Spookachtig en ongrijpbaar: Erland & The Carnival

Britse indiesupersidekickgroep

door Timo Pisart, foto's Jelmer de Haas ,

Twee weken terug gingen alle cd's van Erland & The Carnival in vlammen op door een brand in het pakhuis van platenmaatschappij PIAS tijdens de Londense rellen, en daarvoor had de band de perfecte soundtrack kunnen verzorgen. De bombastische western van de Britse band is spookachtig goed, maar moeilijk behapbaar.

Britse indiesupersidekickgroep

Twee weken terug gingen alle cd's van Erland &The Carnival in vlammen op door een brand in het pakhuis van platenmaatschappij PIAS tijdens de Londense rellen, en daarvoor had de band de perfecte soundtrack kunnen verzorgen. De bombastische western van de Britse band is spookachtig goed, maar moeilijk behapbaar.



CONCERT
Erland & The Carnival, Lowlands India, zondag 21 augustus 2011

MUZIEK
Zware filmische western die uit dezelfde vijver vist als bijvoorbeeld The Last Shadow Puppets, maar dan met meer tegendraadse exotische ritmes, galopperende gitaren en duistere breaks met spookachtige kermisorgeltjes. Eigenlijk is Erland & The Carnival een indiesupersidekickgroep met muzikanten die hun sporen verdienden in de Britse muziekscene. Gitarist Simon Tong speelde bij The Verve voordat hij zich aansloot bij Damon Albarn en om een mopje mee te spelen met Blur, Gorillaz en The Good, The Bad And The Queen. David Knock drumde eerder al bij The Cult, The Orb en The Fireman. Alleen de mysterieuze frontman Gawain Erland Cooper is volstrekt onbekend.

PLUS
Op het festival én in de indierock zijn weinig acts zo eigenwijs als Erland & The Carnival. Waar de meeste bands slechts in vierkwarts doorbeuken en af en toe een uitstapje maken naar een walsje, hanteert Erland & The Carnival regelmatig uitzonderlijke maatsoorten en weet die nog natuurlijk te laten klinken ook. Het stuwende 'So Tired In The Morning' bijvoorbeeld, dat al vroeg in de set wordt ingezet en ook 'Was You Ever See'. De band is op zijn best tijdens meer rechttoe rechtaan nummers met een flinke dosis bombast zoals het theatrale 'The Tempest' waarin Cooper manisch scandeert 'I'm losing my mind' en het grootse slotnummer 'Love Is a Killing Thing'.

MIN
Erland & The Carnival verzuipt welhaast in de India. Het geluid is een grote brij waarin de instrumenten amper te onderscheiden zijn en veel van de liederen en melodieën zijn gewoonweg te moeilijk om meteen het publiek te pakken. Daardoor komt de band niet over op het publiek.

CONCLUSIE
Erland & The Carnival kiest niet voor de gemakkelijkste weg. Dat pleit voor ze, maar maakt het optreden iets te lastig te verteren.

CIJFER:
7

Meer Lowlands op de speciale festivalsite