Woensdag stemde het Europarlement in meerderheid voor het rapport Gallo, een voorstel voor de bescherming van intellectueel eigendom. GroenLinks en D66 reageerden furieus op het rapport, maar zoals VVD’er Toine Manders al opmerkte: het heetste hangijzer staat er niet eens in. Wat de partij van Marielle Gallo echt wil is sinds deze week in Frankrijk van kracht: HADOPI, oftewel three strikes out. Drie keer betrapt worden op illegaal downloaden, en je internet wordt afgesloten.

Na lang gesteggel lijkt de wet nu van kracht te zijn. Deze week werd het internet overspoeld met berichten over de eerste IP-adressen die door HADOPI ingezameld werden. Dat gaat met tienduizenden tegelijk, melden diverse bronnen. Maar wat is het nu precies, die HADOPI wet? En moeten we er nu wel of niet voor vrezen? 3VOOR12 sprak met een van de felste tegenstanders van de wet, internetactivist Jeremie Zimmerman van La Quadrature Du Net, de Franse versie van Bits Of Freedom. “De HADOPI wet die nu van kracht is, is geen nederlaag, het is juist een grote politieke overwinning. Het is namelijk een dode wet.”

Hoe is de HADOPI-wet tot stand gekomen”?
“Er is een lang proces vooraf gegaan aan het ontstaan van deze wet. In 2007 werd duidelijk dat de makers probeerden een wet te maken waarbij ze justitie konden omzeilen. In plaats daarvan zou er een administratieve autoriteit moeten komen. Dat is logisch, want rechtszaken zijn duur en intellectueel eigendom is complexe materie. De bewijslast is heel moeilijk te leveren. President Sarkozy zette zich persoonlijk in voor zo’n constructie zonder tussenkomt van politie of rechter, maar het congres heeft die plannen geblokkeerd.”

Waarom is het zo lastig te bewijzen?
“Het feit dat een beschermd werk over het internet verplaatst wordt is geen bewijs dat dat illegaal is. Het kan ook een privé kopie zijn, of een remix. De rechter legt de grens vermoedelijk bij commercieel gebruik. De wet is in die vorm verworpen, ondermeer omdat een private administratieve instantie de vrijheid van meningsuiting zou beperken. In de aangepaste versie van HADOPI is de bevoegdheid om sancties op te leggen weer bij de rechtelijke macht terecht gekomen.”

Is dat een goede zaak?
“Zeker. De HADOPI wet die nu van kracht is, is geen nederlaag, het is juist een grote politieke overwinning. Het is namelijk een dode wet. IP-adressen alleen zijn geen solide juridische basis. Rechters zullen nooit sancties op leggen, en daarmee fungeert HADOPI enkel als vogelverschrikker en spammachine. De makers van de wet denken dat mensen er zo van zullen schrikken dat ze niet alleen stoppen met downloaden, maar dat ze naar de winkels zullen rennen om dvd’s te kopen. Dat is natuurlijk niet zo, er zijn legio mogelijkheden om HADOPI te ontwijken.”

Hoe dan?
“HADOPI inventariseert bijvoorbeeld alleen mainstream downloaden. Ze kijken naar 1.000 populaire films en 10.000 liedjes. Ze doen zich op populaire torrentsites voor als peer, en registreren dan je IP-adres. Maar als je wegblijft van de blockbusters heb je weinig te vrezen. HADOPI zal vermoedelijk alleen maar goed zijn voor de diversiteit aan downloadplatforms.”

De Nederlandse Europarlementariër Toine Manders (VVD) vertelde 3VOOR12 dat dankzij hem de three strikes out sanctie niet in het rapport Gallo terecht gekomen is. Hij was daar trots op en vindt dat tegenstanders van het rapport spoken zien.
“Het spijt me het te moeten zeggen, maar de heer Manders heeft in het Parlement de reputatie dom te zijn. Hij eet uit de hand van de industrie-lobby. Zijn amendementen aan het rapport Gallo zijn knip-plak-fragmenten uit lobbystukken. De claim dat hij hoogstpersoonlijk three strikes uit het rapport Gallo gehaald heeft klopt niet. Three strikes heeft in geen enkele versie van het rapport gestaan. En hoe kan hij zeggen dat mensen spoken zien? Hij heeft toch ook de ACTA documenten gelezen en de Engelse Digital Economy Bill gezien?”

Verwacht je dat andere Europese landen ook three strikes wetgeving zullen implementeren, zoals sommige politici vrezen?
“Frankrijk is een testcase. Ze willen simpelweg proberen of het hier werkt. Als dat niet zo is, zal niemand zo’n wet willen invoeren. HADOPI is een politieke nachtmerrie. Het heeft voor een groot maatschappelijk debat gezorgd in Frankrijk. Politici die voor stemden, worden op straat uitgejoeld door jongeren. Politici die tegen zijn zullen het zeker gebruiken in de eerstvolgende politieke campagne. Andere landen zullen niet in dezelfde vallen trappen.”

Betekent dat dat mensen zich drukker maken dan nodig is?
“Er zijn wel andere zaken die me zorgen baren. In het rapport Gallo bijvoorbeeld is sprake van zogeheten voluntary agreements. Oftewel: ISP’s spreken met de contentindustrie af dat ze met elkaar zullen samenwerken in de bestrijding van auteursrechtenschending. Politici als Toine Manders zijn daar een voorstander van. ISP’s kunnen dan in hun algemene voorwaarden vastleggen dat bepaalde dingen niet mogen, en dan heb je geen rechterlijke macht meer nodig. De trend op dit moment is dat grote mediabedrijven fuseren met telecommaatschappijen. Dat is een gevaarlijke ontwikkeling. Op dat moment heb je niet alleen een private politiemacht, maar ook een private rechter.”