Sef: Met een lach en een diamanten traan

"Mensen zeggen dat het niet elke dag feest kan zijn, ik probeer dat wel"

Atze de Vrieze ,

Hij zong het refreintje van Dio's hit Tijdmachine, deed mee op nummer 1-hit Broodje Bakpao van The Opposites en stond al eens in de Lowlands Alpha met zijn groep Flinke Namen. Kortom, Yousef Gnaoui - kortweg Sef - is een household name in de Nederlandse hiphop. Toch begint hij nu pas voor zichzelf. Onlangs verscheen zijn debuutalbum De Leven, waarvan de titelsong al vrolijk mee surfte op de succesgolf van de film Rabat.

"Mensen zeggen dat het niet elke dag feest kan zijn, ik probeer dat wel"

Hij zong het refreintje van Dio's hit Tijdmachine, deed mee op nummer 1-hit Broodje Bakpao van The Opposites en stond al eens in de Lowlands Alpha met zijn groep Flinke Namen. Kortom, Yousef Gnaoui - kortweg Sef - is een household name in de Nederlandse hiphop. Toch begint hij nu pas voor zichzelf. Onlangs verscheen zijn debuutalbum De Leven, waarvan de titelsong al vrolijk mee surfte op de succesgolf van de film Rabat.

De Leven is een popplaat, waarop Sef soms meer zingt dan rapt, waarin je eerder synthpop producties tegenkomt dan een ouderwetse boombap beat. Live speelt de rapper niet met een dj, maar met een volledige band. Sef licht toe in de lobby van het Amsterdamse Hotel V, een entourage die past bij De Leven, met zijn grote nep-haard, semi-geblindeerde ramen en strakke bar. "Jazeker", lacht Sef. "Alleen zou ik het koeienbehang vervangen door panterbehang."


In je nieuwe single Diamanten laat je Hans de Booij zingen dat 'diamanten vallen op de boy/de Booij'. Wat was er eerder: Hans de Booij of het refreintje.
"Het refreintje, maar niet vanwege het woordgrapje. Ik had het zelf ingezongen, maar ik werd er een beetje gek van om mezelf de hele tijd te horen. Ik had op dit moment weinig features. Willie Wartaal zei: je moet het iemand anders laten zingen, een ouder iemand. Hans de Booij was op dat moment al op mijn radar, ik wilde al tijden een cover van Annabel opnemen."

Hij woont niet in Nederland.
"Nee, dat wist ik, maar ik wist niet waar wel. Ik heb Kees (de Koning, red.) gevraagd of hij hem kon vinden. Hij bleek in Thailand te wonen, waar ik net een vakantie naartoe geboekt had. Ik heb hem daar opgezocht. Een vriend van hem heeft er een studio. Hij maakt er wat muziek, niet al te veel. Hij vertelde me laatst dat hij een bootje had gekocht, een soort kano. Daarmee vaart hij soms een paar honderd meter de zee op, midden in de nacht."

Dat zou je De Leven mogen noemen. Zou je het kunnen?
"Nee, absoluut niet, nu nog niet."

Je album is een soort rough guide to Leidseplein Entertainment Area.
"Zo noemen ik en mijn vrienden het inderdaad tegenwoordig, niet meer Leidseplein, maar simpelweg Entertainment Area. Ik heb te veel van steden om zo'n rustig leven te hebben. Als ik op vakantie ga, wil ik ook naar een stad. Hier zijn mensen die me inspireren, de ontwikkelingen gaan sneller. Je moet meer moeite doen om boven het maaiveld uit te komen, maar je hebt wel de meeste prikkelingen."

Je hebt de laatste jaren continu op een soort piekniveau gezeten. Veel opgetreden, hits gescoord. Toch zou je persoonlijke hoogtepunt nog moeten komen. Je scoorde een hit met Dio, werkte met Flinke Namen, nu pas begin je voor jezelf.
"Zo wil ik het graag, bij elke trede omhoog even stilstaan. Dat houdt het spannend, en zo realiseer ik me goed dat niets gegarandeerd is. Je wilt niet terug naar onderen, en om dat te bereiken moet je jezelf steeds opnieuw uitvinden. Als je jezelf succesvol vindt, kun je beter stoppen. Een goed voorbeeld was vorig jaar op Lowlands, met Dio en The Opposites. Tijdens de show keken we elkaar regelmatig aan: wat zijn we hier aan het doen. Maar een dag later loop je weer gewoon tussen de mensen op het veld en denk je: dit moet nog een keer."

Wist je vanaf het begin wat je wilde maken met De Leven?
"Ik wist dat het elektronisch zou worden en dat het groots zou klinken. De festivalhigh is verslavend. Bij het afmaken van mijn muziek heb ik daar rekening mee gehouden."


Vragen mensen serieus aan je of dit nu nog wel hiphop is?
"Ja, het wordt me echt continu gevraagd. Van journalisten snap ik het wel, die moeten aan hun publiek proberen te duiden wat het is. Voor mij is het niet belangrijk. Noem het pop, dat vind ik ook prima. Ik vind het wel leuk dat we met zijn allen de grenzen van de hiphop oprekken. We veranderen de regels."

Toch haal je wel degelijk inspiratie uit hedendaagse hiphop. De beat van Renaissance Man begint als een Big Boi track, verderop wordt het meer Kanye West.
"Ik haal veel inspiratie uit hedendaagse hiphop, maar ook uit oude hiphop. Ik probeer er elementen van te verwerken in een eigen sound. Die beat heeft Reverse gemaakt. Die track begon als een outro van Diamanten, die uitgroeide tot iets heel nieuws. Op dat moment liepen Willie Wartaal en Adje toevallig de studio in, die hebben spontaan meegedaan."

Je hebt een ode aan Michael Jackson op je album staan. Is Kanye West de Michael Jackson van onze tijd?
"Nee. Ik vind Kanye goed, maar ik heb ook veel op hem aan te merken. Zijn muziek is geweldig, maar hij wil je veel uitleggen wat je ervan moet vinden. Hij moet vaker zijn mond houden. Dat is zoveel krachtiger."

Je album is 'flashy', maar er zit ook een traan in. Gesymboliseerd in die diamant onder je oog, op de hoes. Toch speelt je die kaart niet echt. Zo zijn er veel hints naar het overlijden van je vader, maar je hebt geen hele track over hem gemaakt.
"Ik ben gewoon heel bang voor goedkoop sentiment. Ik heb het idee dat verborgen pijn veel heftiger aankomt. Het moet subtiel blijven, er moet wat te ontdekken zijn. Maar die andere kant is er continu. Neem het refrein van Diamanten. Ik schrijf niet voor niets dat het pijn doen als ze landen."

Gers Pardoel doet het veel uitgesprokener, Fresku doet het ook, en met veel succes.
"Ik niet, ik vind het al snel gezeur. Daar wil ik niet naar luisteren. Op een begrafenis maak ik ook een grapje."

Is het overlijden van je vader een cruciaal moment geweest voor jouw muzikale carrière?
"Ja, met terugwerkende kracht kan ik dat wel zo zeggen. Mijn vader overleed in 2002. Op dat moment werd de vloer onder me vandaan getrokken. Ineens zie je dan alles in perspectief en besef je wat belangrijk is en wat niet. Aan het begin is dat heftiger natuurlijk, dan loop je het risico roekeloos te worden. Dat is gelukkig niet gebeurd, maar ik heb wel besloten alleen maar dingen te doen waar ik gelukkig van word. In de tijd dat mijn vader ziek was heeft hij me dat meegegeven. Soms in heel kleine dingen. Ik herinner me dat we op de markt waren om vis te kopen. Dure vis, als je weinig geld hebt. Mijn vader zei: 'je moet nooit bezuinigen op eten'. Dat betekent voor mij meer dan op het eerste gezicht lijkt."