Classic Albums is een documentaireserie op Nederland 3 over pop- en rockalbums, die  worden beschouwd als de beste of meest opmerkelijke albums van een  bekende band, of die een periode in de muziekgeschiedenis markeren. Muzikanten, producers en geluidstechnici ontleden de muziek en geven zo  inzicht in de manier hoe het album is ontstaan. Zaterdag 2 april is Niemand In De Stad van De Dijk aan de beurt. De albums zijn ook te beluisteren op de Luisterpaal.

Iedereen gaat maar dood / En de rest drinkt bier in het cafe / Het regent in de straten / Er is niemand in de stad / Want niemand van mijn vrienden nam me mee

"Niemand in de Stad heeft de carrières van iedereen van Bløf tot Acda & De Munnik gekickstart", zegt J.B. Meijers, inmiddels al weer tien jaar gitarist bij de Dijk. "Vraag het maar na: iedereen vindt Huub de allerbeste tekstschrijver. Wat daar allemaal uit voortgekomen is." Alleen daarom al is het vijfde album van de Amsterdamse groep een Nederlandse Classic Album.

Meijers was in 1989 nog met hele andere dingen bezig. "De Dijk associeerde ik in die tijd met alles wat in de evil Top 40 stond. Als puber doe je dat natuurlijk. Doe Maar, De Dijk, Toontje Lager, alles veegde ik op een hoop." Amsterdam was nog ver weg voor Jan Bart. "Ik woonde in Zeeuws Vlaanderen, ik hoorde vaker De Kreuners dan de Dijk. '89 was voor mij vooral het jaar van het eerste album van The Stone Roses. Maar ik weet nog heel goed dat Niemand in de Stad uitkwam. Het was een klapper, daar was geen ontkomen aan."

In de jaren negentig kwam Meijers met zijn eigen bandjes de mannen van de Dijk vaak tegen op festivals en zalen. Hij speelde vanaf '92 ook wel eens met een paar bandleden samen. "Wat me me wel verbaasde is hoe ongelofelijk goed ze waren. Antonie is een beestachtige goede drummer. En Huub is onlosmakelijk verbonden met Amsterdam. Hij was wat dat betreft wel een icoon."

Het titelnummer is Meijers favoriet. "Het is een psalm bijna. De Titanic gaat ten onder en we zingen nog een liedje. Een genot om te spelen ook; het heeft nog altijd een enorme resonantie bij het publiek." Paultje overleed aan een overdosis, Robbie is vertrokken omdat de politie achter hem aan zat. En Nel, mama en Chrisje zijn dood. Een vrolijk album is het niet. "De bandleden waren al eind twintig, begin dertig. Er zit al behoorlijk wat levenservaring in de plaat. Er waren wel wat doden in de directe omgeving van de band. Huub heeft in die periode de nodige klappen gehad. Het is ook een man met ontzettende doodsangsten, hij is heel fatalistisch."

Niemand in de Stad heeft een heel straightforward geluid, vindt Meijers. "Dat hoor je wel vaker bij Classic Albums. Het zijn vaak monomorfe platen. Niet saai, maar wel duidelijk een weerslag van een bepaalde periode. Rumours van Fleetwood Mac heeft dat, en bijvoorbeeld Let There Be Rock van AC/DC." Het was de meest coherente periode voor De Dijk. "Ze waren nog wat jonger en ze hadden minder verplichtingen naast de band, zoals kinderen. De Dijk was toen echt een unit."

Toen De Dijk eind jaren negentig Meijers vroeg om hun nieuwe album Zevende Hemel te produceren kwam dat voor hem als een donderslag bij heldere hemel. "Pats boem! Hoe bedoelen jullie? Was mijn eerste reactie. Ik vond het een hele eer." Hij speelde al een beetje mee op die plaat. "Ze vonden het verfrissend om iemand als ik er bij te hebben. Iedereen had twijfels over hoe het verder moest met de band. Je merkte dat ze weer geinspireerd raakten. Binnen een paar maanden zat ik eigenlijk al bij de band."

Dat was wel wennen. "Ik dacht bij mezelf wel: dit is toch geen alternatieve muziek?" Maar ze lieten mij behoorlijk vrij in mijn inbreng. Meijers ging ook live meespelen. "Daar zaten natuurlijk veel nummers van Niemand in de Stad bij. Ik hoorde daar weer andere dingen in. Ik heb ook een andere manier van spelen als Nico. Hij komt meer uit de Booker T en Stax hoek: spartaans en weinig. Ik was meer Johnny Marr. Dat heb ik er klakkeloos ingedonderd."

Zaterdag 2 april van 20.55 tot 21.55 uur Niemand In de Stad van De Dijk bij Classic Albums op Nederland 3 aan de beurt. De albums zijn ook te  beluisteren op de Luisterpaal.