"We hadden nul fans, alleen familie en vrienden. Eén optreden hadden we gedaan, en dat was nu ook weer niet zo goed dat er een golf van opwinding door ontstond. Maar binnen een week mailde M.I.A. Ze was letterlijk onze eerste fan." Vanaf dat moment ging het hard met Sleigh Bells. Ze tekenden bij M.I.A's label N.E.E.T., stalen de show op showcasefestival CMJ en brachten begin dit jaar debuutalbum Treats uit. Het is een bizarre kruising van keiharde beats, metalgitaren en popvocalen, waarvan je je afvraagt of M.I.A in haar recalcitrante fase het niet zelf had willen maken. "Ik had vanaf het begin ongeveer in mijn hoofd hoe het moest klinken. Hard en repetitief."   

"Er is geen goed of fout"
De legende van Sleigh Bells begint in een Braziliaans restaurant in Brooklyn, New York, halverwege 2008. Derek E. Miller, op dat moment gitarist van de niet onverdienstelijke hardcoreband Poison The Well, was toe aan iets anders, iets van zichzelf. Het idee zat in zijn hoofd, voor de uitvoering had hij nog een belangrijke compagnon nodig: een zangeres. Op een goede dag dineerde Alexis Krauss, voormalig lid van popgroep Rubyblue met haar moeder in het restaurant. Miller bediende ze en raakte aan de praat over zijn muzikale ideeën. Nota bene moeder Krauss raadt hem haar dochter aan, en de klik ontstond meteen. “Voor sommige mensen is het idee van een popster als Britney Spears die werkt met een producer als Max Martin rotzooi. Die luisteren liever alleen naar Black Flag. Er zijn ook mensen die het hoge kunst vinden, en ik ben zo iemand. Er is geen goed of fout.”   

Sleigh Bells probeerde de contrasten juist zo goed mogelijk te gebruiken. Elektronische metal met popvocalen, die toch compromisloos klinkt, een combinatie die je niet elke dag hoort. ”We hebben allebei een achtergrond waar de creatieve mogelijkheden beperkt zijn. Bij hardcore hoor je hard te spelen en te schreeuwen, het is muziek voor serieuze jonge mannen. Alexis zat in een popgroep, bedacht door een producer. Je kunt je voorstellen dat je vrijheid dan beperkt is. We hebben heel bewust eerst twee heel verschillende nummers gemaakt: het harde Infinity Guitars en het rustige Rill Rill, met een Funkadelic sample. Zo houden we alle mogelijkheden open. Als we ooit een heel andere plaat willen maken, kunnen we wijzen naar die nummers. Kijk, het was er allemaal, vanaf het eerste moment.”

Lomp en atonaal
Dat Miller in uitgerekend een Braziliaans restaurant werkte is geen toeval, geeft hij toe. Zo speelt Braziliaanse muziek stiekem een heel grote rol in de sound van Sleigh Bells. Niet dat het duo nou zo exotisch klinkt, maar de baile muziek uit de achterstandswijken van Rio de Janeiro was wel degelijk essentieel. Niet toevallig werd het genre onder de aandacht van een groot publiek gebracht door M.I.A. "Niet iedereen vind het mooi. Het is vaak lomp en atonaal, maar ik vind dat juist een compliment”, vertelt Miller. “In Amerika noemen we het favela funk. Het woord favela in de naam van het restaurant was een van de redenen om daar maar te solliciteren. Af en toe was er live muziek in het restaurant, al was het meestal salsa. Alleen op zaterdag was er wel eens een dj."  

Baile funk, een genre dat feitelijk een kruisbestuiving is tussen Zuid-Amerikaanse muziek en Miami Bass, een harde vorm van dansmuziek met hiphopinvloeden die in de jaren negentig groot werd in Florida. Miller woont nu weliswaar in New York, maar hij groeide op in de uiterste zuid-oostpunt van Amerika. "Strikt genomen was ik net te jong voor Miami Bass, maar ik ben er wel mee opgegroeid. Dan belandde ik op feestjes bij mensen met soundsystems achterin hun kofferbak, die maar een doel hadden: zo hard mogelijk pompen. Toen ik een jaar of 13, 14 was raakte ik in de ban van de hardcore."  

Goedkope drumcomputers
Nu komen die beide wortels samen, en dat is helemaal niet zo gek. Ook in balie funk vind je veel invloeden van heavy metal, een genre dat het traditioneel goed doet in Brazilië. "En net als veel van die Braziliaanse producers heb ik alle muziek op hele standaard software als Logic en Garageband gemaakt, en zonder al te veel schaafwerk. We hadden geen geld voor een drummer, en dus kocht ik maar een paar goedkope drumcomputers. Pas toen kwam ik erachter hoe klaar ik was met traditionele drummers. Ik heb vervolgens heel harde en overstuurde beats gemaakt, maar ik vond het niet goed genoeg. Totdat ik de tracks ging bouncen. Dat is het proces waarbij je alle losse sporen samenvoegt tot een track, die je in bijvoorbeeld iTunes kunt afspelen. In dat proces sloeg alles in het rood. Toen klonk het gaar, maar precies zo opwindend als ik wilde." 

Treats van Sleigh Bells verschijnt op N.E.E.T./Sony. Het album is tijdelijk te beluisteren op de Le Guess Who? Luisterpaal. Sleigh Bells speelt vrijdag 26-11-2010 als voorprogramma van M.I.A op STRP in Eindhoven, zaterdag 27-11-2010 op Le Guess Who? in Utrecht. Alles over Le Guess Who? vind je op de festivalsite.