Nu Wolfmother afgezegd heeft, moet The Temper Trap de Australische vlag verdedigen. Het is wel een totaal andere band, subtiel, geconcentreerd. Geen rockbrul, maar een kopstem. Het is niet makkelijk die techniek te gebruiken en toch krachtig over te komen. Ja, Prince kon dat wel in zijn beste dagen. De Australiërs noemen de kleine Amerikaan graag als een van hun voorbeelden. Zelf lukt het zanger Dougy Mandagi – met zonnebril en hoedje – bij vlagen. Zoals in hun hit, Sweet Disposition, waarin hij precies op het juiste moment overschakelt naar het lage register. Nou ja, laag, relatief laag. Die techniek is het meest karakteristiek aan het bandgeluid, maar zorgt er ook voor dat het wat voorzichtig klinkt.

CONCERT
The Temper Trap, Pinkpop 3FM-stage, vrijdag 28 mei 2010

MUZIEK
Die The Edge gitaarlick in Sweet Disposition is natuurlijk onmiskenbaar. Hij komt in meer nummers terug. The Temper Trap put uit bands met een stadionmentaliteit, en schaamt zich daar niet voor. Met zijn slotakkoord van Sweet Disposition geeft de drummer een eresaluut aan Sunday Bloody Sunday. Maar er is meer. Zo hoor je de meerstemmige chants van The Arcade Fire (zij het minder intens) en wordt regelmatig de ruimte genomen voor instrumentale zijpaden waarin de bas stuwt. Gestileerd, maar niet gelikt.

PLUS
The Temper Trap kiest weliswaar voor een groot geluid, maar zal niet zo snel de windmachine aanzetten of vuurwerk op de rand van het podium plaatsen. Die bescheidenheid zit hem ook in de songs: geen grote refreinen, maar subtiele opbouw. Soms behoorlijk meeslepend, altijd strak gespeeld en tijdens Soldier On begeleid door een vakkundig percussiemomentje voor de zanger. Eerst een half nummer op de rand van de trommel. Pas de tweede helft blijkt er strategisch water op het vel te leggen. Een oude truc uit het boek van de Slagerij van Kampen, maar geef toe, het ziet er goed uit.

MIN
Vreemd, aan het einde skipt de band drie nummers op de setlist en wordt het podium tien minuten voor curfew verlaten. Er was niks stuk en niemand was boos, het stopte gewoon. En dat terwijl we er net goed in zaten. Slotsong Science Of Fear (bekend uit voetbalspelletje Fifa 2010) is grillig en diep, en toch pakkend. Zo blijft het gevoel over dat er meer in dit vat zat. Het was goed, maar hoewel ze er stuk voor stuk goed uit zien (vooral de bassist met het hippieknotje), staat hier geen band om liefdevol in de armen te sluiten. Op dat vakkundige percussiemomentje na zaten er ook eigenlijk geen momenten in deze set die je specifiek bijblijven.

CONCLUSIE:
Onderhoudend optreden van een goede band, die het in zich heeft om een blijvertje te worden, maar dat nog niet is.
 
CIJFER
7

Meer The Temper Trap op Pinkpop 2010 op http://pinkpop.vpro.nl/event/The-Temper-Trap.html