Jamie Woon maakt de soul van nu

Een nieuwe draai aan het genre

door Maarten van Heuven, foto's Nick Helderman ,

Door deze editie van Lowlands loopt een rood draadje dat waarschijnlijk niemand van te voren bedacht: James Blake - Jamie Woon - Mayer Hawthorne. Aan de ene kant heb je de elektronische dub van Blake met een ietsjebietsje soul en aan de andere kant heb je pure soul van Hawthorne. En in het midden opereert Jamie Woon die de dub en de soul prachtig in elkaar vlecht.

Een nieuwe draai aan het genre

Door deze editie van Lowlands loopt een rood draadje dat waarschijnlijk niemand van te voren bedacht: James Blake - Jamie Woon - Mayer Hawthorne. Aan de ene kant heb je de elektronische dub van Blake met een ietsjebietsje soul en aan de andere kant heb je pure soul van Hawthorne. En in het midden opereert Jamie Woon die de dub en de soul prachtig in elkaar vlecht.

MUZIEK
Voordat Jamie Woon begint staat er al een flinke menigte bij de Lima. Bezoekers komen ongetwijfeld af op het ultrahippe toverwoord dub waarmee zijn muziek omschreven wordt. Maar juist die bezoekers krijgen in het begin een finke schok te verwerken. Want Woon vangt aan met 'Blue Tooth', een ingetogen rustig soulliedje waarin het ritme slechts met wat beats aangesterkt wordt. En ook de nummers daarna zijn kwetsbaar en intiem. Het geluid lijkt daarbij zacht te staan en ook de stem van Woon is van fluweel. Langzaam aan wint de set aan kracht en dynamiek. Aan het einde komen de meer extraverte nummers als 'Night Air' en de hit 'Lady Luck' waarin de elektronica en de beats een grotere rol spelen.

PLUS
Het is werkelijk prachtig hoe Woon het aandurft om helemaal zelf de controle over de set in handen te hebben. Hij bepaalt tempi, kleuren en sounds, waarbij hij een nieuwe draai aan het genre soul weet te geven. En op het eind demonstreert Woon ook nog eens dat beats niet altijd uit een doosje hoeven te komen. In het acapella lied 'Wayfaring Stranger' zet hij zijn zang namelijk kracht bij door op de microfoon te tappen.

MIN
Het is verdraaid lastig om in het concert te komen. Woon participeert nauwelijks met het publiek en de muziek is te intiem voor de half open Lima. We moeten onze stinkende best doen om in de set van Woon te aarden.

CONCLUSIE
Maar eigenlijk kun je die setopbouw van Jamie Woon briljant noemen, Van zachte, intieme soul gaat hij via de meer dynamische dub naar spannende acapella. De mensen die met hem daarin meegaan, beleven een mooi concert. Dat blijkt aan het einde, als bezoekers en Woon een tevreden glimlach op het gezicht hebben.

CIJFER:
7,5

Meer Lowlands op de speciale festivalsite