Architecture in Helsinki is onderweg drie muzikanten kwijtgeraakt, maar nog altijd één van de meest bonte gezelschappen op Motel Mozaïque. Dat geldt meer voor de uitdossing dan voor het geluidspalet van de Australiërs, dat vooral uit eighties disco- en lichte electropop-tinten bestaat.

GEZIEN:
Architecture in Helsinki, Motel Mozaïque Gouverne Zaal 1, 09-04-2011

MUZIEK:
Arty indiepop met een grote rol voor de (in blauw glitter verpakte) synthesizers, hevig leunend op jaren '80 disco, wave en electropop. En mierzoete discopop als Kellie Sutherland de leadzang doet.

PLUS:
Architecture in Helsinki begint sterk met de eerste nummers van het nieuwe album Moment Bends, dat maandag verschijnt en na de show al te koop was in Gouverne. Songs als Escapee galmen van de catchy jaren '80 synthpop en zijn zeer dansbaar. Veel gejuich van de met dansende kids gevulde Gouverne en Sutherland zegt uitdagend: "And that was just the beginning." Als de in een wijde turquoise glitterjurk gestoken zangeres de microfoon pakt, worden we zo meegevoerd naar de sound van Madonna's Like A Virgin / True Blue periode.

MIN:
Was het maar zo uitdagend als Madonna. Sutherland voert Architecture in Helsinki meer naar zoete en overgepolijste (bubblegum) discopop. Met Bird als leadzanger gebeurt er meer, maar komen we toch ook nadrukkelijk in het synthpop schemergebied van acts als Erasure, Bronski Beat en The Human League. Dat zou niet zo erg zijn, als je het idee had dat de Aussies daar wat aan toevoegden.

CONCLUSIE:
Positieve uitzondering is onder meer de sterke nieuwe single Contact High en het nummer I Know Deep Down, waarin de synths, weirdness, de backing vocals en de vervormde androgyne zang van Bird wel de juiste toonhoogte vinden. Voordeel is dat het niet al te spannende album, live met z'n zessen wat opwindender op te dienen is. Het zestal is poppy, blij, bovengemiddeld dansbaar en bouwt een feestje met lichte electropop en zware bassen. Maar de groep is ook kopieerzuchtig en erger: wat niksig. Zoals de tweede helft van Moment Bends als de bekende nachtkaars uitgaat, zo vervalt de groep soms in een laf kabbelende discopop die zowaar bijna richting new age gaat.

CIJFER:
6