Het goede nieuws voor U2 fans in 1988 was dat anders dan in 1987 nu wel een liedje van hun favoriete band was geselecteerd voor de Song Van Het Jaar. Het slechte nieuws was alleen dat When Love Comes To Town dat U2 samen met BB King opnam niet bepaald tot hun beste werk gerekend kan worden. Toch behaalde U2 de veertiende plek. Want de band was inmiddels uitgegroeid tot stadion formaat en hun album in 1989 een van de best verkopende platen van dat jaar zijn.

De onder critici populairste albums van 1988 waren Daydream Nation van Sonic Youth, in de lijst vertegenwoordigd op 9 met Kissability; Green van R.E.M., in de lijst op 2 met Orange Crush en Tender Prey van Nick Cave & The Bad Seeds. The Mercy Seat behaalde de 3e plaats dat jaar.

En wat was het meest geliefde album dat jaar onder critici? Dat moest toch haast wel de tweede plaat van Public Enemy zijn, It Takes A Nation Of Millions To Hold Us Back of anders dan toch Surfer Rosa van de Pixies.

Twee keer mis. De critici kozen voor, slik, Conscience van Womack And Womack, van hun drie platen uit de jaren tachtig de minste, maar wel de succesvolste dankzij het nummer Teardrops. Een liedje dat onlangs nog door The xx gecoverd werd. Het origineel komt in de lijst van 1988 echter niet voor. In hun oneindige wijsheid, of zullen we het maar gewoon eigenwijsheid noemen, koos het Hitteam voor het nummer Good Man Monologue, dat het moest doen met een 61ste plaats.

Public Enemy en de Pixies waren dat jaar wel zeer geliefd bij het Hitteam. Een jaar eerder had De Wilde Wereld het nummer dat toen nog slechts een b-kantje was, Rebel Without A Pause al grijsgedraaid en in 1988 werd It Takes A Nation Of Millions To Hold Us Back ruimhartig onthaald. Lotje IJzermans, die de plaats op woensdagmiddag van Bram van Splunteren had ingenomen, zegt achteraf dat dit de hiphop was waar zowel zij als Fons Dellen van hielden. Verder vonden ze elkaar in veel gruizige gitaarrock. 'Fons was iets meer roots-gericht, die hield ook van gitaarsolo's en zo. Voor mij hoefden die niet langer dan zes seconden te duren.'

IJzermans maakte zich sterk voor bands als Buffalo Tom en Dinosaur Jr, dat met Freakscene de achtste plaats haalde. Maar helemaal gelukkig werd ze, in haar eerste jaar als vaste presentatrice, van de Pixies. 'Ik vond vrouwen in de pop altijd een beetje stom, iemand als Joni Mitchell was voor mij helemaal geen cool type. Kim Gordon van Sonic Youth kwam al meer in de buurt maar met Kim Deal had ik precies het juiste rolmodel gevonden. Zoals zij op het podium stond, daar kreeg ik altijd een enorme glimlach van.'

En meer mensen met IJzermans want de band stond met een enorme voorsprong op de eerste plaats in de Song Van Het Jaar 1988 lijst, met Gigantic.

1988 was voor de liefhebber van alternatieve pop vooral het jaar van de doorbraak van de Pixies. Die begon in Nederland met een stukje van Gert van Veen in de Volkskrant. Corné Bos, indertijd plugger en perspromotor bij het label van de Pixies, Megadisc, herinnert zich nog hoe Van Veen hem voorjaar 1988 belde. Hij had het eerste echte album van de band Surfer Rosa gehoord en wilde de band graag in Parijs zien spelen, daags voordat ze naar Nederland kwamen.

Zo geschiedde. Van Veen schreef een lyrisch stukje en er kwam een run op de kaartjes. Echter: de Pixies verzorgden slechts het voorprogramma voor Throwing Muses. Bos: 'alleen de eerste show in het Utrechtse Tivoli hebben we dat zo gelaten. Daarna bleek het voor iedereen beter dat de Pixies het hoofdprogramma zouden doen. Het hele zaakje explodeerde. Het leek wel alsof iedereen de Pixies wilde zien.'

De VPRO radio bleek al even enthousiast. Bos, behalve promotieman ook bassist in Eton Crop, herinnert zich nog een optreden van de Pixies in de VPRO villa. 'Ze speelden op apparatuur van Eton Crop. Ik kan nu zeggen dat Kim Deal op mijn basgitaar heeft gespeeld. Wie wil er een bod doen?'