichting, een van de initiatiefnemers van het convenant. “Naast ons zijn nog twee groepen organisaties betrokken. Aan de ene kant evenementenorganisatoren als VNPF, VVEM (Vereniging Voor Evenementenmakers) en Koninklijke Horeca. Aan de andere kant toeleveranciers, bedrijven die geluidsmetingen doen, verkopers van gehoorbescherming. Iedereen realiseert zich dat het beter is om nu zelf afspraken te maken dan af te wachten tot de overheid richtlijnen oplegt.”

Afspraken over geluid liggen gevoelig, vertelt Berend Schans. Organisatoren willen zichzelf zo min mogelijk aan strenge afspraken binden. "De Hoorstichting heeft duidelijk als uitgangspunt te voorkomen dat mensen doof worden. Als je dat wilt bewerkstelligen, kun je het best helemaal geen evenementen organiseren." Een van de hete hangijzers is de geluidsnorm. Die moet liggen op 103 dB, is nu de afspraak. Discussiepunt was hoe hoog die waarde gemeten moet worden. “De Hoorstichting wilde vooraan bij het podium meten, wij wilden dat op twee meter hoogte bij de mengtafel doen”, zegt Berend Schans.

Volgens Paul Heere kan zijn organisatie met die afspraak inmiddels leven. “We hebben ook afgesproken dat het over een periode van een kwartier gemeten wordt, en niet bijvoorbeeld over de hele avond. In het laatste geval zou je de avond heel rustig kunnen beginnen en aan het slot flink knallen. 103 moet de piek zijn. In 90% van de gevallen is 103 dB overigens genoeg. Grote organisaties als MOJO en ID&T hanteren die norm zelfs al een tijdje.”

Heere beaamt dat de grens wat de Hoorstichting betreft nog lager zou moeten liggen, maar dat 103 dB op dit moment politiek gezien het hoogst haalbare was. Een exacte norm wil hij niet noemen. “Het volume is niet de enige factor van belang. Het maakt ook uit hoe lang je aan het geluid blootgesteld wordt. Vijf dagen per week acht uur per dag bloot staan aan 80 dB is al schadelijk. Elke drie dB die je daar bovenop telt, halveert de tijd. Mensen die eens per jaar naar een concert gaan, zullen dus niet zo snel schade ondervinden van hard geluid, maar mensen die elk weekend tot diep in de nacht uitgaan wel.”

Minstens zo belangrijk is volgens Heere dan ook om het publiek goed voor te lichten. Hoe dat het beste kan is nog niet helder, maar gedacht wordt nu aan voorlichting voor medewerkers van podia, die hun publiek kunnen wijzen op de gevaren. Hoe dat gefinancierd wordt is ook nog een twistpunt. Ook de handhaving van de afspraken moet nog ingevuld worden. Gedacht wordt ondermeer aan samenwerking met de Voedsel- en Waren Autoriteit of inspecteurs van gemeentelijke overheden. Over dat en meer wordt vandaag tijdens Eurosonic gesproken. VVEM en VNPF moeten vervolgens het onderhandelingsresultaat nog voorleggen aan hun leden, voor de afspraken in werking treden.