Backstage in Tivoli de Helling hangt Incubate's Peter Meeuwsen met zijn Zeeuwse maat De Tuinen. Zij mogen met hun obscure Haunted Cassette Tapes vanavond de zaal leeg spelen, en daar hebben ze zin in. Maar eerst moet de openingsband van vanavond - Voice Of The Seven Thunders - die zaal maar eens vol zien te spelen met hun trippy, psychedelische rock. Geen eenvoudige opgave, want het programma vanavond is sterk maar taai. Bovendien ligt het momentum van deze vrijdagavond in Tivoli, met Junip, Caribou en Beach House op het programma.

GEZIEN:
Voice Of The Seven Thunders, Tivoli de Helling, Le Guess Who?, 26-11-2010

MUZIEK:
Engelsman Rick Tomlinson maakte drie jaar terug indruk met zijn band Voice Of The Seven Woods, waarmee hij een psychedelische folkplaat maakte. Een nagenoeg instrumentale, kalme maar hallucinerende plaat, die Tomlinson zelf misschien ook wel wat te rustig was. En dus liet hij zijn band reïncarneren als Voice Of The Seven THUNDERS, dat zoals de bandnaam al doet vermoeden een stukje steviger is. De band vernoemde zich - zo zegt de legende - naar een verzameling mystieke teksten over de Apocalyps.

PLUS:
Schakelpunt in die naamsverandering schijnt de komst van bassist Rory Gibson geweest te zijn, en dat klinkt logisch als je de band hier vanavond aan het werk ziet. Hij is ook nu de sleutel van de band, de werkzame stof in de geestverruimende pil. Als Gibson even opschakelt met een krautgroove, begint er iets te groeien. Al schenkt hij de hoofdrol aan zijn collega gitarist Tomlinson, die gretig de pedalen intrapt. De songs - of beter: stukken - zijn eerder gebaseerd op ritmiek en herhaling dan op melodie. De solo's hinten naar Arabische en Aziatische muziek.

MIN:
In de rustiger gedeeltes is de band ronduit slordig, met name drummer en lead gitarist. De spaarzame zang is flets en had misschien beter helemaal weggelaten kunnen worden. Op die momenten realiseer je je ineens dat er maar vijftig mensen in de zaal staan, dat het nog niet zo warm is binnen en dat de kleurrijke visuals achter de band je hersenpan lang niet zo hard splijten als je zou willen.

CONCLUSIE:
Iemand moet de eerste zijn, maar psychedelica op de nuchtere maag is als met het bierteam voetballen op zondagochtend om acht uur. Het lijkt er een beetje op dat de band zich daar bij voorbaat bij neergelegd heeft. Dat is jammer, want zo komt het spannende bandgeluid stukken minder goed uit de verf dan op plaat. Er wordt zachtjes geklopt op de deur naar andere dimensies, het is aan de volgende bands om hem open te rukken.

CIJFER:
6,5

Alles over Le Guess Who? op de speciale festivalsite.