Bijna was Annasaid geen kwartet geweest, maar een kwintet. En bijna was dat vijfde lid een vrouw. Inderdaad, genaamd Anna. Maar toen haar muzikale kwaliteiten te wensen overlieten, bleef alleen haar naam aan de band plakken. Zo luidt althans het officiële verhaal, en waarom zouden we het niet geloven? De band speelde veel, voornamelijk in eigen land. Na tours met onder meer Glasvegas en Florence and the Machine (o.a. in de Melkweg) debuteert de band met een opvallend Brits klinkende gitaarpopplaat.

Er was een tijd dat Bloc Party nog compacte, intelligente popsongs maakte. Dat duurde niet lang. Al op album nummer twee besloten de Britten dat het tweede ingrediënt genoeg was. Maar in hun slipstream ontstonden wel andere bands, die het gat vulden dat er nog wel degelijk lag. Een band als Foals bijvoorbeeld, en nu, vijf jaar na het Bloc Party debuut, deze jonge Deense band. 

We horen staccato ritmes en het scherpe dubbele gitaargeluid dat ook mathpop collega’s Foals kenmerkt, maar dan net wat lichtvoetiger. De zang is vrijwel steeds tweestemmig en de refreinen zijn net zo poppy en dansbaar als bij de succesvolle popband Two Door Cinema Club. De band neemt gas terug op Frenzy, een song die rustig begint en tot een hoogtepunt komt met een slepende gitaareruptie. Het eerste typisch Scandinavische moment op de plaat. Zo is er ook nog afsluiter (Paranthesis) (met haakjes), een grotendeels instrumentale repetitieve piano-song.

De rest van de plaat heeft een hoog tempo en gaat grotendeels rechtdoor, zonder eenvormig te worden. Wat minder ambitieus dan sommige genregenoten, maar wel met veel overtuiging. De songs hebben af en toe slimme ritmische wendingen, zonder de drang het de luisteraar moeilijk te maken. Single Hands – met drijvende plukbas – is de grootste hit, maar ook Jua en Dogfight mogen er zijn. Sun is een geduldig liedje met een sterk samenspel van basdrum, basgitaar en percussie. Op Dogfight, dat eerder al een EP leidde, gebruikt Annasaid het weidse gitaargeluid van Editors niet om een zwaarmoedige deken over de muziek te draperen, maar juist om ruimte te creëren. De optelsom is simpel: ambititie en toegankelijkheid: Annasaid solliciteert naar de grote zalen.

Jua van Annasaid verschijnt op Unity Sound/Remote/Suburban. Het album staat tijdelijk op de Luisterpaal.