Grote uitgevers hebben onevenredig veel macht bij auteursrechtenorganisatie Buma/Stemra. Dat meldt de Volkskrant vandaag in een uitgebreid artikel. De krant doet een boekje open over machtsspelletjes van uitgevers en de lakse manier waarop Buma/Stemra daar mee omgaat. Er is sprake van een verziekte relatie tussen een grote groep componisten en de organisatie, die in 2009 leidde tot een brandbrief aan het bestuur. "Tot op heden is echter nog niets veranderd", verklaart een van de ondertekenaars anoniem aan de krant.

Het gebrek aan transparantie is al jaren een heet hangijzer in de muziekindustrie. In de wandelgangen klagen rechthebbenden vaak dat ze te weinig uitgekeerd krijgen. Ook zou de organisatie geen inzicht geven in de geldstromen met betrekking tot het salaris van het bestuur. Het wantrouwen is terecht, stelt de Volkskrant met een anekdote uit 1995 over de toenmalige Buma-medewerker Leo Schoenmaker, die zo dicht bij de geldpot zat dat hij uitgevers niet alleen heel snel hun geld kon leveren, maar ook een hoge uitkering kon garanderen. Toen hij een eigen uitgeverij startte, deed hij een aantal grote auteurs een aanlokkelijk aanbod, in ruil voor een deel van hun uitkering. Schoenmaker is na het voorval ontslagen, meldt Buma/Stemra.

Dat is weliswaar een oud verhaal, maar volgens verschillende (wederom anonieme) bronnen in de krant is het geen uitzondering, en is aan de situatie weinig veranderd. Dat komt met name doordat grote uitgeverijen in het bestuur van Buma/Stemra de touwtjes stevig in handen hebben, stellen zij. Zo hebben vrijwel alle belangrijke bestuursleden een belang in of een verleden bij muziekuitgeverijen. Componisten zelf zijn slecht vertegenwoordigd. Onvermijdelijk, aldus Buma-bestuurslid Tony Berk (Talpa Music). "Natuurlijk ontkom je niet aan dubbele petten. Daar is het wereldje te klein voor."

De Volkskrant deed 27 januari ook al een boekje open over Buma/Stemra. Toen liet de krant zien dat directeuren van grote commerciële radiostations 538 en Sky Radio als rechthebbende ingeschreven staan voor composities die ze niet zelf geschreven hebben. Het zou voornamelijk gaan om radiojingles en andere vormen van toegepaste muziek. Ook toen baseerde de krant zich voornamelijk op anonieme bronnen.