Donderdagavond 25 november presenteert 3VOOR12 weer drie muziekdocumentaires tijdens het IDFA in Amsterdam. Drie Nederlandse muzikanten kregen een sneak preview. Patrick Tilon was vroeger onder de naam Rudeboy de zanger van de band Urban Dance Squad en tegenwoordig bandlid van Battles of 1977 en The Phantom Four & The Arguido. Tilon keek voor 3DOC12 naar de documentaire LENNONYC

De documentaire van regisseur Michael Epstein bekijkt het leven van Lennon vanaf het moment dat hij met zijn vrouw Yoko Ono naar New York verhuist. Tilon vertelt waarom hij denkt dat deze verhuizing zo belangrijk was voor Lennon. “Lennon hield ervan om zichzelf te zijn, maar ook om bij andere mensen te zijn die zichzelf zijn. Dat is een van de redenen waarom hij New York zo geweldig vond.”

Tilon is zelf al sinds zijn jeugd fan is van The Beatles en Lennon. “Ik groeide op met de Beatles, omdat mijn vader een Beatles fanaat was. Hij heeft mij ondergedompeld in alles wat met The Beatles te maken had. Mijn eerste plaat was Rock ‘n’ Roll Music.”

Dat hij één van de eerste Nederlanders is die de documentaire LENNONYC ziet, noemt hij een grote eer. “Ik vond het erg goed. Ik heb ook een beetje gehuild. Er zaten een paar dingen in die me nog steeds raken, onder andere zijn dood. Ik vergeet nooit meer het moment dat ik dat hoorde. Ik woonde toen nog bij mijn ouders en ik was de eerste die op stond. Ik zette zoals altijd direct mijn hifi installatie aan en ze zeiden gelijk dat hij dood was.”

Hij zegt dat hij alle voorgaande films over het leven van Lennonal wel gezien heeft en kan maar één ding concluderen. “Ik vind het een hele volwaardige film. Het is chronologisch en er wordt niet te veel tijd gestoken in the lost weekend of Lennon. Ze zijn heel goed ingegaan op de belangrijke dingen; waar het daadwerkelijk aan schortte tussen hem en zijn vrouw.”

“Een ander aspect dat ik heel belangrijk vond in de film is dat te zien was dat Yoko Ono altijd verdiend heeft wat haar nooit is gegund. Mensen hebben nog steeds niet begrepen dat die vrouw van vitaal belang was voor Lennon. En niet alleen vanuit een menselijk oogpunt, maar ook vanuit muzikaal oogpunt. Hij had wel meer moeite moeten doen om het zinnige van het onzinnige te scheiden, maar Lennon is nooit een perfect man geweest.”

Dat laatste is ook wat Tilon zo bewondert aan de ex-Beatle. “Hij was zo eerlijk in het tonen wie hij was en dat zie je bijna geen één artiest doen. Ik zou misschien nog een uitzondering maken voor Frank Zappa, maar dan stopt het voor mij. Zelfs Bono kan niet naast hem staan omdat Lennon zo integer was. Hij was een ongepolijste man die niet alleen charisma had en diplomatiek kon zijn, maar ook liet zien dat hij ontzettend kwalijke kanten had. Dat maakt hem eerlijk.”

In zijn persoonlijke leven heeft Tilon veel aan Lennon gehad. “Wat ik van hem geleerd heb is zijn openheid tegenover alle mogelijkheden. Wanneer je iets zegt dat verdeeldheid zaait, wil het nog niet zeggen dat het niet integer gebeurd is. Dat is bij Lennon ook heel belangrijk. Je moet een mens nooit oordelen op het moment, maar aan het einde. Op het moment dat Lennon fout zat, gaf hij het ook gelijk toe. Je ziet mooi in de film geïllustreerd dat hij van sommige dingen oprecht enorm spijt heeft en daar gaat het om. Ik stel mijzelf wel eens de vraag: ‘Heb ik de kracht om toe te geven dat iets fout was?’”

Ook op muzikaal vlak heeft Lennon zijn sporen achtergelaten bij Tilon. “Je kan hele op zichzelf staande dingen zeggen die samen een geheel vormen, zonder dat je dat misschien van tevoren gedacht had. Dat is een manier van schrijven die hij aan mij introduceerde en volgens mij is er geen betere hierin geweest. Wat mij ook beviel in zijn manier van schrijven was dat hij anticipeerde op het moment. Hij komt binnen met songmateriaal en neemt de tijd om te schrappen en te anticiperen op de emotie van dat moment. Daar is hij heel uitzonderlijk in. Ik heb dat van hem, omdat ik dat toevallig kan en Kurt Donald Cobain had hetzelfde.”