"This was our last show. We've been touring since March, but after tonight we'll go home." Zanger Kevin Drew legt aan het begin van het optreden even uit hoe de vlag erbij hangt, even later springt hij al tijdens het tweede nummer van het podium om in het publiek verder te zingen. Broken Social Scene is zeker niet van plan de laatste show van deze tour af te raffelen.

GEZIEN:
Broken Social Scene, Le Guess Who?, Tivoli Oudegracht, 25-11-10

MUZIEK:
Rijke, haast Barokke indiepop uit, niet voor het eerst vanavond, Canada. Het is altijd even afwachten hoeveel waar je voor je geld krijgt. Broken Social Scene staat soms met negentien (!) man op een podium, inclusief strijkers en koperblazers, en nooit met minder dan zes. Vanavond zijn er acht op komen draven, de partijen van die andere elf personen worden moeitleloos door hen overgenomen. Het resultaat van zoveel muzikaliteit en de inmiddels vier langspelers tellende discografie is dat de band haast eindeloos kan varieren, en voortdurend op en neer zweeft tussen dromerige popliedjes en wat stevigere post-rock, hier en daar kun je zelfs wat flarden uit ska terugvinden. Vast gegeven blijft die volle, barokke instrumentatie.

PLUS:
Er zit heel veel muzikaliteit in Broken Social Scene. Zelf hebben ze moeite met het label supergroep - in de indiescene is het immers heel normaal om meerdere projecten tegelijk te hebben lopen - maar verdient dat predikaat zeker. Het is boeiend om te horen en te zien, wat er zich op het podium afspeelt. Bassist Charles Spearin blijkt niet alleen een begaafd bassist en gitarist, maar ook een begenadigd saxofonist, en zo lopen er meer rond. Het overvolle geluid wil nog weleens wat missen aan puntigheid, waardoor het moeilijk is om hoogtepunten in de set aan te wijzen, maar juist op de momenten dat er vier gitaren op het podium staan en de instrumentatie wat traditioneler is, laat Broken Social Scene zien ook heel goed kleinere liedjes te brengen. De set is knap uitgebalanceerd, waarbij orkestrale paardenmiddelen spaarzaam ingezet worden. Het effect is des te groter.

MIN:
Al zovelen zijn in deze valkuil getrapt, en waarschijnlijk zal Broken Social Scene ook niet de laatste zijn: het is heel knap - echt - dat alle bandleden ook alle instrumenten spelen, maar wat is daar de noodzaak van? Waarom moet de bassist ineens gitaar spelen, terwijl de gitarist een bas omhangt? Het wordt er zo rommelig van, en dat is jammer.

CONCLUSIE:
De grens tussen gevarieerd en rommelig is een hele smalle. Het merendeel van de tijd laat Broken Social Scene zien dat het heel goed in staat is de gulden middenweg te bewandelen, maar af en toe zitten er nog wat uitglijders in de set. Jammer, maar waarschijnlijk onvermijdelijk als je met deze uitgeklede bezetting de volledige instrumentatie voor je rekening wil nemen. Desalniettemin blijft BSS ook op de meer chaotische momenten boeien, hetzij ternauwernood. Slimme liedjes, ijle zangpartijen en verrassende hooks houden je scherp. Na afloop vraagt iemand  vooraan zich verbaasd af hoe dit op volle sterkte moet klinken. Inderdaad, ben benieuwd.

CIJFER:
8

Alles over Le Guess Who? op de speciale festivalsite.