Jarenlang werd hij in één adem genoemd met Pete Philly en vierde hij samen met de hiphopper grote successen in binnen- en buitenland. Na twee alom geprezen albums en een remixplaat kozen Pete Philly en Perquisite ervoor ieder hun eigen weg te gaan, wat kort na elkaar resulteert in een uniek web-based concept met gratis tracks voor de één en een solodebuut voor de ander. Komende zaterdag presenteert de Amsterdamse producer Perquisite zijn album Across in Paradiso. Een plaat met uiteenlopende stijlen en een veelvoud aan gastzangers, en toch een geheel eigen gezicht: "We hebben elkaar niet nodig om goede muziek te maken."

"Het komt wel goed." De eerste try-outs voor de liveshows verliepen nog niet helemaal volgens het plan van Pieter Perquin, alias Perquisite, maar zo langzamerhand komt er vlak voor de eerste echte show wat meer vastigheid in de optredens. "Ik heb natuurlijk eerst de plaat gemaakt, pas daarna ga je kijken hoe je dat naar een liveshow kan vertalen." Niet gek dat het wat puzzelen is, want we kennen de Amsterdammer vooral als de producer achter Pete Philly, achter de knoppen dus: "Voor het eerst wil ik alles volledig live doen. Geen elektronica die meeloopt, geen laptop, geen dj; niks. Dan is het even zoeken naar hoe je een herkenbare Perquisite sound neer gaat zetten. Op de plaat heb ik alle drumbeats geprogrammeerd, terwijl die op het podium door een 'echte' drummer gespeeld moeten worden. Ook was het mijn eerste keer als bassist op het podium."

De opzet die Perq koos voor zijn eerste album vertoont opvallend veel verschillen met Mindstate en Mystery Repeats. In plaats van te werken met één vocalist, selecteerde de producer er maar liefst twaalf, uit alle lagen en genres van het Nederlandse muzieklandschap. Samenwerking met onder andere Tjeerd Bomhof (Voicst), Henk Hofstede (The Nits), Torre Florim (De Staat) en Janne Schra (voormalig Room 11) zorgen voor een gevarieerd album. Niet perse een kant die hij bewust op wilde: "Het zijn mensen in de Nederlandse muziekscene die ik cool vind, een hele subjectieve keuze dus. Zeventig procent kende ik al voordat ik aan de plaat begon. Tjeerd is een goede vriend van me en ik heb eerder met hem samen gewerkt, ondermeer voor een nummer op het laatste Voicst album, Urita heeft mij twee jaar geleden gevraagd of ik aan haar soloplaat wil werken en Sanguita ken ik van de film Carmen Van Het Noorden. Torre heb ik gewoon gemaild. Ik hoorde The Fantastic Journey Of The Underground Man en was meteen verkocht. We hebben toen afgesproken dat ik voor hen een remix zou doen, in ruil daarvoor zou hij meedoen op mijn plaat. Zo is het eigenlijk met heel veel mensen gegaan."

Ondanks de grote verscheidenheid aan gastvocalisten, vindt Perq dat zijn eigen stijl nergens in het gedrang is gekomen: "Het is echt mijn  kindje, ik heb tachtig procent van wat je hoort zelf ingespeeld, behalve de zang en zanglijnen." Toch hebben de zangers ook instrumentaal hun stempel weten te drukken: "Het verschilt per track. Voor sommige nummers - bijvoorbeeld die met Tjeerd en Henk - zijn we gewoon achter de piano gaan zitten en vanaf nul begonnen, maar in de meeste gevallen begon het met een beat of opzet die ik van tevoren had gemaakt, en zijn we daarvandaan verder gegaan. De teksten zijn in principe altijd van de vocalisten zelf, maar sluiten natuurlijk aan bij de basis die ik heb gemaakt. Bovendien hebben we van tevoren brainstormsessies gehouden om te kijken waar het nummer over kon gaan." De enige uitzondering op deze regel is Dead Souls, dat Perquisite samen met De Staat-frontman Torre Florim produceerde. "Ik kan nu met verschillende vocalisten en hun eigen stijlen heel breed gaan, toch blijft het helemaal mijn album. Ik denk ook dat je in mijn drums en bassen wel heel erg een Perquisite-sound kunt ontdekken, net als in de composities op zich; die klinken over het algemeen vrij melancholisch."

De sound op het album ligt vast, op de bühne allerminst. Door de grote verscheidenheid aan gasten op het podium zal iedere voorstelling er anders uit zien: "We hebben een band van vier man, met daarbij twee frontzangeressen en per show twee of drie gastzangers of zangeressen. Wie dat zijn verschilt per show, daardoor is ieder optreden anders. Dat werkt heel goed. Alleen de rapnummers en de Spaanstalige track kunnen niet door de vaste zangeressen gedaan worden, dus die zul je alleen zien als de betreffende gastartiesten aanwezig zijn. De optredens moeten juist anders zijn dan het album, ik vind dat heel tof." Het enige probleem zou een buitenlandse tour kunnen vormen. Niet ondenkbaar, aangezien Pete Philly & Perquisite in bijvoorbeeld Japan al behoorlijke voet aan de grond hadden. "Eigenlijk verandert dat niet zo heel veel en gaan we touren met de band, zangeressen en misschien één van de rappers van het album. Dat zie ik wel gebeuren. Maar in het ergste geval zijn er drie nummers die we niet kunnen spelen, de rest is geen probleem."

Een van de meest opvallende veranderingen naast de muziek, is de centrale plaats die Perq op de planken inneemt. Diezelfde plek werd voorheen heel nadrukkelijk opgeëist door showman Pete Philly, waardoor de producer wat naar de achtergrond geduwd werd: "Mensen hebben door de tijd die ik met Pete op het podium heb gestaan soms een wat vertekend beeld van mij gekregen: ze denken vaak dat ik heel introvert ben. Dat valt best mee. In een duo krijg je bijna automatisch dat als de één extreem extravert is, de ander wat rustiger wordt. Pete ís extreem extravert op het podium. Daardoor kreeg je van hem een beeld als dominante frontman, en kreeg ik het stempel van de gesloten producer op de achtergrond. Mensen die mij persoonlijk kennen zullen mij nooit zo neerzetten, dat beeld is in de media ontstaan." Solo blijft Perq's rol onstage zeker niet beperkt tot het instrumentale deel: hij is naast bassist ook spreekstalmeester: "Ik kondig de nummers aan, vertel hoe de plaat tot stand is gekomen, en tijdens repetities bepaal ik welke muzikale richting we op gaan."

De nieuwe richting is in bijna alle opzichten verschillend ten opzichte van de succesjaren met Pete Philly. Toch is weemoed niet de eerste emotie die opkomt als het over die periode gaat: er is ook iets van opluchting. "Ik ben nu gewoon bezig met deze plaat en kijken hoe ik die live het beste kan vertolken. Daar ligt op dit moment mijn main focus. Ik kijk of ik dit leuk vind en hoe het loopt, dan zien we wel verder. Het was met Pete ook niet altijd makkelijk. In de studio wel, maar daarbuiten konden we het over bijna niets eens worden. Dat is één van de redenen dat we gestopt zijn. We hadden zóveel clashes, we begrepen elkaar soms totaal niet. Het is veel makkelijker om met mensen samen te werken die niet zo anders zijn dan ik."

Overigens is dat geen beschuldiging aan het adres van Pete Philly, benadrukt Perq. Of aan dat van hemzelf: "We zijn gewoon totaal verschillende persoonlijkheden die ooit voor de lol begonnen met muziek maken. Dat werkte heel goed, en ineens zaten we samen urenlang in busjes en vliegtuigen. Muziek maken was niet het probleem, maar alles daaromheen wel. Mensen zien vaak de andere kant van het verhaal niet: het touren, de wrijving die daaruit onvermijdelijk voortkomt. We hoorden ook vaak dat we nog een derde plaat moesten maken. Nee, dachten we, als we nu een derde plaat gaan maken, krijg je iets dat we niet voelen en daardoor niet tof is. We zijn op het goede moment gestopt en hebben elkaar helemaal niet nodig om goede muziek te maken. Ik mis het echt niet."

Perquisite lanceert zijn debuutalbum Across komende zaterdag met een releaseparty in Melkweg Amsterdam. Beluister de plaat nu tijdelijk op de Luisterpaal.